AŞIK OLURSAN KAYBEDERSİN

33.BÖLÜM

  Yine yeni bir bölümle merhaba .Umarım beğenirsiniz ve bu beğeninizi vote ve yorum şeklinde ifade edersiniz.Hepinizi seviyorum.Yazmak benim için büyük bir keyif  ve bu keyfimi sizlerle paylaşmak ise bana ifade edemeyeceğim mutluluklar veriyor.Çok uzatmak istemiyorum ve hikayemi okuyan herkese teşekkür edip,Keyifli okumalar diliyorum.

33.BÖLÜM

    Yaklaşık 3 haftadır Samsun'dayım.Annemle 2 yıldır görüşmüyor oluşumun  acısını fazlasıyla çıkarıyordum.Kardeşlerimde fotoğraflarından dahada güzel olmuşlardı.Sanem ve Sinem okullarından arda kalan zamanda hemen hemen bütün zamanlarını benle geçiriyorlardı.Bu da hep özlem duyduğum aile ortamında gibi hissettiriyordu bana.

    "Gül kızım erkencisin?"

    "Evet anne.Uyku tutmadı.Hava çok güzel görünüyor."

    Sesimize uyanan İbrahim Amca (Buna üzüldüğünü bilsemde ,hala ona amca diyorum.Denedim,özellikle de bu 3 hafta boyunca buna gerçekten büyük çaba gösterdim ama olmuyordu,yapamıyordum.) "Günaydın güzel bayanlar ve sevgili kraliçem."deyip annemin yanağına sulu bir öpücük bırakması beni her sabah ki gibi gülümsetmişti.Annemi de utandırmıştı.

    "Yapma şöyle diyorum İbrahim!"

    "Tamam.Kızma hemen.Ne var bunda.Kızlarımızdan mı utanıyorsun?Gül de benim kızım ondan utanacağımı bekleme benden"dedi ve tekrar annemi öpüp kahvaltı masasındaki yerini aldı.

    Kıkırdayıp ,annemin masayı hazırlamasına yardım ettim.

    "Kızım sen otursaydın.Ben hallederdim."

    "Yok anneciğim.Hem sana yardım etmek hoşuma gidiyor.Bu hallerimizi bile özlemişim."

    "Canım kızım benim.Sen de yanımızda olsan ne güzel olacak.Ama seni sevdiğin adamdan ayıramamki.Kıyamam sana."

    "Belki siz gelirsiniz İstanbul'a"

    "İbrahim'in işleri burada iyi durumda.Bu yüzden pek sanmam."

    "Bahar'ım Neymiş o pek sanmadığın şey?"dedi İbrahim Amca.

    "İstanbul'a taşınmamız!"dedi annem.

    "Evet bu durum biraz zor."dedi İbrahim Amca ve söze devam etti."Ama belli de olmaz.Hayat bu.Belki güvenilir bir ortak bulursam galeriyi oraya taşıyabilirim."deyince aklıma gelen ilk şeyle söze atıldım.İbrahim Amcanın Otomobil Galerisi vardı ve işindede gayet iyiydi.Ünlü bir otomobil firmasının yetkili bayiliğini almaya çalışıyordu ve yakın zamanda da işleri iyi giderse bunu yapacaktı kesin.

    "Ben olabilirim bu ortak"

    "Ne?"dedi ikisi birden.

    "Evet neden olmasın.O saçma yarışmadan kazandığım paraya dokunmadım belki bir kısmını bu işte kullanırım.Hem İbrahim Amca'dan iyisini bulacağım yatırım yapmak için."deyince şaşkınlıkla yüzüme baktılar.

    "Ne bakıyorsun İbrahim Amca?Artık aileme yakın olmak istiyorum.Kızkardeşlerimin her anında yanlarında olmak ve annemle istediğim an dertleşebilmek istiyorum.Hem size söyleyemediğim bişey daha var."dedim ve yutkundum."Ben Hamileyim.Evli değilim biliyorum ama sevdiğim bir adamla birlikteyim.Evlilik korkum yüzünden onun teklifini kabul etmiyorum.Belki siz bana yakın olursanız iyi bir örnek olursunuz ve kurmaya çalıştığım kendi küçük ailemde bana yardım edersiniz"dedim ve yanaklarımdan aşağıya birkaç damla yuvarlandı.