Forever in love N.H.

Part 47

Niall Point Of View ✼

In de kamer is het stiller dan ik had gedacht. Ik had gedacht dat ze daar schreeuwend op het bed zou liggen, maar dat valt wel mee.

Zodra ik haar zie, loop ik op haar af en ga ik naast haar zitten op de stoel. Ze legt haar armen om mijn nek en drukt een kus op mijn lippen. Ik zucht even, dat kalmeert me wel wat.

"Gaat het?" Vraag ik haar fluisterend en ze knikt voorzichtig.

"Ja.." Mompelt ze en ik kus haar nog een keer. Op haar voorhoofd staat zweet en ik wrijf over haar wang heen als ze me blijft aankijken.

"Het komt goed." fluister ik rustgevend en ze knijpt haar ogen dicht.

"De weeën komen om de 3 minuten, het gaat snel." zegt een dokter en ik knik even.

"Rustig ademhalen." mompel ik en ik kijk hoe ze pijn lijdt, wat mij ook pijn doet. Het frustreert me zo dat ik de pijn niet kan wegnemen zoals zij dat vroeger altijd bij mij deed. Ze was de beste knuffelaar op de wereld en liet me altijd zweven en nu..

Haar adem versnelt en ze klemt zich vast aan het bed en mijn hand. Ik wrijf over haar wang, dat is het enige wat ik kan doen lijkt het wel.

"Rustig babe.. luister naar mij." fluister ik en ik adem rustig, zodat ze meedoet. "In en uit ademen." mompel ik en ze ontspant zich weer langzaam. "Beter?"

Ze knikt en kijkt me even aan. Ik glimlach lichtjes en ze wijst naar het wastafeltje.

"Wil je een koud washandje pakken?" Vraagt ze en ik knik als ik een washandje pak, het nat maak en het tegen haar voorhoofd aan leg. Ze sluit haar ogen en opent ze dan weer.

Het waren maar een paar minuutjes rust, voordat de pijn zichtbaar terug is. Ze schudt haar hoofd en ik doe hetzelfde in onmacht, wat kan ik doen?

Ik adem rustgevend als ik weer zie dat ze sneller gaat en ze concentreert zich er weer op, waardoor het beter gaat.

"Heel goed." zegt de dokter en ik druk een paar kusjes op haar wang.

"Aah jezus.. hier keek ik dus niet naar uit he." kreunt Jaylin en ze ontspant zich weer.

"Ik snap het babe. Je bent al goed op weg. De helft van de pijn was toen je sliep, er zaten nog maar 5 minuten tussen toen je begon." ze knikt en kijkt me aan.

"Klopt." fluistert ze. "Komen mijn en jouw ouders?"

"Ik heb ze nog niet gezien, maar al wel gebeld. Ze zijn er wel als onze kleine geboren is." ze knikt en ik draai het washandje even om op haar voorhoofd, zodat het opnieuw koud is.

"Bedankt dat je hier bent, het is ook niet makkelijk."

"Geen dank. Ik doe alles voor je." glimlach ik en ik geef haar een kus. Ze kijkt me nog even aan en dan van me weg. Opnieuw die pijn in haar gezicht.

"Ik denk dat het kan beginnen." zegt dezelfde dokter weer en ik kijk Jaylin aan, die uitgeput van alleen al dit naast me op het bed ligt. "We gaan beginnen, luister goed naar de instructies, dan kan er niks mis gaan."

"Niall.." mompelt ze en ik kijk haar verbaast van wat er allemaal gebeurd, aan. "Ik weet niet of ik het kan."

"Tuurlijk wel babe. Zo veel vrouwen doen dit. Het moet je lukken, je bent veel sterker dan al die andere vrouwen. Het komt goed. Ja?" Fluister ik en ik druk mijn voorhoofd tegen dat van haar. Haar hoofd beweegt onder dat van mij, waaraan ik herken dat het goed is. Ze luistert naar de dokter en ik kijk naar haar, zij is de enige waar ik om geef.

Ze lijdt zo veel pijn, ik zie het aan haar. Alles gaat weg, alleen haar pijnlijke gezicht voor me. Ze kreunt van de pijn en ik wrijf met het washandje over haar voorhoofd.