Chapter. 7 . Suddenly?

471 79 2
                                        

ဂျောင်ဝန်း အခန်းထဲက ထွက်လာတာ နှုတ်ခမ်းက 1တောင်လောက် အရှေ့ကို ဆူထွက်နေသည်။

ငါကလည်း တုန်းလိုက်တာ လုပ်ငန်းအကြောင်း စိတ်ဝင်စားလို့ နည်းနည်းလောက်သင်ပေးပါလား ဘာညာ အကြောင်းပြပြီး သင်နေရရင်ကိုကောင်းဦးမှာ။ခုက တလွဲတွေ။လာလက်စနဲ့ အကိုမင်ဟိုနဲ့ game ဆော့ပြီးမှ ပြန်တော့မယ်။

"မင်ဟို hyung!"

"ဒီတစ်ခါ မအောင်မြင်ဘူးလား?'

".............."

ထုံးစံအတိုင်းgameဆော့ဖို့ လာတာမလား?"

ဒီကောင်လေး အကြံမအောင်ရင် ဂိမ်းလာဆော့တတ်တယ်လေ။ဒီတစ်ခါ မအောင်မြင်လောက်ဘူးထင်လို့ မုန့်တွေပါ ပြင်ထားတယ်။တစ်ခါတစ်လေဆို ပေါက်စက ဒီမှာညအိပ်တာ။မိဘတွေလည်း ရင်းနီးတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့။

"ဘယ်လိုသိ?"

"hyungမင်းနဲ့ ပေါင်းလာတာ ကြာလှပြီ
ဒီလောက်ကတော့ အလွတ်ရနေပြီ"

"ဟီး
hyungအကောင်းဆုံးပဲ"

ချွဲစိန်လေးက သူလိုချင်တာ ရရင်တော့ ဒီလိုပင်။

မိုးကျလာပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း စိုစွတ်နေလေပြီ။gameဆော့နေရာကနေ သရဲကားကြည့်ပြီး စောင်ထဲမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်နေကြတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် တစ်ယောက်ယေက်ကတော့ အမြင်ကပ်စွာဖြင့်ပေါ့။
















{___________________________}

မိုးတွေအညိုးကြီးစွာ ရွာနေလို့ တောအုပ်ထဲမှာလည်း မြူတွေနဲ့ ပြည့်နေပြီး ခြောက်ခြားစရာ ကောင်းနေလေသည်။တောအုပ်ထဲက အိမ်အိုကြီးထဲက ကောင်လေးတစ်ယောက်ကလည်း တစ်စုံတစ်ယောက်ကို စောင့်မျှော်နေရင်း .....

1.pm

မိုးဖွဲနေတုန်းရှိသေးပြီး နေ့လည်ပဲရှိသေးတော့ ဆောနူ hyung အဆင်ပြေလောက်မှာပါ။

3.pm

မိုးနည်းနည်းသည်းလာပြီ ဒါပေမယ့် စောပါသေးတယ်။

5.pm

ဒီလောက်မိုးသည်းလာတာကို ပြန်မလာသေးဘူး။စိုးရိမ်စိတ်နည်းနည်း ဝင်လာပြီ။

Behind You ‼️(completed) Where stories live. Discover now