𝓛𝓸𝓴𝓲 ; 'sᴇɴᴛɪᴍᴇɴᴛs'

𝒸𝑜𝓃𝓈𝒸𝒾𝑒𝓃𝒸𝑒

Dansımızı istemeden de olsa bitirmiş tekrar bahçede buluşmak üzere odalarımıza çıkmıştık. Heyecanlıca girdiğim odada hızlıca üstümü değiştirdim. Şık kıyafetlerim olmadığını farkettim ama umrumda değildi. Bol bir sweat ve eşofman giyip koşarak kapıya gitmiştim ki açtığımda lokiyle burun burunaydım. Bana uzattığı elini tutup koluna girdim. Bahçeye çıktık ve çok göz önünde bulunmayan bir yere götürdü beni. Çimlerin üzerinde otururken bu büyüleyici anın etkisinden lokinin sorusuyla çıktım.

"Beni nat sandığında beni savundun. Gerçekten öyle düşünüyor musun?"

Yavaşça gülümseyip kafa salladım. O da gülümseyip önünde döndü. Bu anı sorularla bozmak istemesemde ben de merak ettiklerimi sormaya başladım.

"Loki ben güçlerimi denerken orada ne arıyordun?"

Gülümsedi " Elizabeth, şekil değiştirme, akıl oyunları ve telekinezi gibi güçlerim var"

sorumdan çok daha farklı bir cevap aldığım için önce kafam karışmış sonrasında bir şeyleri yerine oturtmuştum. " O Siyah yılan..."
Loki gülünce bende gülmüş , hayranlıkla ona bakıp olanları farkına varıyordum.

"Orada bucky beni göremezken sen görebiliyordun. Güçlerinden biri mi ?" Diye sorduğumda kafasının karışık olduğu belli bir şelilde cevapladı.

"Normalde güçlerimi kullanmadan göremem ruhları. Ama... seni gördüm. Nedenini ben de bilmiyorum belki de daha önce ruhlarımız dokunduğu içindir."

"Ruhlarımız ne zaman dokundu ki?"
Loki yaptığı hatayı farkına varıp hafif bir tebessümle bana bakarken. " O rüya..."

Şaşkın suratıma bakan loki gülümseyip. "Evet, o rüya..." dedi.

"Ruhlarımız dokunduğuna göre, yani o anlar gerçek miydi ?"

Kafa sallayıp gülümsedi benimse gözlerim dolmuştu. Asla gerçek olamayacağını düşündüğüm o an gerçekti.

"Neden bir daha gerçek olmasın" diyerek gözlerimin içine baktığında arkamızda aynı o rüyadaki gibi örtü ve yastıklar oluşmaya başlamıştı. Arkama bakıp nefesimi vererek histerikçe güldüm.

O ise farketmediğim gözyaşımı silip aynı o zamanki gibi uzanmıştı oraya. Bende yanına gidip uzandım ve koluyla bana sarıldı. Bense yine ona sokulmuş , ellerimi göğüsüne bırakmıştım.

Aklıma gelen düşünceyle yüzüm ona bakıcak şekilde doğruldum. "Sen az önce benim zihnime mi girdin???"

O gülerek doğrularken ben bu sabahki anımı gördüğünü farkettim. Beni mutlu eden tek anı aynı zamanda en acı vereniydi ve artık yenilerini ediniyordum. Onun da dediği gibi. Umarım bu anılarda bir gün bana en çok acı verenlere dönüşmezdi. Çünkü kaldıramazdım.

Yine beni anlamış olucak ki üzgünce bana bakarken doğrulup yaklaştı ve tekrar buluşturdu dudaklarımızı sakince. Ayrıldığımızda birbirine yakın olan yüzlerimizde hala birbirimizi arzulayan isteği görebiliyorduk. Bu sefer daha tutkulu yaklaştık birbirimize. Bana iyice sarılıp hafifçe geri yatırmıştı ve aramızdaki çekim tutkuyla artıyordu ki gelen sesleri duyup ayrıldık ikimizde. İstemeden...

Loki kalkıp beni de kaldırdı. Sonrasında sesleri gelen kraliçe ve yanındaki muhafızlara doğru ilerledik. Kraliçe bize bakıyordu gülümseyerek.