ျပတင္းေပါက္က ခန္းစီးစသည္ ေလေၾကာင့္
တလႊင့္လႊင့္ျဖစ္ေနသည္။
Taehyung ၏ ဆံပင္မ်ားလဲ ထို႕အတူပင္၊
ဆံပင္မ်ားကို မၫွပ္ပဲထားဟန္တူပါ၏
မ်က္လံုးကိုပင္ဖံုးလုလုရွိကာ ဂုတ္ေထာက္ေနေပၿပီ
မ်က္ခံုးထူထူႏွစ္ဖက္ကို အထဲသို႕ က်ံဳ႕ထားကာ
စားပြဲေပၚရွိ စာအုပ္မ်ားသို႕အာ႐ုံစိုက္ထားပံုက
တစ္မ်ိဳး ခ်စ္စရာေကာင္းေနျပန္ပါသည္။
လက္ထဲရွိေဘာပင္ကို စားပြဲကိုတေတာက္ေတာက္ေထာက္ရင္း မ်က္မွန္ပင့္တင္သည္ကလဲ သူ႔အက်င့္ပင္
"ဟိတ္ေကာင္ Jeon Jungkook"
"ငလူးး လန္႕တာ ဘာတုန္းဟ"
"စာမလုပ္ဘူးလား စာေမးပြဲက မင္းဖင္နားကပ္႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး ဝင္ၿပီး ပါးစပ္ထဲကပါထြက္ေနၿပီ"
"ဟာကြာ ရြံစရာႀကီး"
အေစာက ေမးေထာက္ၿပီး ေမွာက္ေနတဲ့ Jungkookက ယခုတဖန္ ပက္လက္လွန္၍အိပ္ျပန္သည္။
Taehyungက သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေခါင္းသာ ရမ္းမိေတာ့သည္။
"အထက္တန္းပထမႏွစ္ဆိုေပမဲ့ စာေတြကခက္တယ္
ေသခ်ာလုပ္ပါဟ "
"..."
"တကယ္လို႕ငါမရွိတဲ့အခါက် မင္းကိုဘယ္သူက
ဒီလိုေတြေျပာေနမယ္ထင္လဲ"
" မင္းရွိေနတာပဲ ဘယ္သူ႕လိုရဦးမွာလဲ"
Taehyung ခပ္ဖြဖြသာရယ္မိပါ၏။
Jungkook ကငယ္ငယ္တည္းက
ေျပာမရဆိုမရ တဇြတ္ထိုးပဲေလ။
______________________________
Taehyungက ေက်ာင္းကျပန္လာတည္းက
အခုထိအငိုမတိတ္ေသး၊ ေခ်ာ့ေမးလို႕လဲမရ
အခုမွ ဒယ္ဂူးကေန ဆိုးလ္သို႕ေျပာင္းလာသည္က
တစ္လပင္မျပည့္ေသး မူႀကိဳမွာအႏိုင္က်င့္ခံရသလားဟုစိတ္ပူမိေသာ္လဲ ဘာပြန္းပဲ့ဒဏ္ရာမွမရွိ။
ျပန္လာထဲက မ်က္ႏွာက အလြန္ရဲလ်က္ရွိသည္
ိႏွာထိပ္ဖ်ားေနမွာလဲ ရဲတြက္ကာ တရွဳံ႕ရွဳံ႕ႏွင့္။
ဘယ္လိုမွပင္ေခ်ာ့မရသည့္အဆံုး ၿခိမ္းေျခာက္ရေတာ့သည္။
"ထယ္ေလး ေမေမေမးတာမေျဖရင္
သားကိုတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့မွာေနာ္"
ထိုအခါက်မွ ေခါင္းေလးကဆတ္ကနဲေမာ့လာၿပီး
မ်က္ရည္ေတြကမန္းကတန္းသုတ္ပစ္ရွာသည္။
