႐ုတ္တရက္ အိပ္မက္ကေနလန္႕ႏိုးလာခဲ့သည္၊
ဘယ္လို အိပ္မက္လဲ။
ေဘးနားက ေရဘူးကိုလွမ္းယူၿပီး အကုန္ေသာက္လိုက္သည္။ ဒါေတာင္ ႏွလံုးခုန္သံေတြကျမန္ေနေသးသည္။ ဖြင့္ေျပာမည့္ကိစၥကိုစိတ္စြဲသြားတာျဖစ္မည္၊
ဟုတ္တယ္၊ Jungkook ကိုဖြင့္ေျပာဖို႕ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ၊
ထပ္ၿပီး ၿမိဳသိပ္ထားဖို႕ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲေနၿပီ
မနက္ျဖန္ စာေမးပြဲႀကီးၿပီးတာနဲ႕ ဖြင့္ေျပာမယ္ ၊
စဥ္းစားလိုက္ကာမွ ႏွလံုးခုန္သံက ႏွစ္ဆပိုျမန္လာသည္၊
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ေဘးကေန
ေနရတာ စိတ္မလံုေတာ့၊ ႀကိဳက္သမွ် ေကာင္မေလးတိုင္းအတြက္ ရည္းစားစာေရးေပးၿပီး တစ္ညလံုးႀကိတ္ငိုရတဲ့ ေန႕ေတြထက္စာရင္ ဖြင့္ေျပာၿပီး
ေဝးကြာသြားၾကတာ ခဏပဲခံစားရမယ္ထင္တယ္၊
အျငင္းခံရမွာေသခ်ာသိေနတဲ့အတြက္ ငါ့ကိုျပန္ခ်စ္ေပးႏိုင္မလား ေတာင္းဆိုဖို႕လဲစိတ္ကူးမရွိ၊
ေဝးခဲ့ၾကရင္ေတာင္ ခ်စ္မိေနတာ သိေစခ်င္႐ုံ။
___________________________
လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြက တိုးေဝ့လာတဲ့ေလေတြ
ထက္ပိုေအးစက္ေနခဲ့တယ္။
နွလံုးခုန္သံေတြေျကာင့္ ေမာတက္လာတဲ့စိတ္ေတြ
ေျပေလ်ာ့ေစရန္အလို့ငွာ ေလပူပူေတြကို မွဳတ္ထုတ္ရင္း သက္ျပင္းခဏခဏခ်ရတယ္။
ဖြင့္ေျပာၿပီးသြားရင္......
ဖြင့္ေျပာၿပီးခဲ့ရင္ တကယ္ပဲ ေဝးရေတာ့မယ္။
တင္းၾကပ္ေနေအာင္ဆုပ္ထားမိတဲ့လက္ေတြ
ေျပေလ်ာ့ကုန္ၿပီး ႏွလံုးခုန္သံေတြလဲေႏွးလာတယ္။
ခဏခဏထုတ္ပစ္ေနရတဲ့ ေလပူေတြကေန
မ်က္ရည္ပူေတြျဖစ္လာျပန္ေရာ။
ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသား ကိစၥတစ္ခုပဲေလ၊
အသက္ကို ဝေအာင္ျပန္ရွဴ ၿပီး မ်က္ရည္ေတြျပန္သုတ္ပစ္ရတယ္၊ သိပ္မၾကာပါဘူး ေလွကားေပၚကိုေျပးတက္လာတဲ့ ေျခသံနဲ႕အတူ ေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ ၾကယ္သီးေတြကိုပါ ထပ္ျဖဳတ္ပစ္ၿပီး အေမာေျဖေနတဲ့သူ၊
ရာသီဥတုက ဒီေန႕ေအးပါတယ္ဆိုလဲ သူဆိုသည္က
ဂ႐ုမစိုက္တတ္၊
ေနာက္ဆို သူဖ်ားလဲ ေဘးမွာရွိေပးႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး
"ဟား ေမာလိုက္တာ Taehyung ႐ာ ေခါင္မိုးထပ္ႀကီးကိုဘာေျပာမလို႔ေခၚတာလဲ "
