AŞIK OLURSAN KAYBEDERSİN

30.BÖLÜM

30.BÖLÜM

*GÜL*

     Lanet olsun!Lanet olsun!Lanet olsun!Şuanda içten içe sinir krizi geçirmek üzereyim.Henüz bayılmamın etkisini üstümden atamadan O doktor,o lanet olası testleri getiripte Yamaç'ın gözüne sokmak zorundamıydı?Hayır usulca gel, bana söyle değil mi?Yok!Sanki hamilelik hayatın her anında mutluluk haberiymişcesine  böyle alenen söylenmesi sinirlerimi daha da bozmuştu.Aynı zamanda da utandırmıştı.Şimdi Yamaç'ın tepkisinden çekiniyordum.Ya sırf çocuk için benimle evlenmeye kalkarsa,çocuk olunca da anlaşamayacağımızı ileri sürüp beni yapayalnız bırakırsa?Ama böyle bişey olmasına izin vermeyeceğim.Evet evet.Bu çocuk benim çocuğum ve onu Yamaç'ın benden almasına müsaade etmeyeceğim.

     Yamaç ,doktoru kapıdan yolcu ettikten sonra yatağımın kenarına oturdu ve bana doğru yönelttiği tuhaf(ama gerçekten çok tuhaf) bakışlarıyla konuşmaya başladı.

     "Hamilesin."dedi ve gülümsedi.

     "Evet,öyle görünüyor."dedim.Normal davranmaya çalışıyordum.İçimde haberi aldığım andaki patlayan yanardağ biraz biraz sönmeye başlamıştı sanki.

     "Ne yapmayı düşünüyorsun?"

     "Bilmem."dedim.

     "Aldırmıyacaksın değil mi?Eğer bunu yapmayı düşünüyorsan lütfen yapma!"dedi.Gözlerindeki endişeli bakışlardan bu söylediklerini öylesine söylemediği anlaşılıyordu.

     "Hayır."dedim ki bu doğruydu.Sonuçta sevdiğim adamın bir parçasıydı'O' değil mi?Hem ben hiçbir canlıyı öldürememki!Hele birde o canlıyı ben oluşturmuşsan.

     "Ohh.Şükürler olsun."dediğinde şuan karşımda duran Yamaç'ı tanıyamıyordum.İlginç.

     "O zaman biran önce evlenmeliyiz."dedi.

      Şakamıydı bu?Biraz önce Yamaç tamda düşündüğüm gibi evlenmemiz gerektiğini mi ifade etti?Odun!Bir kere böyle bir evlenme teklifini hiçbir kız kabul etmez.Bu bir teklif bile sayılmaz.Bu olsa olsa onu tanıdığımdan beri aramızda olan anlaşmalardan birtanesi olur ki!Ben artık bunu yapmak istemiyorum.Bebeğime ileride 'sırf sen doğacaksın diye baban benimle evlendi' ne derim,ne de dedirtirim.

      "Ben evlenmek istemiyorum"dedim.Bunu söylerken yumruklarımı öylesine sıkmıştımki,parmaklarımın uyuşmuştu adeta.

      "Neden?"

      "Neden mi?"

      "Evet neden benimle evlenmek istemiyorsun?"

      "Çünkü evliliğe bebeğim olacak diye mecbur kalmanı istemiyorum."dedim.Özellikle "bebeğimiz" yerine "bebeğim" demiştim.Çünkü o bana aitti.

      "O benim de bebeğim Gül ve bunu ikimiz de iyi biliyoruz."dedi.Ellerini saçlarının arasından geçirdi.

      "Tamam.Seninde bebeğin ama sadece genetik olarak.Yani onu benden  almak niyetindeysen bunu başaramayacaksın Yamaç Bey."dedim.Henüz varlığından yeni haberdar olduğum bebeğim için babasıyla kavga ediyordum.Ne komik değil mi?

       "Gül komikleşme lütfen onu senden almak için falan yapmıyorum.Sadece doğacak olan bebeğimize bir yuva oluşturmaya çalışıyorum ve bunu da annesi sen olduğun için yapıyorum.Başka birisi olsaydı bunu teklif bile etmezdim."