Forever in love N.H.

Part 4

Niall Point Of View ✼

Het deed zo veel pijn om haar daar achter te laten. Ze was zo zwak, kwetsbaar, alles wat niet goed is. Toen ik thuis kwam, heb ik iedereen die het moest weten van Jaylin, ingelicht. Mijn ouders, onze vrienden, opa's en oma's, iedereen. Ook heb ik gezegd dat ze niet allemaal meteen morgen moeten komen. Het zou te onrustig zijn.

Voordat ik ga slapen, zet ik een kaarsje aan naast het bed, aan de kant waar zij altijd slaapt en waar een foto van ons 2 staat. We lachen naar de camera en ik geef een kusje op haar wang.

Het doet pijn om die foto te zien en om te beseffen dat ze hier niet is. Waardoor ik moet huilen. Ik denk dat dit niet de enige keer word. Elke keer als ik aan haar denk moet ik huilen, in plaats van glimlachen. Normaal laat ze me altijd lachen maar nu, doet alles gewoon pijn.

Ik kruip in mijn bed met de dekens strak om me heen. Mijn brein gaat zijn eigen gangetje als ik denk aan haar, en aan onze eerste date.

09-06-2010
Ik zou haar meenemen op een makkelijke date. Ik kan best romantisch zijn, net zoals makkelijk ook romantisch kan zijn.

Na school, wacht ik op haar bij haar kluisje. Na een tijdje zie ik haar en glimlach ik. We doen op school niks, qua kussen ofzo. Hier zijn we normale vrienden, anders wordt zij ook nog uitgescholden.

"Hey." glimlach ik verlegen en ze zegt hetzelfde terug.

"Ik moet me nog wel omkleden, voordat we gaan." zegt ze en ik schud mijn hoofd.

"Dit is goed." glimlach ik en ze rolt haar ogen.

"Tuurlijk Niall." lacht ze.

"Echt. Het is niet zo'n diepgaande date. Gewoon normaal." ze trekt haar jas aan en draait haar kluisje opslot, voor ze me aankijkt.

"Okay dan." zucht ze en ik knik tevreden.

"Prima, kom." we pakken onze fietsen, onderweg wijs ik haar de weg en na een kwartiertje komen we aan. De Nando's leek me iets te afgezaagd, omdat we daar al zo vaak naartoe gingen. Maar een boswandeling, dat moet goed zijn toch?

Zodra niemand ons meer kan zien, pakt Jaylin mijn hand. Het voelt altijd zo goed, zo vertrouwd als ze dat doet. Ik verstrengel onze vingers en kijk naar het pad dat voor ons ligt.

"Het is hier echt prachtig." glimlacht Jaylin als ze rondkijkt. Haar blonde haar wappert in de wind, het licht valt op haar rode wangetjes en op haar ogen. Ze is prachtig.

"Vind je ook niet Niall?" Ze kijkt me aan en bloost, als ze ziet dat ik haar allang aankeek. Ik knik en glimlach naar haar.

"Prachtig ja." mompel ik en ik kijk weer om me heen. "Hoe ging je geschiedenis proefwerk vandaag?" Vraag ik zacht na een tijdje.

"Het ging goed." glimlacht ze en ze kijkt naar me.

"Mooizo." Ik stop bij een groot grasveld, met bloemetjes, en ga ertussen liggen. Jaylin kijkt me even verbaast aan maar komt dan naast me liggen. Samen staren we naar de blauwe lucht, waar soms wat wolken overheen gaan. Ik stop voorzichtig mijn hand in mijn broekzak, gelukkig, het zit er nog. "Jay.." zeg ik zacht en ze kijkt op naar me.

"Hm?" vraagt ze zacht en ik druk een kus op haar voorhoofd, voordat ik doorpraat.

"We zijn op school nooit zo vaak samen, maar alsnog wil ik dat je wel altijd iets van me bij je draagt. Je bent zo speciaal voor me en ik wil dat iedereen dat weet." zeg ik zacht. Ik ga rechtop zitten en pak het cadeautje uit mijn broekzak. Ze komt naast me zitten en ik geef het pakketje aan haar.

"Dit is zo lief." zegt ze als ze het uitpakt. Haar ogen kijken het armbandje af, het is zilver met bedeltjes in alle vormen.

"Het is wel een beetje afgezaagd." zeg ik zacht en ze schudt haar hoofd.

"Het is prachtig." fluistert ze en ze kijkt ernaar, voordat ze het aan mij geeft om het vast te maken. "Zo erg bedankt."

Ze knuffelt me en duwt me dan voorzichtig terug in het gras, haar lichaam op dat van mij. Ik kijk in haar ogen. Niet lang daarna, drukt ze haar lippen op die van mij. Ik leg mijn handen langs haar gezicht en glimlach.

"I love you." fluistert ze en ze trekt terug.

"I love you to." fluister ik als ik door haar haar ga. Ze glimlacht en drukt haar lippen dan weer op die van mij.

Die dag brachten we eigenlijk alleen maar zo door. Nu besef ik dat ik sowieso 2 maanden die 3 woordjes niet meer ga horen. Ik kan ze tegen haar zeggen, maar ze zal ze nooit terug zeggen. Het zal me zo veel pijn doen.

Ik kijk nog snel naar de foto voordat ik mijn tranen wegveeg en mijn ogen sluit. Het komt wel goed..

✼~✼~✼~✼~✼~✼~✼

Heyy!!! Sorry dat het nog steeds zo kort is.. Maar ik hoop dat het nog steeds leuk is om te lezen?

Laat me weten wat jullie denken!! Daar heb ik heel erg veel aan om te verbeteren.. :)

Lysm!!! Xxx