Forever in love N.H.

Part 14

21-01-2011
De eerste paar dagen na de kerstvakantie gingen goed op school. Tot vandaag. Ik liep rustig met Jaylin naar buiten als ze me op staan wachten.

"Hehe, daar is ons sloom varken dan eindelijk." zegt Mark en ik slik.

"Laat hem met rust." sist Jaylin maar ik stop haar van slaan.

"Wacht op me bij de fietsen, ik kom zo." zeg ik en ze fronst.

"Ik laat je hier niet zo maar achter hoor." fluistert ze en ik zucht zachtjes.

"Kan hij het niet alleen Jay? Of moet je hem een kusje geven op zijn pijnlijke plekken?" Grapt Mark en hij maakt kus geluidjes. De rest van de jongens joelt. Ik bloos, omdat het waar is. Ze kust me altijd als ik me niet fijn voel. Hij maakt me ook zo boos: "Jay". Alsof ze vrienden zijn.

"Laat het me alleen doen, anders moeten ze jou ook hebben zometeen." Zeg ik, eigenwijs blijft ze staan en schudt ze haar hoofd.

"Ze kunnen je geen pijn doen, dat laat ik niet gebeuren."

"Alsjeblieft babe, laat me een keer opkomen voor mezelf." ze zucht en knikt lichtjes voordat ze mijn hand loslaat en van me weg loopt. "I love you." zeg ik zacht, waarna ik mijn vuisten bal en naar Mark en zijn groepje kijk.

"Denk je nou echt dat je kan winnen, iertje?" De rest van de jongens lacht me uit als ik mijn tranen probeer binnen te houden.

"Wat moet je van me?" Sis ik.

"Je geld, alsnog." Ik schud mijn hoofd. Het is het geld waarmee ik een cadeautje voor mijn moeder ga kopen. Mijn zakgeld.

"Nee." zeg ik duidelijk.

"Moet ik je gezicht verbouwen? Het kan niet veel slechter. Geef dat geld, nu!"

"Ga er zelf maar voor werken!" Roep ik naar hem en ik hou me tegen van op hem afrennen.

"Jij denkt dat je mij kan tegen spreken?! Hier krijg je spijt van." hij sprint op me af en tackelt me op de grond. Ik vecht tegen alle armen, maar ze zijn met veel meer mensen. Met z'n 4e trappen en schoppen ze me, als er 1 mijn geld alsnog afpakt.

"Nee! Ga godverdomme van me af! Facking asshole!" Roep ik en ik hoor zelf hoe mijn accent naar boven komt. Het maakt me niet uit. Ik ben er trots op dat ik anders ben als anderen. "Klootzakken!"

Ik voel vuisten en voeten tegen mijn ribben, hoofd, benen, overal.

"Nu heb je geen praatjes meer he dikkippetje!" Roept Mark nog voordat hij van me afstapt. De jongens stoppen met trappen en schoppen en Mark kijkt op me neer. "De volgende keer dat je me tegenspreekt kan je het ziekenhuis verwachten!"

Ik kijk hem vals aan en krabbel recht. "Zwakkeling! Je durft wel he?! Iemand in elkaar slaan met z'n 6e?!"

Opnieuw voel ik een vuist tegen mijn gezicht en de grond tegen mijn rug. Ik hoest een paar keer en hoor nog wat mensen mompelen, tot ik geen geluid meer hoor.

"Niall!" Roept dan Jaylin en ik ga rechtop zitten. "Niall, babe." Ik open mijn ogen en zie haar bezorgde blauwe ogen. "Het komt goed." fluistert ze en ze pakt mijn hoofd vast. "Waar heb je pijn?"

"Overal." zeg ik schor en ze knikt.

"Ik snap het." ze rommelt in haar tas en pakt een paar zakdoekjes die ze onder mijn neus houdt. "Als je die vasthoudt.."

Ik knik, ondertussen weet ik hoe dit gaat. Ze heeft me al zo vaak behandelt toen ik pijn had. Ze weet altijd precies wat ze moet doen.

"Kan je opstaan?" Vraagt ze zacht en ze pakt mijn tas, die ergens ver weg ligt. Ik voel de pijn bij mijn knie als ik op probeer te staan en knijp mijn ogen even dicht. "Je knie?" Ik knik en ze zucht. "Had me je dan ook gewoon laten helpen." mompelt ze.