Doctor | RoséKook

20- Dargınlık

Jungkook kafasını hafif çevirerek yanında oturan bedene baktı. Ardından iç çekerek önüne döndü ve gaza biraz daha bastı.

"Ağlama."

Dedi kısık sesiyle Jungkook.

Gece Rose'yi hastanenin önünde gördüğü gibi yanına gitmiş ve onu çekmeye başlamıştı. İçeri koşan güvenlikler onları fark etmiş ve geri dönüp kovalamışlardı. Bir şekilde güvenlikleri atlatmışlardı. Jungkook o anda mutlulukla Rose'ye dönmüştü fakat Rose ağlıyordu.

Başta neden ağladığını anlamamıştı ama sonrasında, hastanedeki sevdiği insanların başına bir şey gelmiş olabileceği için ağladığını anladı Jungkook. Rose, Jungkook'la konuşmuyordu.

Rose burnunu çekti ve bir tırnağını parmağına bastırıp yanan yüzünü sağutmak için kafasını kaldırdı. Jungkook, Rose'nin kırmızı ve ıslak yüzünü görünce yüzünü buruşturup konuştu.

"Ağlama bu kadar.."

Rose bir şey demeden yolu izlemeye devam etti. Kollarını önünde birleştirmişti.

"Bunu sen yaptın değil mi?"

Diye sordu Rose çatallaşmış sesiyle. Jungkook tepkisizce cevapladı.

"Evet."

"Neden?"

Rose son kez burnunu çekti ve Jungkook gibi düz sesiyle sordu. İkisi de sessizce yola bakarak konuşuyordu.

"Babam ölmüş."

Dedi Jungkook fazla uzatmadan. Rose'nin gözleri büyüdü ve yutkunarak Jungkook'a döndü. Jungkook önüne bakmaya devam ediyordu.

"S-sen nerden öğrendin?"

Jungkook ciddiyetle cevapladı.

"Duydum. Hemşirelerden."

Arabayı park edecek ıssız bir yer arıyordu. Yedi yıldır dışarı çıkmadığı için nereye gidebileceğinide bilmiyordu..

"Akılsızlar.."

Rose en kısık sesiyle mırıldanarak kafasını yola çevirdi. Bir kaç saniye yolu izledi ve derin bir nefes alarak tekrar Jungkook'a döndü.

"Sana ben söylemek istemiştim ama doğru zaman değildi.."

Jungkook'un direksiyondaki eli sıkılaştı. Kaşları çatıldı.

"Doğru zaman ne zamandı Rose?!"

Jungkook ona adıyla seslendiği için biraz şaşırmıştı Rose. Kendini toparlayarak devam etti.

"İyileşmeni beklemek istemiştim. Sakin bir tepki verebileceğin bir zaman söyleyecektim. Hastaneyi yakacağını düşünmemiştim. Üzgünüm."

Rose konuştuktan sonra önüne döndü ve çatık kaşlarıyla araba farının aydınlattığı yolu izledi. Jungkook ise derin bir nefes alıp sakinleşti ve Rose'ye dönmeden konuştu.

"Beni iyileştiremezsin. Ben iyileşmeyeceğim doktor. Beni böyle kabullensen iyi olur. Çünkü artık hayatında olan tek insan olacağım."

Rose'nin ağızı aralandı ve bir süre Jungkook'un ne demek istediğini düşündü. Ardından şaşkınlıkla ona döndü.

"Şu an beni mi kaçırıyorsun Jungkook?!"

Jungkook dilini yanağında gezdirdi ve biraz bekledikten sonra konuştu.

"Evet."

Rose sinirle elini alnına götürüp avuşturdu.

"Saçmalıyorsun şu an. Seninle bir yere gelmeyeceğim. İndir beni."