Forever in love N.H.

Part 32

Niall Point Of View ✼

Ze zucht en kijkt me aan. "Dit is niet de plek om het te vertellen."

"Hoezo niet? Is het iets ergs?" Ze haalt haar schouders op.

"Kom.. ga even zitten." ze loopt voor me uit naar de woonkamer en gaat op de bank zitten. Ik neem mijn plek naast haar en ze pakt allebei mijn handen. Heel de tijd staat er een frons in mijn wenkbrauwen, ik wil weten wat er is. "Hij kon niks ontdekken, wat er fout was. Toen uiteindelijk kwam hij met de vraag, wanneer ik voor het laatst seks had gehad."

Ze zucht even en slikt als ze voor haar uitkijkt. "Ik zei dat dat ongeveer 2 weken geleden was, want dat was het ook. Toen was het voor hem allemaal duidelijk." Haar ogen kruisen zich met die van haar en ze bijt op haar lip, voordat 3 woorden haar mond verlaten.

"I am pregnant."

Mijn mond zakt langzaam open en ik knijp in haar handen. Zwanger.. ze is zwanger. Ik ben de vader en zij is natuurlijk de moeder. Al die tijd groeide er een kindje in haar buik.

"Niall.. alsjeblieft zeg iets." smeekt ze me en ik trek haar mijn armen in.

"Weet je het zeker?" Vraag ik ongelovig. Ze knikt in de holte van mijn nek en ik klem haar steviger in mijn armen.

"Ja.. ik weet het zeker." ik trek haar bij me op schoot en kijk haar aan. "Ben je boos?"

"Boos?" Zeg ik ongelovig en ze bijt op haar lip. "Alsjeblieft babe, je weet dat ik altijd al kinderen wilde. Met jou. Jij bent de liefde van mijn leven."

"Maar we zijn nog zo jong. Ik 21 en jij bijna 22." zegt ze zachtjes en ik zie tranen in haar ogen staan als ze met het kraagje van mijn bloesje speelt.

"Het is niet zo vroeg, jouw moeder was even oud toen ze zwanger was van jouw broer." ze knikt langzaam en ik schud langzaam haar hoofd. "Wauw babe.. een kindje."

Ze bloost en knikt. "Ik hou nu al zo veel van hem of haar." fluister ik en ik wrijf over haar buik. Ze glimlacht en kijkt me vertederend aan.

"Je bent de perfecte vader." bloost ze.

"En jij de perfecte moeder." glimlach ik en ik geef haar een lange kus. Haar lippen krullen zich nog meer op en ik wrijf met mijn duimen over haar gezicht.

"Ik was zo bang Niall.. dat als ik het zou vertellen, je me achter zou laten." fluistert ze als ze heeft terug getrokken en ze kijkt naar haar nagels.

"Hoezo dacht je dat? Je weet toch dat ik van je hou? Dat ik kinderen met je wil? Het maakt me niet uit hoe vroeg het komt.. misschien zijn we straks 8 maanden verder en willen we zo graag een kind, dan hebben we geluk dat er al eentje groeit."

Ze knikt lichtjes en kijkt me aan. "Wat nou als mijn ouders het niet goed vinden? Dat ze zeggen dat ik te jong ben."

Ik schud langzaam mijn hoofd. "Je moeder was even oud.."

"Klopt, maar... arg."

"Niet meteen stressen, het komt goed. Ik ben super gelukkig nu, ook al had ik het niet verwacht." zeg ik en ze knikt.

"Ik ook niet.. we deden het veilig." ik slik even en knik dan.

"Ja klopt.." ze zucht en kijkt naar haar buik. "Toch raar." Ik knik en leg mijn voorhoofd tegen haar borst. "Wat denk je dat het is? Een jongen of een meisje?"

"Hm.. ik weet het niet." mompel ik. "Wat denk jij?"

"Een meisje." zegt ze en ik knik.

"Ik denk een jongen." zeg ik en ik kijk haar aan. Ze rolt haar ogen.

"Alleen om mij lastig te vallen."

"Nietes!" Zeg ik verdedigend en ik glimlach even. "Ik denk echt dat het een jongetje is. Waar ik mee kan voetballen en Derby kijken."

Ze grinnikt en schudt haar hoofd. "Een meisje, waar ik haar haren van in kan vlechten en say yes to the dress kan kijken."

"Aah nee he." zucht ik en ze lacht als ze haar armen in mijn nek legt.

"Toch wel Niall..." ik schud mijn hoofd even.

"Mooi niet."

"Ja he, denk je dat ik het leuk vind om Derby te kijken." zegt ze en ik knik.

