𝓛𝓸𝓴𝓲 ; 'sᴇɴᴛɪᴍᴇɴᴛs'

𝓅𝓇𝑒𝓂𝒾è𝓇𝑒 𝒸𝑜𝓃𝒻𝓊𝓈𝒾𝑜𝓃

-Loki'nin bakış açısı-

Üzerini örtüp ağacın dibine oturdum. Aramızı ben bozmuştum haklıydı. Güçlerini bastırmak bana düşmezdi ama korkmuştum işte. Güçlü olduğunu bildiğinden, kendini sürekli tehlikeye atmasından yorulmuştum.

Bir ihtimal eski evine gidip o gizli kasayı açtığımda içinde bir sürü dosya ve bir kaç kapsül vardı. Gerçekten bunu ona nasıl yapmıştım?

Korkuyla uyandığında kendimi sakladım. Uyanıp biraz etrafına bakındı ve geri uzandı. Ama çok geçmeden kalkıp derin bir nefes aldı ve saraya doğru ilerledi.

Saraya girip odamıza ilerlediğini gördüğümde odada bir illüzyon yarattım. Sessizce kapıyı açıp yatakta yatan illüzyonuma ilerledi.

Bir süre bakıp yatağın kenarına oturdu ve yanağımı okşamaya başladı. Gözleri dolduğunda kendimden daha da nefret ettim.

"Gel otur loki" dediğinde şaşırdım, farketmişti. Büyüyü kaldırıp yanına oturdum. Diyecek bir şey bulamıyordum. "Liz özü-"

"Sorun değil loki"

Yüzüne bakamıyordum. Ama onun baktığını hissedebiliyordum. "Bu yaptığın ağır geldi ama - ama affedilmeyecek şeyler değil. Ayrı kalmak istemiyorum"

Dediklerinden sonra ona bir kez daha hayran kalmıştım. Önüme bakarak gözlerimin doluşunu gizlemeye çalışıyordum ki yavaşça yaklaşıp sarıldı.

Kafamı omuzuna yatırırken uzunca sarıldık. "Geri gitmek ister misin?" Dediğinde gülümsedim ve kalkıp bahçeye çıktık. Ormana girmiş ilerliyordu ki rüzgar sertçe esmeye başladı.

Kaşlarını çatıp tuttuğumuz ellerimizi sıkan lize döndüm. Tedirgindi... benim gibi.

Karşımıza çıkan siyah dumanlarla içinden thanos çıktığında lizi eve ışınlamaya çalıştım ama çok geçti. Beni tuttuğu gibi ışınlanmış, elimi tutan lizide beraberimde garip bir gezegene getirmişti.

Her yer yanıyordu. "Titan" dedi. "Doğduğum yer" diye başlamıştı ki lizi alıp ışınlanacakken onu benden önce yakaladı "kaç" dedi ağzını oynatarak.

-Elizabeth'in Bakış Açısı-

Kolumdan yakaladığı gibi beni sıkıca tutan thanostan kurtulmaya çalışıyordum. Yapamayacağımı anladığımda lokiye fısıldadım "kaç"

Sertçe bana bakarken thanosa döndü. "Tesseract'ı ver" şokla lokiye döndüm. Hâlâ bu küpün peşinde miydi?

"Tesseract bizde değil. Asgardda" dediğimde etrafımızdaki uzaylılardan bir kaçı güldü. Thanos beni kendine çevirdi.

"Daha hiç bir şey bilmiyorsun çocuğum."

Ne dediğini anlamadığımda lokiye döndüm. Kafasını öne eğdiğinde en azından bir şeyi farketmiş oldum. Tesseract gerçekten ondaydı.

Elinde yarattığı küpü thanosa yaklaştırıyordu ki bana dokunduğu gibi ışınlandık.

...