𝓛𝓸𝓴𝓲 ; 'sᴇɴᴛɪᴍᴇɴᴛs'

𝓁𝒶 𝒹𝑜𝓊𝓁𝑒𝓊𝓇

İyi okumalar 🥰

~Loki'nin ağzından~
Karşımdaki midgardlıya adımı söylediğimde yine düşüncelere dalmıştı. Her seferinde bu kadar düşünmesi garibime gidiyordu ama o düşünürken ben de onu inceliyordum.

Koyu kahverengi ve kıvırcık saçları vardı. Gözlerinin rengi çok değişikti midgardlı yiyeceği olan bala benziyordu,teni çokta açık olmayacak şekilde beyaz ve dudakları şeftali tonundaydı.

Yavaşça hançerimi boynundan çektim izi hemen geçti,yavaş hareket ediyordum bu yüzden ellerimi çekmeden önce biraz bekledim. Elleri sıcacıktı benim buzdan ellerime karşı savaş verircesine ve... ve yumuşacıktı. Teninin üzerinde gezdirmek istediğim ellerimi yavaşça bu hisse karşı koyarak kaldırdım ve yavaşça kızın üzerinden kalktım.

Belki beni tanımıyordu belki de Thor hiç benden bahsetmemiş adım hiç duyulmamıştı sanki hiç varolmamışım gibi. Beni üzen bu düşünceler bir an boşluğuma gelip yüzüme yansımıştı ama en azından karanlıktı ve beni göremiyordu.

Zayıf görünmek istemiyordum ama annem beni buraya gönderdiğine göre bu kız iyi biri olmalıydı ve kulaklarımda annemin sözü çınladı 'onu da kendini de üzme'. Kız için olmasada annem için mümkün olduğunca sakin davranacaktım onu hayal kırıklığına uğratmak en büyük korkularımdan biri.

Kızın kalkmasını bekledim ve kalkınca da önceden gördüğüm koltuğa ilerleyip oturdum.

O ise yine düşüncelere dalmış aşırı derecede yavaş hareket ediyordu. Işığı açtı ve karşıma oturdu. Dikkatlice beni süzen elizabethe baktım. Beni umursamadan ve utanmadan dikkatlice beni süzüyordu.

Acaba benden korkuyor muydu ?korkması gerekiyor muydu?bunu ben istiyor muydum?

Kendimi ben bile çözememişken o adeta gözlerimde beni tanımaya çalışıyordu ama ne mümkün. Sessizce bir süre oturduk.

"Neden burdasın ve neden eline geçen onca fırsatta beni öldürmedin?"

Sorduğu soru beni şaşırtmadı tabii ki benden öldürmem beklenirdi buna rağmen çok cesurca duruyordu gerçi beni hiç duymamış olması da ihtimaller arasındaydı hâlâ
Bir süre daha soru cevap şeklinde ilerledi sohbetimiz ve durup karnına baktım.
Kanıyordu.

O zaman kötü hissettim kendimi , annemin sözleri ve masum kız gözümün önünde
duruyordu. Elizabeth yavaşça karnına baktı ve sonra da beni süzdü ardından yukarı çıktı ve üstünü değiştirip inmiş gibi gözüküyordu.

Bana güvenmediğinden olsa gerek hızlı davranmıştı. Yerdeki eşyaları toplarken acı içinde alçaldığını gördüm yerde zar zor nefes alan kız benim bile hafifçe endişelenmeme neden olmuştu ama bu normaldi. Benim hançerimin özelliği buydu ve sadece ben iyileştirebilirdim. Hızlıca ona ilerleyip eğilirken kendini geri ittirdi. Benden korkuyordu...

Açıklama yapıp elimi sweatine götürmüştüm ki elimin tenine değmesiyle hızlıca elimi tuttu. Huylanmış ve korkmuş olsa gerek bir müddet bir şey yapmadan birbirimize baktık.

Canı acıyordu ama ben kan akan karnının bile ne kadar yumuşak olduğunu düşünüyordum.Hiç kimseye hissedicek kadar çok dokunmamış olduğumdan olsa gerek bu hissi bastırmaya çalıştım ama olmadı. Bu çabayı gösterirken konuşamamış sadece kızın elimi bırakmasıyla kendime gelebilmiştim.

Yarığa bastırdım gözlerini kapamış ağlıyordu. İçim üzülsede bir şey farkettirmeden büyüyü tamamladım ve elimi çektim yavaşça... istemeden...

Gözlerini kapatıyordu endişeliydi biliyordum çünkü bana güvenmiyordu ve bayılırsa neler yapabiliceğimi biliyordu onu öldürebilirdim.

Kız kendini bıraktığında bir süre ona baktım sonrasında kucağıma alıp üst kata, odasına bıraktım. Bir an üzerini değiştirmeye yeltenmiş ama hem garip olucağını hem de beni ilgilendirmediğini düşünerek onu orada bırakıp ortalığı incelemeye başladım.