Captured the Moment with JVT

Chapter 25

Frixiah P.O.V

Pagdating ko sa harapan, parang may principal na dumating sa klase para mag obserba dahil biglang tumahimik ang paligid at nalipat ang atensiyon sakin.

“Uhm… H-hello?” parang Shungang bati ko sa mga tao.

Bigla akong napaatras dahil nakatutok na ang lahat ng microphone at camera sakin kung hindi pa ako nahawakan ni Jay Vincent sa baywang ay sigurado akong mapapaupo ako sa sahig.

This man always saves me.

Tiningnan ko lang siya at sa isang segundo ay nawala ang mga tao sa paligid at tanging kami lang ni Jay Vincent ang naroroon.

My knight in shining armor…

“Miss, may alam ka ba tungkol sa MYSTERY GIRL ni JayVT?”

“Ikaw ba ang babaeng ito? At ano ang masasabi mo tungkol sa issue na ito?”

“Ang bango ng perfume mo, Miss. Anong brand?”

Bilang sagot sa mga sunod-sunod na tanong ng reporters ay kinabig ko ang batok ni Jay at siniil ito ng halik sa mga labi.

Hindi ko pinansin ang mga flash ng camera kahit masakit iyon sa mga mata. i also didn’t care kung nalaglag ang mga panga nila at kung kumalat ang litrato namin sa buong bansa.

Mabuti nga iyon para malaman ng mga tao na may nagmamay-ari na kay JayVT.

What mattered the most was kasama ko na si Jay Vincent mukhang mapapahiya pa ako dahil hindi man lang siya gumagalaw mas diniinan ko ang paghahalik dito.

I was about to move away dahil mukhang hindi naman niya naa-appreciate ang aking ginagawa pero bigla nitong hinigpitan ang pagkakahawak sa baywang ko at mas inilapit sa katawan niya.

Hindi ako marunong manghalik pero parang nagkakaroon ng sariling buhay ang aking mga labi na kusang gumagalaw at ginagaya ang mga galaw ni Jay Vincent.

It really feels good to be in his arms…

“Humihinga pa ba kayo? Kung makahalik, akala niyo walang tao dito.”

“Dude, alam kong gusto niyo ang isa’t isa pero musika ang ginagawa natin. Hindi live show.”

Hindi namin pinansin ang kantiyaw ng mga kabanda ni Jay Vincent at pareho naming habol ang hininga nang maghiwalay ang aming mga labi.

Lutang pa ako dahil sa halik na nangyari samin kaya namalayan ko na lang  na naglalakad na kami palayo sa mga reporter.

Hawak ni Jay Vincent ang aking kamay.

“Kami na ang bahala rito. You can thank us later!” sigaw ni Niel.

Pinindot ni Jay Vincent ang Emergency button pagpasok namin sa elevator.

“Speak.” utos niya sakin.

“H-ha?”

“I’m waiting…”

“Uhm… Iyong…” Parang nawala bigla ang rason kung bakit ko siya hinabol.

Hindi ako claustrophobic pero parang nahihirapan akong huminga nang malaman na kaming dalawa lang ang sakay ng elevator.

“What was that scene all about? Tama ba na humalik sa isang estranghero?” tanong ni Jay Vincent at hinawakan ang panga na parang nag-iisip.

I was tempted to touch his face.

Ang galing talaga nitong umakto na hindi ako kilala and I didn’t like it.

“Ano kasi… Huwag ka munang lumapit. Hindi ako makapag-isip nang maayos.” saway kosa kanya nang maglakad ito palapit sakin pero hindi rin naman ito nakinig hanggang sa napasandal ako sa dingding ng elevator.

“The clock is ticking, Miss Schmidt.” sabi ni Jay Vincent.

Huminga ako nang malalim para magkaroon ako ng lakas at ipinikit ang mga mata hindi kasi ako makapag-isip nang maayos kapag nakikita siya.

“I’m sorry. Binabawi ko na ang sinabi ko ayaw ko nang umakto ka na parang hindi mo ako kilala. I don’t like it. Mas gusto kong tinatawag mo akong XIAH. The truth is I like the way you pronounce it. It’s so gentle. At feeling ko, iyon na ang pinakamagandang pangalan. Tama ka, hindi mo ako iniwan, Ako ang kusang umiiwas at umaalis. Ginawa ko iyon dahil nararamdaman kong I’m in danger when I’m with you. May epekto kasi ang lahat ng mga ginagawa at sinasabi mo sa akin. Kaya hanggang maaari umiiwas ako pero mali pala dahil habang pinipigilan ko ang sarili ko, mas lumalalim ang pagkagusto ko sayo. I’m a coward. Ang akala ko kapag lumayo ako saiyo at itinago ang nararamdaman ko, mawawala ang sakit pero mali pala dahil mas masakit at nakakasakit pa ako ng ibang tao." Pagsasaad ko at nagpatuloy ulit.

“Tama ka na naman gumawa ako ng sarili kong mundo para protektahan ang sarili ko dahil naranasan ko na kung paano masaktan. Pili lang ang pwedeng makapasok pero walang hirap mong sinira ang ginawa kong malaking pader. Ang sabi ko pa sa sarili ko, ang susunod na lalaking mamahalin ko ay simple lang kasi masakit sa ulo kapag komplikado pero mali ako. Hindi naman talaga komplikado ang magmahal, ako lang ang nagpapakomplikado ng sitwasyon. Nalaman kong madali lang ang lahat kapag kasama mo ang taong mahal mo ayaw ko ring maging kaibigan mo dahil higit pa doon ang gusto ko. I don’t wanna be your friend I wanna be your Girl.”

“What happened with James?” tanong ni Jay Vincent.

Dumilat na ako at nihiningal siya ang confession ko.

Yes. I was already confessing how much I loved him, pagkatapos ay iyon lang ang sasabihin niya?

Tinanong kung ano ang nangyari kay James?

“Ewan ko ba kung ano—”

“Bakit magkahawak ang kamay niyo at ngingiti-ngiti ka pa at siya ba ang pinuntahan mo rito?” Tanong pa niya na halos Hindi na maiguhit ang mukha.

“No. You are the reason why I came here para mabawi ang mga pinagsasasabi at ginawa ko kahapon pero bago pa man kita nakita nagkabanggaan kami. Then we talked, humingi siya ng tawad and I accepted it. You are right I wouldn’t allow myself to be a prisoner of my past at hindi ako papayag na maapektuhan ang buhay ko ngayon dahil lang sa nakaraan. I don’t need to look around for my man dahil nasa harap ko na siya.” Nakangiting sagot ko habang nakatingin kay Jay Vincent.

*End of Chapter 25*