Forever in love N.H.

Part 6

"Niall? Kom je?" Vraagt Jaylin vanaf de hal en ik kijk haar aan. Ze heeft 2 glazen cola in haar hand en glimlacht naar me. Ik loop achter haar aan naar haar kamer, het is een meisjeskamer, maar niet té meisjesachtig. Er staat een tweepersoonsbed in het midden. Daar naast nachtkastjes, aan beide kanten. De muren zijn wit, met hier en daar lijstjes met foto's.

"Je blijft hier slapen toch?" Vraagt Jaylin en ik knik. Ze glimlacht en gaat op het bed liggen. Ik neem mijn plaats naast haar en meteen kruipt ze tegen me aan. "Ze vinden je leuk Niall." glimlacht ze op naar me.

"Nou.. je vader." Mompel ik en ze schudt haar hoofd.

"Hij test je uit. Ik weet hoe hij dat doet." ik knik een beetje en kijk naar haar als ze kijkt naar haar hand die op mijn been ligt. "Wil je tv kijken?" Vraagt ze zacht en ik haal mijn schouders op.

"Prima." fluister ik en ze knikt, als ze de afstandbediening pakt en de tv aanzat. Als ze weer bij me zit, geef ik haar eerst een kus voordat ik mijn armen om haar heen leg. "I love you."

"I love you to Niall." fluistert ze en ze glimlacht. We kijken naar de tv, tot we allebei in slaap vallen.

✼~✼~✼~✼

Als ik nog half slaap, hoor ik de deur open gaan, daarna meteen weer dicht. Ik open mijn ogen en kijk naar een slapende Jaylin die in mijn armen ligt. Ik leg de deken beter om ons heen en druk een kus op haar haren.

Nog geen minuut hoor ik iemand praten, zacht, maar hard genoeg voor mij om te horen.

"Kijk nou Elisa! Hij ligt bij haar in bed, samen!" Zegt haar vader en ik bijt op mijn lip. Zo te zien hoort Jaylin ook wat, want ze wordt wakker.

"Alsjeblieft zeg, ofdat wij dat niet deden." zegt haar moeder en Jaylin rekt zich uit. Ik slik als ik het gesprek tussen haar ouders verder afluister.

"Niet toen we 15 waren!" Sist haar vader en ik kijk op Jaylin neer. Die zucht en rolt haar ogen.

"Dit was te verwachten." Ik bijt op mijn lip en druk mijn neus in haar nek. "Het is okay Niall."

"Dat is het niet. Hij haat me." fluister ik en ze schudt haar hoofd.

"Alsjeblieft." ik zucht en luister weer naar haar ouders.

"Doe niet zo kinderachtig. Ze zijn gewoon verliefd, laat ze genieten van de tijd die ze samen hebben." zegt haar moeder.

"Pf.. Ik wil dat mijn dochter veilig is."

"Dat is ze bij hem en bij hem is ze gelukkig." het is weer een lange tijd stil en ik kijk op naar Jaylin.

"Mijn moeder haalt hem wel over." fluistert ze en ze kust mijn voorhoofd. Ik ben er nog niet zo zeker van.

Hoe vaker ik kwam, hoe meer haar vader me ging mogen. Ik groeide op, zij groeide op en we waren nog steeds samen. Ik kan haar nu beschermen, niet goed genoeg, anders had ze hier niet gelegen. Vanbinnen ga ik kapot, maar ik wil het niet laten merken.

Ik wrijf gewoon over haar hand heen en kijk naar haar. De wereld gaat even weg, ook al weet ze zelf niet dat ze dit met me doet.

"Is je moeder al langs geweest?" Vraagt haar moeder en ik schud mijn hoofd.

"Nee, nog niet. Ik denk dat ze morgen wel komt, dan is het weekend." Mompel ik en ik kijk ze even aan als ze allebei knikken. Dit gaan nog een lange 2 maanden worden.

✼~✼~✼~✼

Rond 9 uur ben ik thuis, eerder dan gister. Vandaag was afscheid nemen nog zwaarder, omdat haar ouders erbij waren. Ik mis haar zo erg, het is niet normaal. Ze ligt daar wel, maar toch ook weer niet echt. Ze praat niet en beweegt niet.

Ik moet iets hebben waardoor ik haar minder mis.. foto's.. tuurlijk, ons fotoalbum! Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht? Ik pak het uit de kast en sla het op bed open. Dit boek is al 5 jaar oud, zo lang als wij al bij elkaar zijn. In de eerste paar maanden hebben we besloten om een fotoboek te maken, wat nu heel erg van pas komt.

We waren al 15, maar als je zo terug denkt, waren we zo jong. Overal steken de kleuren en knipsels eruit. Het is een roze boek, de kleur had zij uitgekozen. Misschien is dit juist hetgene waar ik van moet huilen, maar ik voel me er toch beter door.

Ik sla het boek open en kijk naar de eerste foto van ons, de aller eerste foto van ons ooit. Het is een foto die mijn moeder van ons had gemaakt, toen we naar een feest gingen. Jaylin is dan ook netjes gekleed in een licht blauwe jurkje en ik in ook gewoon nette kleren, niet echt speciaal. De foto is ook niet echt speciaal, in de hoek staat wel een datum: 19-7-2010. Eromheen hangen hartjes in allerlei kleuren.

Ik blader door en zie schattige foto's van ons, op het strand, hand in hand. In het bos, kussend. Klooiend in het zwembad. Alles komt voorbij, elk deel weet ik nog tot in detail uit te leggen. Ik weet zeker dat ik dat op mijn 80ste nog steeds kan.

Opeens komen er een paar pagina's van alle foto's die we voor de lol zelf hadden gemaakt. Het zijn gekke, waar we allebei scheel kijken, onze tong uitsteken of lachen. Maar ook lieve, waar ik haar een kusje op haar wang geef en andersom, waar zij me knuffelt en ik haar dan aankijk. Ook dit weet ik nog zo goed.

Nogmaals blader ik door en zie ik screenshots, van haar telefoon. Als ik iets liefs op twitter of insta over haar zij, maakte ze een screenshot en later heeft ze die af laten drukken.

Daarachter komen nog foto's die we van elkaar hadden gemaakt. Alles is versiert met kleuren, hoewel de achtergrond van zichzelf wit is. Ik moet hier wat mee doen en ik weet al precies wat.