Forever in love N.H.

Part 36

Niall Point Of View ✼

De dag daarna moeten we alleen nog de kastjes verven. Hij staat al in elkaar, net als het bedje. Al snel zie ik Jaylin naast me verschijnen met schuurpapier.

"Dit is best zwaar werk hoor babe." zeg ik en ik ga rechtstaan.

"Weet ik, maar ik wil niet dat je alles alleen doet."

"Het lukt wel." verzeker ik haar en ze fronst.

"Anders verveel ik me zo." ik kijk haar aan en frons zelf ook.

"Snap ik ook wel, maar anders ben je straks te moe om te schilderen." ze zucht en ik zie haar humeur omslaan. Kut hormonen.

"Ik wil je gewoon helpen!" Zegt ze en ze verheft haar stem. "Doe nou niet zo stom en laat me ook wat doen!"

"Het is beter voor je als je het mij laat doen." zeg ik.

"Nee, dat is het niet!" Roept ze.

"Stop alsjeblieft met roepen!"

"Ik doe wat ik wil!" Roept ze en ze gooit haar schuurpapier weg, het lijkt heel onschuldig maar als je verder gaat denken is het heel erg, wat als ze een hamer vast had in plaats van een schuurpapiertje?

"Ik kan al zo weinig! Ik ben nergens goed voor!" Roept ze en ze stormt de kamer uit. Weer lekker aangepakt Horan..

"Nee babe, zeg dat nou niet. Dat is niet waar!" Roep ik haar na, maar ze is al weg gelopen. "Alsjeblieft! Kom terug!"

Ze stampt de trap af en ik ren haar achterna. "Komop zeg." zeg ik als ik haar in mijn armen neem. Ze worstelt nog even, maar zucht als ze weer dat ze niet vrij komt. "Ik wil het beste voor je." fluister ik.

"Weet ik ook wel." fluistert ze terug en ik kus haar voorhoofd.

"Je kan er niks aan doen, snap ik ook wel." ze knikt een beetje.

"Maar het is geen smoesje om je af te snauwen. Ik bedoel het echt niet zo."

"Ik snap het." fluister ik en ze kijkt me aan. "Nog net iets meer dan 7 maanden wachten en dan is alles goed."

Ze knikt langzaam en geeft me een lange kus. "Op maandag heb ik een afspraak bij de dokter, voor kleine Naylin." glimlacht ze, ja, zo noemen we hem/haar voor nu.

"Kan ik dan mee?"

"Tuurlijk kan je mee." glimlacht ze en ze legt haar armen om mijn nek.

✼~✼~✼~✼

Zoals we hadden afgesproken, gaan we samen naar de dokter. Zenuwachtig gaat Jaylin op en neer met haar been en ik leg mijn hand erop, waardoor ze stopt.

"Ik ben zenuwachtig." fluistert ze en ze bijt op haar nagels.

"Ik ook babe, maar het komt wel goed." fluister ik, er zitten ook nog andere mensen in deze kamer.

"Ik hoop het." ze pakt mijn hand in die van haar en ik wrijf met mijn duim over haar hand.

"Jaylin Johnson?" Vraagt een dokter en allebei kijken we op, ik heet dan wel geen Jaylin maar okay. We staan op en lopen naar het kamertje. Jaylin's hand verlaat die van mij, zodat ze de dokter een hand kan geven.

"Niall." zeg ik als ik de dokter ook een hand schudt en ze zegt haar naam, die ik al snel vergeet. Gelukkig heeft ze een naamplaatje.

"Okay Jaylin, ga maar zitten, dan zullen we eens kijken hoe het gaat." zegt ze en Jaylin doet wat ze zegt. Ik ga op de stoel naast haar zitten en pak haar hand. Ze kijkt me even aan en glimlacht, de nerveusheid is af te lezen.

De dokter doet allerlei testen, bloeddruk en de uitslagen van de bloedtest van de vorige keer, en kijkt ons dan allebei aan. "Je ijzer is goed, net als je voeding." Zegt ze en we knikken allebei even. "Bloeddruk is goed." gaat ze verder en ze kijkt in de papieren. "We kunnen bij deze afspraak nog niet veel doen, maar die hierna wel. Nu is je baby nog zo klein dat je nog geen hartje kan horen ofzo, maar bij de volgende afspraak wel."

We knikken weer allebei. "Wanneer is de volgende?" Vraagt Jaylin.

"Over 4 weken." zegt de dokter en weer knikken we.

"Waren er nog andere klachten?" We kijken elkaar aan en schudden ons hoofd.

"Niet echt, wel moe en buikpijn maar dat hoort erbij." zegt Jaylin en ze haalt haar schouders op.

"Ja klopt, dan denk ik niet dat we verder nog iets te bespreken hebben." we spreken nog af wanneer de volgende afspraak is en staan dan op. We geven de dokter een hand en lopen hand in hand het kamertje uit.

"Dat was sneller dan gedacht." zeg ik en Jaylin knikt. "Alles is goed gedaan he?"

Ze knikt snel en ik geef een kus op haar voorhoofd. We lopen naar de auto en ik leg mijn hand op haar been.

"Ik kan echt niet wachten tot Naylin geboren is." zucht ik en ze knikt als ze haar hoofd tegen mijn arm aan legt.

"Ik ook niet." zucht ze ook en ze kriebelt met haar nagels aan de binnenkant van mijn arm.

"Hij of zijn wordt sowieso net zo mooi als jou."

✼~✼~✼~✼

De dag daarna was niet zo gezellig. Ik werd wakker met een brok in mijn keel en vermoed dat die niet weggaat voor de rest van de dag.

"Gaat het Ni?" Vraagt Jaylin en ze wrijft over mijn wang. Ik knik langzaam en zucht. "Zit je er nog erg mee?"

"Op dit soort dagen wel, ik zou er niet aandenken als ons kindje vanaf zijn 17e zonder vader moet opgroeien." ze knikt en ik kijk haar aan. Ze fronst als ze me terug aan kijkt en wrijft door mijn haar. "Ik zal nooit gewend raken aan hem missen. Vooral nu je zwanger bent, ik denk er telkens aan dat er een opa minder is."

Ze knikt begrijpelijk en legt haar been over me heen, om me dichter bij haar te krijgen. "Ik snap het." fluistert ze.

"En wat er dan altijd nog bij komt, is dat ik er weer mee geconfronteerd word dat ik gepest werd, vandaag nog het meest." weer knikt ze en pakt mijn hand, waar ze over mijn arm wrijft. Ze weet de plekken waar ze me het meeste pijn hebben gedaan zo te vinden.

"Klootzakken." fluistert ze en ze schudt haar hoofd. Ik slik en kijk langs haar heen. "Ik haat ze."

"Echt?" Vraag ik en ik kijk haar weer opnieuw aan.

"Tuurlijk Niall, wat had je dan gedacht? Dat ze mijn vriendje elke dag wel in elkaar sloegen en ik ze nog doodleuk aardig zou vinden? Dat zit er niet in hoor." ik knik een beetje.

"Kunnen we het over iets anders hebben?" Ze knikt en drukt een kusje op mijn borst.

"Als jij dat wilt, dan wel." Ik zucht even en knik.