love me, please? | hs

i saw another ending with him

Josh arabayı çalıştırıp Harry'nin evine doğru yola koyuldu.

Bu sabah kendimden ve etrafımdaki her şeyden uzaklaşmış hissediyordum. Dün Josh ile aramızda geçen ufak çaplı tartışma, yaklaşık yarım saat içinde Harry'yi o kadınla beraber görecek olmak, sanki ona karşı hiç hiçbir şey hissetmemişim gibi davranmak...

Sanki tüm bunların bir yalan ve tiyatrodan ibaret olması hissi...

Oysa Josh'ı seviyordum, Peter'ı da. Yakında evleniyor olma fikrini de. Kendimi bildim bileli süregelen sahipsizlik, yalnızlık ve derin bir özgürlük hissine veda ediyor olmak da bir sıkıntı değildi.

Çünkü artık buna, stabil bir hayata ve bir limana ihtiyacım vardı. Harry bana şu an Josh ile sahip olduğum şeylerin yarısını bile veremezdi.

Araba durunca düşünceler de durdu.

'

Önümdeki davetiyelere göz gezdirdim. Hepsini beğeniyordum. Hiçbirini beğenmiyordum.

Beynim Harry, Olivia ve Olivia'nın çocuklarıyla son buluşmamıza ait detayları unutmama izin vermiyordu.

Detay 1, ayrılık yakın görünüyordu. Harry ve Olivia için yani. Artık o kadına eski aşkıyla bakmadığını fark edecek kadar ezbere biliyordum mimiklerini. Bu bir yandan acı vericiydi, aşık Harry'yi birbirinden bağımsız birden çok aşk düzeneğinde, özellikle de bağımsız değişkenlerle -bağımsız kadınlardı demek istediğim- inceleme fırsatım olmuştu. Bir yandan, hâlâ saçma bir umut vardı içimde. Sanki aramızdaki tek engel Olivia'ymış gibi. Sanki o yokken Harry beni görecekmiş gibi.

Harry beni asla görmeyecekti.

Tabii bu ümit artık sahaf raflarına düşmüş sarı sayfalar gibi tozlanmış bir ümitti. Hayır, sonu iyi bitmeyecekti. Hayır, bir eylemi doğurmayacaktı. Sırf bir ümit parçası yüzünden onun karşısına dikilecek kadar sarsılmaz değildi artık hislerim.

Harry artık bana eskiden ifade ettiği şeyleri etmiyordu.

Ancak dip not, sahaflarda çok değerli kitapların çok nadir basımlarını bulmanız mümkündür.

Davetiyelerden birini neden elediğini anlatan nişanlımın ellerinde gezdirdim gözlerimi.

Çivi çiviyi sökmüştü galiba.

Josh'un yüzüne baktım. Beynimde durmaksızın akıp giden alt metin birden susmuştu. Onu izlerken bilinçaltımın herhangi bir tehlike sezip ona karşı beni korumaya çalışırcasına felaket senaryoları üretip göğüs kafesimi stresle doldurmasına gerek yoktu.

Bu iyi bir şey miydi, bilmiyorum. Karnınızda belirmesi muhtemel kelebeklerden söz edildiğini hatırlarsınız.

Detay 2, Harry'nin Peter ve benim aramdaki ilişkinin niteliği hakkında yaptığı onca yorumdan sonra Olivia'nın çocuklarına yaptığı yarı zamanlı ebeveynliği pek iyi yürüttüğü söylenemezdi. Çocukların birbirlerine attığı yan bakışlar ve Harry'nin her iletişim çabasından sonraki kıkırtıları gözümden kaçmamıştı. Sevgiden olmalı demiştim önce, ama hayır. Hâlâ anne baba barıştırma ümidi içinde çırpınan iki küçük kardeşlerdi işte.

Her ne hikmetse mükemmel Harry'mi pek beğenmemiş gibilerdi. Miktarı azalsa da hâlâ Harry'nin de herkes gibi etten kemikten bir insan olup herkes tarafından sevilemeyeceğine şaşırmıştım.

Josh birkaç davetiyeyi daha elemişti ve ben kafamı sallıyordum sadece. Oysa şu an tamamen farklı bir yerdeydim. İsimlerimizin hangi puntoda yazıldığına karar vermek gibi önemli bir görevi ona bırakmıştım.