AŞIK OLURSAN KAYBEDERSİN

ÖZEL BÖLÜM (1 KISIM)

ÖZEL BÖLÜM 1.KISIM

    

 Mutluydum.Uzun zamandır ilk defa kendimi mutlu hissediyordum.Yamaç'a sonunda evlenmek için evet demiştim ama hala aynı evdeydik.Buradan neden ayrılmadığımızı  anlayamamış olsamda bu durumdan da şikayetçi değildim.Tek şikayetim ailemin ve şirketin ne durumda olduğundan haber alamayışımdı.Uyandığımda yatakta yalnızdım ve Yamaç da ortalarda görünmüyordu.Yavaçca yataktan kalkıp lavaboya girip çıktıktan sonra yatak odasından çıktım ve mutfağa doğru ilerledim.Mutfağa girdiğimde Yamaç'ın bana kahvaltı hazırlamış olduğunu görünce o kadar şaşırdım ki sırıtmama engel olamıyordum.Bu adam gerçek olabilir miydi acaba?

    "Ne bekliyorsun ayakta?Gelsene?"dediğinde onun tam karşısına oturup "Bana kahvaltı mı hazırladın?"dedim.Gözlerime parıldayan gözlerle bakıp"Evet.Ne var bunda?Sevdiğim kadına kahvaltı hazırlayamaz mıyım?"diye gülümsedi ve sonra olabildiğince ciddi bir ifade takınmaya çalışıp"Tabi evlendikten sonra bu kadar romantik ve hamarat biri olabilir miyim?Açıkcası bundan pek emin değilim.Bu gördüklerin yalnızca seni evlenmeye ikna etmek için Sarışınım."dediğinde ikimizde gülmeye başladık.Karşılıklı kahvaltımızı ederken karşımdaki bu yeşil gözlerin sahibini sevdiğimi ve bunca zaman ondan uzak kaldığım içinde pişmanlık duyduğumu biliyordum.

    Kahvaltıdan sonra bir-iki telefon görüşmesi yapan Yamaç bana dönerek "Artık buradan ayrılma vaktimiz geldi"dedi.Sonrada devam etti."Gerçi senle evlilik hazırlıkları için bile ayrı kalma fikri hoşuma gitmiyor ama ne yapalım,ailelerimiz düğün konusunda ısrarcılar.Onları yıldırım nikahı için ikna edemedim."dediğinde şaşkınca yüzüne bakıyordum.Çünkü bunlardan bana hiç söz etmemişti.

    "Ne yani sen ailelerimizle,düğünümüz hakkında  pazarlık mı yaptın?"diye şaşkınca sorduğumda"Evet.Ama annen buna yanaşmadı.Birde sana güzel bir haberim var Sarışınım.Bu akşam seni istemeye geliyoruz.Bizimkiler İstanbuldan dün gelip Tarık Yusuf Ağabeyimin evine geçmişler ve birkaç ufak şey dışında tüm hazırlıklar tamammış sanırım.Seni şimdi,hiç istemesem de, ailenin evine kısa bir süreliğine bırakıp ,bende ufak tefek hazırlıklara başlıyacağım."dediğinde ,kaç gündür ,uzun telefon konuşmalarının sebebini anlamıştım.

     "Tamam"dedim ve üstümüzü değiştirip evden çıktık.

     Yamaç beni eve bıraktığında ,evdekilerin yüzünde 'sanki ben hiç bir yere zorla götürülmemişim ' gibi bir ifade vardı.Birde akşam için yapılan büyük hazırlık.Nihayet akşam olduğunda üzerime giydiğim beyaz sade kolsuz elbise ve yaptığım hafif makyajla güzel görünüyordum.Annem beni görünce gözlerinin dolmasına engel olamadı ve bana sarılıp"Çok güzel görünüyorsun canım kızım ve mutlu olduğun da belli oluyor.Bence  doğru olanı yaptın.İkiniz de ayrı kalarak çok acı çektiniz.Artık vuslatı hakettiniz."deyip bana sarılınca bende duygulanmıştım.

     Kapının zili çaldığında 7 yaşındaki kız kardeşim Sinem hepimizden önce davranıp kapıyı  açtı ve Naz Teyze ve Tarık Bey önde olmak üzere Ayla Teyze ,Koray Bey,Ceren ve Tarık Yusuf ğabey,Arda,Esma ve minik kızı ,birdeee nihayet yüzünde son derece çekici gülümsemesiyle Yamaç içeri girdiler.

    Herkesin salonda yerini almasıyla ailelerin tanışma faslı da başlamış oldu.Kısa süreli sohbetin ardından annemin işaretiyle mutfağa kahve yapmaya geçtim.Esma'nın da yanıma gelmesiyle hem sohbet edip hemde kahve hazırlamaya başladık.İşin ilginç yanı ben Esma'nın bana kızgın olacağını sanarken o hiç ayrılmamışız gibi davranıyordu.Bundan şikayetçi olacak değildim tabi.Birlikte keyifle hazırladığımız orta kahvelerin ardından sıra Yamaç Efendinin kahvesine gelmişti.Arda'ya yaptığımız kahve gelince gözüme Yamaç'a biraz daha acımasızca davranıp,tuzun yanında karabiberde karıştırdım.Eminim iğrenç bir tadı olmuştur.Bakalım bu kahve engelini de aşabilecek mi Yamaç?