"Ja." ze schudt haar hoofd even lachend. "Al die jongens in korte broekjes en tja.. je valt op ieren." zeg ik en ik wijs even naar mezelf.

"Denk je dat ik daarop let als de knapste jongen van de hele wereld naast me zit?" Ik grinnik even, om te verbergen dat ik bloos. "Nee hoor Niall, als jij wilt kijken, dan kijk ik wel naar jou."

Ik rol even mijn ogen en ze lacht. "Okay genoeg, voel je je al wat beter?" Ze knikt half en haalt haar schouders op.

"Ik heb net weer een pilletje genomen tegen de buikpijn en de dokter heeft me wat gegeven tegen de misselijkheid." ik knik goedkeurend en wrijf over haar haar.

"Goedzo."

✼~✼~✼~✼

De weken daarna waren hectisch. Ik moest werken en zij ook, een zwangerschap is geen reden om ziek thuis te blijven. Ik zette haar elke dag op haar werk af en haalde haar weer op, omdat ze zelf niet durfde te rijden. Onze ouders weten nog niet dat ze zwanger is, we willen het op een goed moment vertellen. De nachtmerries had ze soms ook nog, maar volgens mij neemt het wel af.

Doordat alles door elkaar loopt, werken, eten, slapen en weer werken, blijft er geen echte rust over. Iets wat Jaylin juist nodig heeft. Nu ze zwanger is, is ze veel sneller moe.

De hormonen, de stress van het werk en niet genoeg rust, zorgt ervoor dat ze chagrijnig is. Ik geef haar niet de schuld daarvan, want ze kan er niks aandoen. Maar het zorgt er wel voor dat er steeds meer ruzie is. Voordat ze een ongeluk kreeg, hadden we ons werk en daarnaast elkaar. Maar nu hebben we ons werk en daarnaast slapen. We maken zulke lange dagen.

Een kind moet opgroeien in een vertrouwde familie, waarbij de ouders ook weten wat ze doen. Maar dat weten we niet. Het enige wat we doen is werken, zorgen dat we de reserves waar we de vakantie van hebben betaalt, weer opbouwen zodat we voor ons kind kunnen zorgen.

Ik rij naar Jaylin's werk, zodat ik haar kan ophalen. Zoals elke dag wacht ik in de auto als ik er ben, tot ze komt. Ik kijk een beetje op mijn telefoon en om me heen als ik de deur open hoor gaan.

"Hey babe." zeg ik zacht als ze naast me komt zitten en ze geeft me een korte kus.

"Hey Ni." zegt ze net zo zacht terug en ik rij richting huis. "Hoe was het?"

"Hm.. wel goed." Dit is eigenlijk het enige gesprek wat we op heel de dag hebben. Het enige normale gesprek. De rest zijn ruzies of in de avond "weltruste".

Ik merk dat we uit elkaar groeien maar ik durf er niet over te beginnen. Misschien is dit wel hoe zij haar leven met mij wilt leiden.

"Bij jou?" Vraag ik dan en ze haalt alleen haar schouders op. Ik leg mijn hand voorzichtig op haar been en draai cirkeltjes met mijn duim. "Ben je moe?" Vraag ik haar als ik zie dat ze met haar hoofd tegen het raam aanhangt, normaal zou ze tegen mij hangen. Ze knikt en zucht.

"Ik ga zo meteen slapen, laat dat eten maar zitten." zegt ze en ik frons even als ik haar aankijk.

"Hoe zit het dan met kleine ons? Die moet ook eten hebben." merk ik op.

"Ik heb op het werk al wat gegeten." ik knik even en stop de auto op de oprit. Zodra de deur open is, loopt ze naar boven en ik pak haar hand, zodat ze stopt en ik haar nog een kus kan geven.

"Truste." fluister ik. "Ik kom straks."

Ze knikt en loopt verder de trap op. Ik maak een ei voor mezelf en eet dat op voor de tv, kijkend naar Derby. In de rust pak ik nog een flesje bier en ga ik weer terug liggen. Het liefst lig ik hier met haar tegen me aan geknuffeld, maar het mocht niet zo zijn.

✼~✼~✼~✼~✼~✼~✼~✼

Hey! Mijn nieuwe Narry fanfiction staat erop! Ik ga hem minder vaak updaten dan de andere, 1 keer in de week denk ik. Nu zijn er 2 hoofdstukken, daar komen er natuurlijk nog wel meer bij. Het zou super zijn als jullie even een kijkje nemen :)

Super bedankt voor alle votes :) lysm!! Xxx