Bilmek anlamaya yetmiyordu. Sen beni anlamak için kaderin ördüğü ağı paramparça ettin bize başka kader çizdin.
Sonu yine aynı olsa da sen bizi hayatın kırbaçlarından korumak için çok yollar denedin. Çaresizce bağlanan bileklerimiz birbirinden ayrıl...
İyi okumalar hepinize! Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Desteğiniz beni hep mutlu ediyor. Bölüm sonundaki soruları da cevaplayalım:) Sevgilerler!
İnstagram/aysnasowl
Twitter/aysekaryeli
İnstagram/ zifirisiyah
🖇
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Modeller bunlar değildir.) 7. SÖYLENEMEYEN KELİMELER
Perdenin Ardındakiler, Yarınlar Var
Vugar, Beni Neden Sevmedin
Seksendört, Son Mektup
Geçmişin ne denli utanç verdiğini birçok insan biliyordur; bazen geçen yıllarda yaptığımız utanç verici aşk itirafları, sıraya mektup bırakıp kaçamalar, çok güldüğünüzden dolayı altınıza kaçırmanız. Bunlar olabilecek en doğal şeylerdir. Ama bazı geçmişlerinde ne denli acı verdiğini az bir kısım biliyordur; küçük yaşta istismar mı dersiniz, tecavüzü mü dersiniz, şiddeti mi? Artık orası size kalmış. Her insanın acıları kendilerine göre büyüktür.
Benim geçmişim ise; yok. Anlatabileceğim, yerlere yatıp Tanrı'ya isyan edebileceğim bir geçmişim yok. Evet, yaşayamadığım bir hayatım vardı. Anne rahminden, ağacın kökününden söküp alır gibi almışlardı beni de annemden. Hatırlamadığım bir zaman dilimi var o yıllarda ne oldu neler olmadı hiçbir fikrim yoktu. Belki de tüm geçmişim orada yatıyordu. Kim bilir?
Kendimi, kurak bir çöle benzetiyordum.
Yıllarca gün yüzünden mahrum edilmiştim; kurak bir çölde su arayan canlılar gibi. Daha doğru tanımlarsak sanırım ben o kurak çöle mecbur bırakılmıştım.
Artık bir şeylere mecbur olmak istemiyordum. Ben özgür olmak istiyordum, yaşayamadığım çocukluğumu bu 21 yaşımda yaşamak istiyordum.
Cin Ali serisini torpido gözünde bırakıp küçük resim kağıtlarını elime aldım. Ustaca bir çizim değildi ama yine de oldukça güzeldi. İlk elime aldığım resimde küçük bir erkek çocuğu elindeki kağıtlara bir şey yazıyordu, diğer resimde ise aynı oğlan çocuğu olduğunu düşündüğüm bir çizim vardı. Erkek çocuk elindeki kağıtlarla bir şeyler tasarlamaya çalışıyordu ama resimde ne olduğu belli değildi.
Arabanın içine benzin kokusu diye tahmin ettiğim bir koku yayılmıştı, elimdeki resimleri daha fazla karıştırmadan hiçbir şey anlaşılmayacak şekilde geri koydum. Arkama yaslanıp Uras'ı beklemeye başlamıştım.
