Saw Nay Say's Travel Blogger [ Completed ]

အပိုင်း { ၈ }

>>>>> [ Unicode ] <<<<<

ဒီနေ့မှာ အနောက်ဘက်ရွာက လက်ချီပွဲသွားရမှာဖြစ်သည်။ အနောက်ဘက်ရွာမှာတော့အားလုံးကပျော်ရွင်နေကြသည်။

တစ်ရက်ကနေ နှစ်ရက်နေသားကျလာတဲ့ခွန်စိုင်းဟာ သူ့အိပ်ရာထချိန်ဆိုအလိုလိုနိုးနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အိပ်ရာကနိုးတာနှင့် အညောင်းကြောဆန့်ကာ လက်သီးဆုတ်လေးနဲ့မျက်လုံးကိုပွတ်လိုက်တော့မှ မနေ့ကလက်နာထားတာကိုသတိရသွားသည်။ သို့သော် နာကျင်မှု့မရှိတော့တာကြောင့်ကြည့်လိုက်တော့ လက်ဖဝါးတွင်အဝါရောင်နည်းနည်းသန်းနေတာတွေ့လိုက်ရသည်။

* အမ်, ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ..ငါပဲအမြင်မှားတာလား *

သူကိုယ်တိုင်ဆေးလိမ်းထားခြင်းမရှိတာမို့ ခွန်စိုင်းက လက်ဖဝါးကိုကြည့်ပြီးနည်းနည်းတွေဝေနေ၏ ၊

* ငါစိတ်ထင်လို့ဖြစ်မှာပါ..လက်ကဒဏ်ရာကသိပ်မကြီးလို့ပျောက်သွားတာနေမှာပေါ့ *

သူ့အတွေးနဲ့သူတော့ဟုတ်နေတာပင်။ ခွန်စိုင်းသည် ဒီနေ့ အနောက်ဘက်ရွာကလက်ချီပွဲသွားရမှာကိုသတိရလိုက်တော့ အိပ်ရာဆီကထ၍စောင်နဲ့ခေါင်းအုံးကိုသပ်ရပ်စွာသိမ်းကာ ရေခွက်လေးနဲ့အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။ အပြင်ရောက်တော့ ခွန်စိုင်း အမှတ်တမဲ့ပင် နေစေးအခန်းဘက်ကိုကြည့်မိသွားသည်။

* စောသေးလို့ သူမနိုးသေးဘူးထင်တယ် *

ပြီးမှ အောက်ထပ်ကိုဆင်းကာရေစည်ကိုသွား၍ ကိုယ်လက်သန့်စင်လိုက်သည်။

ခွန်စိုင်းအတွေးနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက် နေစေးဟာ အောက်ထပ်ကွပ်ပျစ်တွင် ဘကြီးနဲ့အတူ သူ့တပည့်တစ်ယောက်နဲ့စကားပြောနေသည်။

" ဒါကဦးဆောင်သူပြောတဲ့ ဝတ်စုံနဲ့​ရတနာစလွယ်ကြိုးသိုင်း ပါ "

နေစေးသည် ဟိုတနေ့ကအရှေ့တပ်စောင့်ဂိတ်ဆီသွားတော့ ဗြောရယ်ပြန်လာလျှင် မြို့ကြီးကနေ လက်ချီပွဲဝတ်စုံတစ်စုံ နှင့် ရတနာစလွယ်​ကြိုးသိုင်းဝယ်ပြီးလာပို့ရန်မှာထားတာကြောင့် အခုရောက်လာတာဖြစ်သည်။

" ဘယ်လိုလဲ ဒီတစ်ခေါက်ဟိုဘက်ဖထီးငယ်ဆီမှာအဆင်ပြေခဲ့ရဲ့လား ဗြောရယ် "