Sırlarınızı Biliyorum

Bölüm 17

Sena: "Her şey lise 1'in bittiği yaz yaşandı. O yaz tatile veya herhangi bir yere gitmemiştik. Ailem çok gezmeme de izin vermiyordu, sıkıntıdan patlıyordum. Ben de sıkıntımı gidermek adına insanlarla anonim konuşabildiğim bir uygulama indirmeye karar verdim. O aralar çok popülerdi zaten. Ancak bunu kullandığımı tanıdığım hiç kimseye haber vermemiştim, hala da kimseye bahsetmedim. Etrafımda kimse bunu bilmediği için, her şeyin bundan kaynaklandığını hiç düşünmüyordum. Düne kadar.

Bir sürü sexting yapmak isteyen kişiyi atlattıktan sonra sonunda düzgün olduğunu sandığım biriyle sohbet etmeye başlamıştım. Konuşması, onunla sohbet etmesi çok güzeldi. Etrafımdaki çoğu kişinin aksine kurduğu cümleler kulağıma çok zekice geldiği için çabucak kaptırmıştım kendimi. Söylediğine göre benden sadece 2 yaş büyüktü, o yüzden arkadaş olmaktan da pek çekinmemiştim. Ancak tabii ki birbirimizi ne görmüş, ne de biliyorduk.

Bana bilmediğim birçok konudan bahsetti. Onunla konuşurken resmen ufkum genişliyor, her olaya farklı bir bakış açısı kazanıyordum. Konuşmadığımız, konuşamadığı hiçbir konu yok gibiydi. Yaklaşık birkaç hafta böyle geçti. Bu kadar süre, sürekli konuşmanın verdiği etkisiyle artık ona güveniyordum. Ona birkaç özel fotoğraf bile atmıştım. Sonuçta güveniyordum, ne olabilirdi ki? Aptal kafam.

Şimdi bunun ne alakası var diyebilirsiniz. Anlatayım. Bir gün bana uzunca okuduğu bir kitaptan bahsetti. Kitapta ufak psikolojik deneyler falan mı ne varmış. Bir fotoğrafı görünce ilk aklınıza gelen şey bilinçaltınızı tarif ediyor gibi basit bir şeydi. Bana bir bağlantı yollamıştı. Bunu arkadaşlarına yolla, bakalım ne çıkacak demişti. Evet ben de hepinize atmıştım. Onunla konuşmanın verdiği heyecanla üşenmemiş, hepinize tek tek ulaşmıştım.

Dün gece de oyunda mesaj gelmeyen kişi olacağım ve bunu çaktırmamam gerektiği söylenen bir mesaj aldım. Zamanında ona attığım özel fotoğraflar ve size yollattığı fotoğraf da mesajın içindeydi. O an kafama dank etti her şey. Onu size ben ulaştırdım. Özür dilerim. Ama gerçekten yemin ederim bu durumdan tanıdığım kimseye bahsetmemiştim. Gerçek kimliğimi nerden biliyor, sizi nerden tanıyor gerçekten bilmiyorum."

Can: "Yani o zaman bunu yapan aramızdan biri değil mi?"

Hakan: "Hay a***na koyayım yine bir gizem çıktı başımıza."

Uğur: "Şu ana kadar hep aramızdan biri sanıyorduk. Belki de öyle bir izlenim verdi. Belki de gerçekten aramızdan biri."

Artık gerçekten olayları kafam kaldırmamaya başladı. Gizemlerin gittikçe çözülmesi gerekmiyor mu? Neden gittikçe gizemler artıyor gibi hissediyorum? Karşımızdaki ya gerçekten bir avuç liseliyle eğlenen bir manyak, ya da aramızda gerçekten psikopat bir deha var.