စက္ဘီးကို အျကမ္းပတမ္းဆြဲထုတ္ရင္း ျပသနာေကာင္ရဲ႕ အိမ္ကို အေျပးစီးလာခဲ့လိုက္သည္။လက္ထဲတြင္လဲ ျပန္ေပးထားသည့္ လက္ေဆာင္အိတ္ႀကီးကို မႏိုင္မနင္းသယ္ရင္း။
ငါ့ကို ဒါမ်ိဳးလာခ်ိဳးလို႕မရဘူး Kim Taehyung ရဲ႕။
မင္းကိုတခါတည္း ငါမွငါျဖစ္ေနေအာင္ေခ်ာ့ျပမယ္
ဒူးေလာက္သာရွိတဲ့ ျခံစီးရုိးျဖဴျဖဴေလးေတြေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ထပ္ခိုးက သူ႕အခန္းကိုလွမ္းျကည့္လိုက္မိသည္။မီးလဲဖြင့္မထား အိပ္သြားလို႔မ်ားလား။
မဟုတ္ေသးပါဘူး သူကဒီအခ်ိန္အိပ္ေနက်မွမဟုတ္တာ။
စက္ဘီးကိုျခံေရွ႕ရပ္ရင္း အိမ္ဆီသို႕ဦးတည္ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ ေဘးေဘဝဲယာၾကည့္လိုက္ေတာ့
Taehyungစက္ဘီးလဲရွိသည္။ဒါဆို အိမ္မွာပဲေပါ့။
အေစာႀကီးအိပ္သြားတာလား?
တံခါးဘဲလ္တီးလိုက္ေတာ့ Taehyungအေမက ဆီးႀကိဳသည္။
"ေၾသာ္သား Jungkook"
"အန္တီ Taehyungရွိလား"
"ဟယ္ အန္တီက သားနဲ႔အျပင္ထြက္သြားတယ္ထင္ေနတာ အာ့ေၾကာင့္စိတ္ခ်လက္ခ်ထည့္လိုက္တာ"
"ဗ်ာ သူကဘယ္သြားတာလဲ"
"အန္တီ့လဲေျပာမသြားဘူး အျပင္သြားမယ္ဆိုၿပီး
ကားနဲ႔ပါသြားတာ အန္တီလဲ အဲ့ကားထဲမင္းပါတယ္ထင္ေနတာ"
"အန္တီဖုန္းဆက္ၾကည့္ပါလား"
"ေအးေအး သားအန္တီဆက္ၾကည့္မယ္ အိမ္ထဲထိုင္ဦး"
"ဟုတ္အန္တီ"
အိပ္ခန္းထဲကိုအေျပးဝင္သြားၿပီး ဖုန္းကိုကိုင္ရင္းထြက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ Jungkookက Taehyungအေမ့နားထိုင္ခ်လိုက္ကာ ေဘးကေန ဖုန္းထဲကအသံကိုနားစြံ႕ေနသည္။
တစ္ခါလဲ မကိုင္
ႏွစ္ခါလဲမကိုင္။
ေလး ငါး ခါထိမကိုင္ေတာ့ ႏွစိေယာက္သား ရင္ထဲေျဗာင္းဆန္လာသည္။
ျပသနာေကာင္ကေတာ့ ကိုယ့္အေမဖုန္းေတာင္မကိုင္ေတာ့ဘူး။ ေခြးေကာင္။
စိတ္ထဲကအႀကိမ္ႀကိမ္ က်ိန္ဆဲရင္း ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္လာေသးသည္။
ေဘးက ငိုေတာ့မလိုလိုျဖစ္ေသာ Taehyungအေမေၾကာင့္ ေလ်ာက္ရႊီးရေတာ့သည္။
