TANBEY

-31-

Sabah uyandığımda Pars yanımda yoktu, yatak odasında biraz uyukladıktan sonra salona indiğimde yerlerde siyah gül yaprakları vardı. Etrafta şeffaf balon içinde siyah küçük balonlar doluydu. Gülümsemiştim. Pars kahvaltı masasını hazırlamakla meşguldü, o kadar kendinden geçmişti ki beni görmemişti bile. Hizmetçiler etrafında dönüp elinden tabakları almak istese bile kedi gibi tıslıyordu,

-"Hayır ben koyacağım! Ellemeyin masama."

Tonton olan biraz bana bakıp gülmeye başlamıştı,

-"Ah oğlum, bırak dedik biz sana. Bak kız uyanmış bize bakıyor."

Pars omuzlarını aşağı indirip bana dönmüştü, tabakla yüzünün yarısını kapatıp beni süzerken kahkaha atmaya başlamıştım.

-"Günaydın, erkencisiniz hanımlar."

Pars kaşlarını çatmıştı,

-"Ben hanım mıyım?"

Başımı sallarken kıkırdıyordum. Yardımcılar da gülmeye başlamıştı. Hepsiyle selamlaştığımda salondan teker teker çıkmışlardı. Pars öksürmüştü, önündeki önlüğü kopartırcasına aşağı atıp,

-"Günaydın bebeğim, ben de kahvaltı hazırlamak için erken kalkmıştım."

Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırıyordum. Önlüğe tekme atıp masanın altına atmıştı. Gömleğinin yakasını düzeltip,

-"Umarım kalpli yumurtalı ekmekleri seversin meleğim, hadi masaya gel."

Yumurtalı ekmekler gerçekten kalp biçimindeydi, kaşlarımı havaya kaldırıp masayı incelemeye başlamıştım. Epey maharetliydi, söğüş yapıp peynir tabağı hazırlamıştı. Sandalyeme oturmak için hazırlandığımda, Pars sandalyeyi tutmuştu.

-"Ben yedireceğim, ben yaptım ben yedireceğim işte!"

Küçük bir oğlan çocuğu gibi davrandığı için istemsiz gülüyordum.

-"Hayatım ben de yiyebilirim? Beraber yiyelim istersen hatta?"

Kollarını bağlayarak bana gözlerini kısmıştı,

-"Ben yedireceğim!"

İç çekip, arkama yaslanmıştım. Yumurtalı ekmekten alıp gözlerimin önüne getirmişti, parmağıyla kalbin etrafından geçip,

-"Bak kalp! Bunları kendim keserek yaptım. Hızlıca yiyip incelemezsin diye kendim yediriyorum."

Gülmemeliydim, ekmeği uzatınca ısırmıştım. Bana bakıp yorum yapmamı bekliyordu. Yavru köpek bakışı yapıyordu resmen. Gözlerimi kapatıp, parmaklarını birleştirerek aşağı yukarı sallamıştım.

-"Harika! Ellerine sağlık balım."

Sırıtmıştı, ekmeği tekrar ısırmam için ağzıma tıktığında,

-"Çünkü ben yaptım! Yeteneklerim sadece yatakla sınırlı değil."

Parmağını ekmekle beraber ısırdığımda gülmeye başlamıştı,

-"Parmaklarımı bile yiyorsun işte o kadar lezzetli demek ki!"

İkimizde gülüyorduk, uzunca bir süre gözlerime bakıp dudağımdan öpmüştü.

-"Özür dilerim miniğim, moralinin bozulmasını önleyemedim."

Boynundan sarıldığımda derin bir nefes almıştı, yanağını yumuşak bir şekilde öpüp,

-"Olan oldu sevgilim, geçti gitti. Kahvaltı harika olmuş."

Yanağımı okşayarak yanıma oturmuştu. Kahvaltımızı ederken Pars hala ekmeklerin şeklini gösteriyordu.