A/N: Hi guys! Vote! Thank you!
Enjoy reading! :)
*Princess' POV*
--9:00pm--
Ginabi ako ng uwi dahil tinapos ko pa ang project namin sa bahay ni Tin.
"Ba't ngayon ka lang?! Anong oras na? Uwian pa ba ng babae 'to?Ganito pala ang ginagawa mo pag wala kami?!" Sinalubong ako ni Daddy.
Oh?Umuwi na pala sila. Akala ko nakalimutan na nilang may anak sila. Dahil parang tinalikuran na nila na may responsibilidad sila saakin, tinalikuran ko din siya. Literal na pagtalikod. Paakyat na ako sa hagdan ng sumigaw ulit si Daddy.
"Diane! Huwag na huwag mo akong tatalikuran!"Galit na sabi ni daddy.But wait did he just call me Diane? Again?!Ugh! Ayaw na ayaw kong may tumatawag sakin ng Diane dahil naalala ko lang siya.Ang taong naging dahilan kung bakit ako ganito ngayon. Hindi nila ako tinatawag na Princess dahil hindi ako ang prinsesa nila at hinding hindi nila ako magiging prinsesa.SIYA lang itinuring na prinsesa. They don't even know I exist pag nandito SIYA. Kaya agad akong humarap sa kanya.
"Whatever Dad! Don't act like you care! Because you don't!" Sigaw ko.
"Aba't wala kang respe---"
"Please dad,stop. I'm tired. I don't have time for this shits" Bored kong pagputol sakanya. Bastos na kung bastos.Wala akong pakialam. Kahit minsan kasi hindi ko naramdaman na nadyan sila. I mean, they're giving me everything that I want. Pero yung pagmamahal hinding-hindi ko naramdaman. Lagi silang wala. Hindi ba sila nag-iisip na kailangan ko sila? I know they work for my future pero ugh. Nevermind!
Nang makarating ako sa kwarto ay agad akong humiga sa kama ng naalala ko siya.Ang taong nawala. Sinisisi nila ako. Eh hindi ko naman sinasadya at hinding hindi ko yun magagawa sa kanya. Bata palang ako nun wala pa akong alam kundi ang maglaro. Sa kakaisip ko ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.
"Mommy! Daddy! I want that toy!" Sabi ng isang cute na bata sa kanyang mga magulang.
"No Diane! We're going home na! Marami pa kaming gagawin ng daddy mo" Tutol ng ina sa kanyang bunsong anak.
"Mom can we eat na? I'm hungry na eh" Sabi ng ate nung cute na bata.
"Okay princess. Where do you want to eat?"Tanong ng daddy niya.
"Sa KFC" Excited niyang sagot.
"Okay.Let's go!"agad na hinawakan ng daddy niya ang kanang kamay ng ate niya at sa kaliwa naman ang kanyang mommy. ang cute na bata ay nasa gilid lang sumusunod kung saan sila pupunta.
Pagkatapos nilang kumain ay umuwi na sila.
"Princess! Do you want to sleep in our room?" Tanong ng mommy niya sa kanyang ate.
"Can I mom?" Tanong niya din.
"Ofcourse Princess"sabi ng mommy niya. Hindi naintindihan ni Diane kung bakit 'princess' ang tawag ng kanyang Mommy at Daddy sa kanyang ate kasi ang totoong pangalan ng ate niya ay Venice Jiane. Pero hinayaan niya nalang ito.
"Mom. Can I sleep in your room too?" Excited na tanong ng bunso.
"I'm sorry Diane. Masikip na ang bed. 'Di na tayo magkakasya. Sa susunod nalang."Kailan pa iyang susunod na 'yan? Tanong ni Diane sa sarili. Parati nalang kasi ang Ate niya ang pinagbibigyan eh.
"Okay mom" Malungkot na sagot ni Diane. Naiinis at naiinggit na si Diane sa Ate niya.
Nagising ako dahil sa ingay sa ibaba.
"Tsk. Minsan nalang nga uuwi, mag-iingay pa" Bulong ko. Badtrip! Nagising ako dahil lang 'dun.
Kaya bumangon na ako, naligo at nagbihis. Agad akong pumunta sa ibaba at pumunta kay manang.
"Manang aalis na po ako. Paki sabi kay Manong June na paki handa na po ng sasakyan" Utos ko.
"Hindi ka na ba kakain,Iha?"tanong ni manang.
"Hindi na po. Sa school nalang ako kakain dahil ayaw ko silang makasabay kumain." Sagot ko. Ayaw ko talagang makasabay sila dahil sermon lang ang lalabas sa bibig nila at mas mawawalan ako ng respeto.
"Okay,Iha. Kung 'yan ang gusto mo. Teka tatawagin ko na si June para makaalis kana at makapasok sa school" Sabi ni manang. Buti pa 'to si manang.
Hinintay ko si manong sa may front door ng bahay at ng dumating na siya ay sumakay na ako at pumunta na ng school.
BINABASA MO ANG
Affinity Anamnesis
Genç Kurgu"Enjoy your life, for everyday you encounter is a blank page that you need to write upon. Time will come when we finally stop writing, and come to the point where we reread all that we have written" -JD