Μια Συναυλια στο metro mall

Part 29

Στην αιθουσα ολα κυλανε ομαλα.. Σαν να μην εγινε ποτε η κουβεντα στους πανω οροφους του κτιριου..  Με τραβαει απο το χερι και με οδηγει στη πιστα.. Χαμογελαει.. Ενα χαμογελο ανακουφισης, χαρας, και δικαιωσης.. Ολοι χορευουμε σε ξεφρενους ρυθμους.. Τον νιωθω να σκυβει κοντα μου και να βαζει το στομα του στο αυτι μου. Αναριγω..

Α: Σε αγαπαω.. Μου ελειψες.. Συγγνωμη..

"Κι εγω σε αγαπαω..Μη ξαναφυγεις.."

Κολλαει πανω μου και η πλατη μου ακουμα στο στηθος του. Γυρναω και τον κοιτω στα ματια, σε αυτα τα καστανα λαμπερα του ματια.. Ολος μου ο κοσμος αντικατοπτριζεται μεσα τους. Αυτη η αγκαλια του ειναι τοσο ζεστη, τοσο μοναδικη.. Μονο εκεινος μου το προκαλει αυτο.. Κανω ελαφρυες μυτες και τον φιλαω.. Ειμαστε ξανα μαζι σε μια καινουρια αρχη.. Ελπιζω ολα να πανε καλα.. Το εχω αναγκη να πανε καλα.. Το φιλι μας το διακοπτει η φωνη του Τζιμμυ λεγοντας μας να καθησουμε να γιορτασουμε τη σημερινη μερα.. Τα ξημερωματα πια.. Ωρα δε θυμαμαι, φευγουμε απο το κτιριο. Ολοι μαζι στο αμαξι του Αρη γυρναμε  πισω . Πρωτα αφηνουμε τον Βαγγελη και επειτα τον Τζιμμυ στα σπιτια τους και εμεις? Εμεις πηγαινουμε στο δικο μου.. Ξεκλειδωνω τη πορτα ενω ο Αρης με εχει πιασμενη απο τη μεση και δε σταματαει να παιζει με το λαιμο μου.

"Αρη ! Σταματα "

Α: Μα σε θελω!

"Πολυ?"

Α: Ναι.. Πολυ..

Η ανασα του ειναι βαρια και βραχνη.. Σκατα.. Μπαινουμε μεσα και κανω ενα μικρο παρτυ με τον εαυτο μου αφου ο Γιαννης λειπει..

"Μμ κατι θα κανουμε"

Α: Αα ναιι?

Η πονηρια ειναι εκδηλη στο προσωπο του. Χαμογελαει στραβα και τα ματια του γυαλιζουν. Με τραβαει πανω του και χαμογελα ακομη περισσοτερο.. Αρχιζει να με φιλαει ενω τα χερια του καταληγουν στο πισω μερος του σωματος μου, δινοντας μου ωθηση να πηδηξω πανω του.. Τυλιγω τα ποδια μου γυρω απο τη μεση του και με ανεβαζει στο δωματιο μου . Με ριχνει απαλα στο κρεβατι και  ξαπλωνει απο πανω μου. Καυτα φιλια προσγειωνονται στο λαιμο και στο στομα μου εναλλαξ. Με γυρναει μπρουμητα και κατεβαζει αργα το φερμουαρ απο το φορεμα.. Γιατι να αντιδρω τοσο εντονα σε καθε κινηση του? Το σωμα μου καιει κατω απο το αγγιγμα του. Πλεον ειμαι με τα εσωρουχα ενω τα χερια μου παλευουν να ξεκουμπωσουν τα κουμπια απο το λευκο του πουκαμισο. Τα καταφερνω και το υφασμα εγκαταλειπει το δερμα του.. Βγαζει αστραπιαια το παντελονι μονος του και επανατοποθετειται πανω μου. Πεφτει με λυσσα στα χειλη μου και η γλωσσα του κυριευει το στομα μου σαν να προσπαθει να ρουφηξει ολο το οξυγονο απο τα πνευμονια μου.