"Hel is a 17 years old girl with a bad past that causes her to avoid the people around her because she is afraid that what happened in her past might happen again. But what she doesn't know is that there are people who will change her and they will...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Hel
HEL!
HEL!
WAKE UP!
HEL!
Bigla akong nagising dahil sa mga naririnig ko pero mukhang panaginip lang iyon dahil ng imulat at ilibot ko ang nga mata ko ay nakita ko ang isang nurse na chine-check ata ang lagay ko. So it means nasa ospital ako ngayon.
"Ma'am gising na pa po pala kayo, magpahinga po muna kayo dahil baka mabigla yung tahi niyo sa left side ng stomach niyo. Yung mga mommy niyo po bumili lang ng coffee pero babalik rin po agad." saad ng nurse.
"Ah ok, thank you."
"Walang anuman po." saad ng nurse at lumabas na.
Habang hinihintay si mommy ay inalala ko ang mga nangyari kanina. Si Jessylyn si W at yung tatlong possible suspect na pinakita sakin ni Balder nung nakaraan ay kasama niya pati narin sina Theresa at Melissa. Ang mga huling nangyari ay sinabi ni Jessylyn na hindi siya susuko pagkatapos ay nakarinig ako ng putok ng baril at ng hawakan ko yung left side ng stomach ko ay nakita ko ang dugo. Pagkatapos non ay nawalan na ako ng malay.
Andaming nangyari parang nung nakaraan-raang linggo lang ay maayos pa naman ang buhay ko. Hindi pa naman nakalagay sa mga delikadong bagay ang buhay ko. Pero ngayon iba na, parang yung pagsali konsa club ay paglagay ko sa sarili ko sa kapahamakan, pero hindi ako nagsisisi kahit linggo palang ako sa club nayon naging exciting ang buhay ko feeling ko binibigyan ko ng chance ang mga tao sa paligid ko. Ewan basta masaya ako.
"Salamat naman sa diyos at gising ka na anak, ok ka lang ba anak? May masakit ba sayo? Bakit ba kase nakipag-agawan ka pa sa magnanakaw nayun eh, ayan tuloy napahamak ka. Mas mahalaga paba ang materyal na bagay sa buhay mo?." mom said at kahit medyo sinermonan niya ako ay nakikita ko sa mga mata niya ang sobrang pag-aalala. Pero nagtataka ako, kung bakit magnanakaw ang dinahilan ni mommy na nakabaril sakin? Mukhang nagsinungaling sina kuya, sabagay ok naman ang ginawa nila dahil baka ano pang gulo ang mangyari kapag nalaman ni mommy ang totoong dahilan kung bakit ako nabaril
"Mommy sorry po pero i'm ok, don't worry about me, baka bukas nga pwede na akong lumabas eh, ahahahha." Pagbibiro ko para medyo ngumiti naman si mommy ayaw kpng nakikita siyang masyadong nag-aalaa sa kalagayan ko, ok naman ako eh.
"Hera walang nakakatawa sa nangyari sayo."
"Sorry po mommy pinapangiti lang naman po kita, wag ka na pong masyadong mag-aalala sakin."
"I miss you anak." mom said at ako naman nakatulala dahil hindi naman siguro ako isang taong nakatulog dahil tama ng baril sa katawan ko para ma-miss ako ni mommy diba? Ni hindi naman siguro ako na-comma
