Μια Συναυλια στο metro mall

Part 1

Ημουν στη συναυλια στο metro mall οπου τραγουδουσαν οι boys and noise. Ειναι ενα συγκροτημα απο 3 αγορια τον Αρη τον Βαγγελη και τον Τζιμμυ. Ο Αρης ειναι ο μεγαλυτερος απο ολους και ταυτοτοχρονα αυτος που ερωτευτηκα απο τη πρωτη ματια. Γινοταν χαμος πολυς κοσμος ειχε μαζευτει απο νωρις για να τους απολαυσει.. Ολες ηταν εφηβες κοπελες και αναμεσα τους ημουν κι εγω. Ειχα τρελαθει οπως και τα αγορια αφου βγηκαν και  χαρισαν μοναδικες στιγμες χαρας με το τραγουδι τους πηγαν στα μπακστειτζ. Εκει βρηκα την ευκαιρια μου και χωθηκα μεσα μαζι τους.  Δε σκεφτομουν τιποτα το μονο που ηθελα ηταν να δω τα αγορια και πιο πολυ εκεινον.... τον Αρη. Γυρναω το κεφαλι μου και τους βλεπω μπροστα μου να πινουν νερο και να τρωνε ζελεδακια. Παγωσα δε μπορουσα να μιλησω με ειδε ο Αρης δε μπορουσα να πιστεψω οτι με εβλεπαν αυτα τα τελεια ματια και μου χαμογελουσε! Με πηρε αγκαλια και κρατωντας με απο τη μεση  με πηγε να δω και τα αλλα αγορια. Γελασαμε πηρα αυτογραφα και βγαλαμε φωτογραφιες.. Πολλες φωτογραφιες... Συχνα επιανα το βλεμα του Αρη να με κοιταζει. Αν μπορουσα να με δω απο μια πλευρα στοιχιματιζω οτι απλα θα ειχα γινει κατακοκκινη. Ομως ενιωθα υπεροχα. Βρηκα το θαρρος ,μετα απο μια εσωτερικη διαμαχη με τον εαυτο μου, να παω να του μιλησω.. Πηρα βαθια ανασα και μιλησα.. Ευκολα μπορουσε κανεις να καταλαβει την αμηχανια μου ετρεμαν τα ποδια μου και η ροδαλι αποχρωση στα μαγουλα μου με προδιδε ακομα περισσοτερο..

 "Αρη ξερεις σε αγαπαω παρα πολυυ θελω να σε βλεπω συνεχεια εισαι τα παντα μου." Εκεινος μου χαμογελασε και με πηρε μια δυνατη αγκαλια

Α: Το ξερω μικρη μου κι εγω σε αγαπαω σε ξερω απο την ομαδα στο facebook απο την αρχη εκανες συνεχεια δημοσιευσεις δεν ηταν ευκολο να περασεις απαρατηρητη ειδικα με τα λογια που ελεγες.. Και τωρα να σαι εδω μπροστα μου. Στο ορκιζομαι θα προσπαθησω  να μιλαμε πιο πολυ!

Ειπε και χαμογελασε πλατια.  Με φιλησε στο μαγουλο και ενιωθα τη καρδια μου να σταματαει.Ετρεμα ημουν απιστευτα χαρουμενη δε το πιστευα τον αγκαλιασα , χαιρετησα και τους αλλους και εφυγα να παω  σπιτι εμενα αρκετα μακρυα και καθε φορα με τα χιλια ζορια επειθα τον αδερφο μου να με φερει .Εφτασα σπιτι μετα απο μια ωρα και ξεντυθηκα.. το χαμογελο δεν ειχε φυγει απο τα χειλη μου. Επιανα συνεχεια τον εαυτο μου να σκεφτεται τα λογια του. Πανω που νομιζα πως να τον ερωτευτω περισσοτερο δε θα γινοταν .. μολις εγινε. Αφου ξαπλωσα ανοιξα το facebook και ειδα ενα αιτημα φιλιας. "Οχι δε μπορει  δε γινεται." Κι ομως ηταν αυτος μου ειχε στειλει και μηνυμα το οποιο ελεγε: