clementine -remus lupin x çapulcular

23

St.Mungo'da hareketli bir geceydi, Seherbazlar görevdeyken beklenmedik bir saldırıya uğramışlardı.
St. Mungo'nun beyaz fayansları kurumuş kanlarla boyanmıştı.

Tedaviye alınanlar arasında genç bir seherbaz da vardı, Joshua Jude Harris. Soylu bir aileden gelen genç adam ailesinin karşı çıkmasına rağmen bakanlığa başvurmuş ve kabul edilmişti. Çıktığı ikinci görevde ağır yaralanmıştı. Joshua'nın yaralandığı haberi Harris malikanesine çoktan ulaşmıştı. Onlarla birlikte Clementine'de haberi almıştı. Duyar duymaz St. Mungo'ya cisimlenmişti.
İçeri nasıl girdiğini, bankoya nasıl vardığını hatırlamıyordu.

"Harris, Joshua Jude Harris'i görmek istiyorum."

"Korkarım ki şu an göremezsiniz, tedavisi hala sürüyor." Dedi şifacı.
Clementine, orada saatlerce bekledi. Joshua onun çocukluğuydu, en iyi arladaşıydı.
Ona bir şey olma ihtimali onu korkutuyordu.

St. Mungo'nun koridorlarındaki hareketlenme sonunda durulmaya başlamıştı. Şifacılardan biri Clementine'in yanına gelip,nihayet Joshua'yı görebileceğini söyledi. Oturduğu yerden hızlıca kalmıştı. Şifacı, onu Joshua'nın odasına götürdü.

"Joshua!" Dedi, yanına gider gitmez.
Kolu sarılmıştı, yüzü gözü bere içindeydi.

"İyi misin?" Joshua'nın bir gözü morarmıştı, tek gözü açıktı.

"Bu durumda ne kadar iyi olunabilirse o kadar iyiyim."
Clementine, Joshua'nın ellerine uzandı. "Ben yanındayım."

*

Clementine'in Joshua'nın yanındaki üçüncü günüydü, ona refakat ediyordu.

Joshua, ilk güne göre oldukça iyiydi. İki gözünü birden açabiliyordu.

Clementine, gelecek postasınız o günkü sayısını açtı. Saldırganlar yakalandı mı diye gündemi kontrol ediyordu. Sayfaları çevirirken gözüne bir yazı takıldı.

'Kaybettiklerimiz üzerine bir yazı...'

Başlığın yanındaki sütunda yazarın resimi ve ismi vardı. Remus Lupin- dubliner.
Adamın resmine uzunca baktı, yanılmıyorsa daha önce karşılaşmışlardı.

"Sanırım bu adamı daha önce gördüm." Dedi Resimi Joshua'ya uzatırken."

"Yine gazetede görmüşsündür belki."

"Hayır, hatırlasana aylar önce Çatlak kazana gittiğimizde bana adımla seslenen adam bu."

Joshua, yüzük parmağıyla alnını kaşıdı. "Evet,evet. Sanırım ben de çıkardım ama daha önce hiç görmemiştim."

"Ben de daha önce hiç görmedim. O zaman, adımı nasıl biliyordu?"

Joshua, gazeteyi yatağın üzerine bıraktı.
"Yani, bilmem. Soylu bir aileden geliyorsun, her hangi bir sebepten dolayı tanıyor olabilir."

İkisi de anlam veremediler. Çatlak kazanda gördükleri adamın Clementine'i nasıl tanıdığı Clementine'in zihnini bir kaç gün boyunca meşgul etti, fakat daha sonra unuttu.

*

Remus Lupin, notu ayağına bağladığı baykuşunu uçurdu.

Sevgili arkadaşı Lily'nin kardeşi Petunia'ya mektup yazmıştı. Petunia'nun Harry'e bakmak istemediğini de, Remus'un sürekli eve gelip gitmesinden hoşlanmadığını da biliyordu. Bütün sorunları çözebilirdi. Bu yüzden Petunia'ya yazdığı mektupta Harry'e bakmak istediğinden bahsetmişti.
Harry'e bakabilirdi, ikisi için de iyi olurdu.
Bu fikri sadece Willow ile paylaşmıştı, Willow fikrini desteklemişti.

Baykuşunun uzaklara doğru kaybolmasını izledi, hava iyice kararıyordu.

Evine dönmek üzere yol aldı. Yol üzerine hiçbir konut yoktu, sadece ağaçlar vardı. Bulundukları yerde Clementine ile birlikte olsalardı eğer, Clementine orayı çok severdi.

Remus bu düşüncesi üzerine kendine kızdı. " Ama yok, burada değil."

"Kendi kendine ne konuşuyorsun öyle?"

Willow, Remus'un arkasından yaklaşmıştı.
Rüzgar saçını savuruyordu, üzerinde kahverengi bir pelerin vardı.

"Hiç." Dedi Remus. "Öylesine."

"Madem öyle diyorsun."

Willow ve Remus yolun devamında hiç konuşmadılar. Taş duvarlı bahçeye geldiklerinde, onları topluluktan diğer üyeler karşıladı. Bahçe kalabalıktı, inşa Çar ahşap masanın etrafına toplanmışlardı. Masanın üzerine yemeklerle doluydu.

"Willow? Neler oluyor burada?" Diye sordu Remus.

Willow karşılık olarak kocaman gülümsedikten sonra kollarını açarak ona sarıldı.
"Mutlu yıllar!"

*