နောက်ဆုံးတော့သူ့ကိုလက်ထပ်နိုင်ခဲ့ပြီ
အမြဲစိတ်ပူနေရတဲ့နေ့ရက်ဟာရောက်လာခဲ့ပြီ။
နှစ်ဖက်မိဘကို လက်ထပ်ခွင့်တရားဝင်တောင်းတဲ့နေ့။Taehyungဟာ လက်နှစ်ကိုဆုပ်ထွေးရင်းခေါင်းကိုငုံ့ထားသည်။ သူ့လက်တွေပေါ်မှာတော့ Jungkookလက်များက အုပ်မိုးပြီးဆုပ်ထွေးပေးထားလျက်သား။
"မေမေ သား Taehyungနဲ့လက်ထပ်မှာ"
ခွင့်တောင်းခြင်းမဟုတ်ပဲ အသိပေးခြင်းဆန်တဲ့Jungkookရဲ့စကားကြောင့် Taehyungပင်ကြောင်အစွာ မော့ကြည့်မိလိုက်သည်။ Jungkookရဲ့အကိုဖြစ်သူကတော့ဘာမှဝင်ပြောခြင်းမရှိပဲ ဘေးကအမေဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲကိုသာအကဲခတ်လျက်ရှိသည်။
အမေဖြစ်သူက အင်းလဲမပြော အဲလဲမပြော၊ မျက်နှာမှာလဲ ဘာအမူအယာမှရှိမနေပါချေ၊ ရုတ်တရက်ထိုင်နေရာမှထသွားပြီးအခန်းထဲသို့ဝင်သွားသည်။"သွားပါပြီ..."
Taehyungကတိုးတိုးရေရွတ်ရင်း Jungkookလက်မောင်းကိုသူ့ပုခုံးနှင့်တွန်းလိုက်သည်။
"ဘာလို့အဲ့လိုကြီးပြောလိုက်ရတာလဲ .."
အကိုဖြစ်သူ Jungshinကလဲ Jungkookကိုမျက်စောင်းထိုးရင်း
"အချိုးမပြေဘူးနော် မင်း.. အမေလဲလက်ခံဖို့နဲနဲခက်နေဦးမှာပေါ့ ၊ငါ့အရင်လဲ အိမ်ထောင်ပြုသေးတယ် မင်းကတော့လေ.."
"ခွင့်တောင်းလို့ခွင့်ပြုမပေးရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ? ကျနော်က Taehyungမှမဟုတ်ရင် လက်မထပ်နိုင်ဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လက်ထပ်မှာ"
Taehyungရဲ့နားနှစ်ဖက်က နီရဲလို့သွားပြီး ခေါင်းကိုတဖန်ပြန်ငုံ့ထားပြန်သည်။ Jungshinကတော့ မျက်စိရှေ့ကအတွဲအား သက်ပြင်းသာချနိုင်တော့သည်။