love me, please? | hs

i was exhausted because of him

Harry içeri girdi. Dün gece oturduğumuz yere, salona yöneldi. Kapıyı açmak üzereyken kolunu tuttum. Anlamaya çalışırcasına bana baktı.

"Annem uyuyor."

Kaşları havalandı, dudakları bir şey söylemek üzereymiş gibi aralandı ama söylemedi. Onu yönlendirmeme izin verdi ve mutfağa girdik. Josh ada tezgaha kollarını yaslamış, avuç içlerini de çenesine dayamıştı.

"Ben rahatsız ettim bu saatte, özür dilerim. Kalkayım-"

"Hayır, hayır; lütfen, Harry. Sana kahve yapıyorum. İçer misin Scott?"

Kafamı iki yana salladım. Harry mahçup bir şekilde duvara bakıyordu. Sonra aniden bana döndü. Onu izlerken yakalanmıştım. Oldukça nadir olan bir şeydi bu. Onu izlemediğim için değil; bunu gizleme yeteneğim oldukça geliştiğinden.

"Annen ne zaman geldi?"

Omuzlarımı silktim.

"Aslına bakarsan, birkaç saat önce."

"Oh, anladım. Senin adına sevindim."

"Teşekkür ederim Harry."

"Burası küçük geliyorsa bende de kalabilirsiniz."

Josh omzunun üzerinden Harry'ye baktı ancak Harry ciddiyetle benim gözlerimin içine bakıyordu.

"Sabah bir otel ayarlayacağım."

Josh hızla bize döndü, elinde kahve demliğini tutuyordu.

"Gördüğüm en inatçı kadınsın Scott."

Güldüm.

Harry bakışlarını yere indirdi. Bir şey düşünüyor gibiydi.

"Kiko'yla ayrıldık."

Sabrım sınanıyordu. Dişlerimi sıktım, sonra konuştum.

"Birlikte miydiniz?"

"Hayır. Takılıyorduk. "

Ona gözlerimi devirmemek için kendimi zor tuttum.

"Üzüldüm senin adına."

İçten içe ironiyle söylemiştim bunu. Josh yanımıza oturduğunda Harry yere bakarak konuşmaya devam etti.

"Ben de. Yine yalnızım. Yalnız olmak istemiyorum."

Bunun üzerine söyleyebilecek bir sürü şeyim vardı. Yine de buna cesaretim yoktu. Sustum.

Josh kendisine ve Harry'ye yaptığı kahveyi masaya koyduğunda salonun kapısı açıldı. Annem bize doğru geliyordu. Harry ayağa kalktı ve ona sarıldı.

"Merhaba, ben Harry. Scott'ın en iyi arkadaşıyım."

Annem ona aynı samimiyetle sarıldı.

"Merhaba Harry, ben Meghan. Öyle mi? Bana senden hiç bahsetmedi."

Annem bana kızmak için bakarken Harry'nin de aynı şekilde bana baktığını hissedebiliyordum. Josh'a baktığımda gülümsediğini gördüm. İstemsizce ona doğru yaklaştırdım sandalyemi. Harry ve annem tepemde dikilirken gerilmiştim.

Bana göre her şey çok açıktı. Annem odaya girdiği an anlar diye düşünmüştüm. Sanki bu elle tutulabilir, gözle görülür bir şeydi. Ona aşık olduğum belki dikkatli bakarsanız uzaydan bile görünebilirdi. Bana öyle geliyordu. Annem hiçbir şey anlamamıştı. Josh hakkında söylediklerini hatırlayınca iç sesimi susturdum.

Artık Harry olmamalıydı.

Neden? Artık Josh mu var?

"Sana inanamıyorum Scott."