N.O.A.H. - II

Bölüm 1

Başlıyoruz!

Hikayenin çok daha karanlık, daha kanlı, daha acımasız, oldukça sürprizli ve bolca göz yaşlı ikinci kısmına geçiyoruz bugün. Yeni yeni karakterler, aklınızı başınızdan alacak olaylar hazırladım size. Ve pek tabi çok özel bir son.

Söyleyin bakalım, kimler benimle?

İlk kitapta olduğu gibi yorum ve beğenilerinizi bekliyorum. Çünkü yazmak sizinle zevkli :)

Keyifli okumalar,

E.Ç.

***

Fights and battles have begun
Revenge will surely come

***

BÖLÜM 1:

Kat

Maskeli yüzler, pırıltılı elbiseler, başımın üstündeki kristal avizelerin ışıltısı, uçuşan yapraklar, kadehlere dolan şampanyalar, cam kubbeyi titreten notalar, müzikle salınan bedenler, kahkahalar, kıkırtılar, fısıltılar, renk, çok renk, daha çok renk...

İlk kez adım attığım, yabancı bir dünyanın tam ortasında, spot ışıklarının merkezinde durmuş bana öğretilmiş tüm yasakları çiğniyordum. Kontrol edemeyeceğim sonsuz değişken vardı etrafımda. Her biri ve hepsi delirtiyor olmalıydı içimdeki kediyi normal şartlarda. Herkes düşmanım olabilirdi, her an her şey ters gidebilirdi, biri kim olduğumu tam şu saniye fark edebilirdi. Kendimi koruyabileceğim bir silahım, sırtımı yaslayabileceğim bir ekibim, değil b, c, d, bir a planım bile yoktu. Buna rağmen tüm olası tehlikeleri unutmuş, algılarımı dışarıya kapatmış, tek bir noktaya kitlenmiştim.

Ben sana çok aşığım Kat! Hayal edemeyeceğin kadar çok hem de!

Gözlerim insanların arasında giderek uzaklaşan karaltıyı izlerken aynı sözler kafamın içinde duvardan duvara çarparak büyüyordu.

Çok aşığım.

Çok!

Çok!

Çok!

Aşığım!

Buz gibiydi tenim. Ve aynı zamanda alev alev. Bacaklarım bedenimi zor taşırken nasıl aynı anda tavana tırmanacak enerjiyle çalkalanıyordu hücrelerim emin değildim. Bir bomba patlatmıştı Tyron'ın sözleri göğüs kafesimde. Aşığım demişti. Bana aşıktı! İlkinde dili sürçtüyse de ikinci kez kesinlikle bir hata değildi sözleri. Doğrudan gözlerimin içine gülümserken öyle kendinden emindi ki... Ne? bile çıkmamıştı ağzımdan. Ben nasıl, neden? diye soramadan arkasını dönüp gitmişti zaten.

Ben de hareket etmeli, kendimi gölgelerin arasına atmalı, arkamı kollamalıydım. Kollamalıydım ama... pistin ortasında durmuş, yüzümde aptal bir ifadeyle beni serseme çevirmiş çocuğun arkasından bakıyordum öylece. Neydi beni bu kadar şoka sokan ona bile emin değildim. Tyron'dan bu itirafı duymak mı, yoksa... yoksa uzun süredir kalbimi ele geçirmiş isimsiz duyguyu sonunda onun sözleriyle bulmak mı?

Tanrım... Yardım et!

Buydu işte gecelerimi uykusuz, gündüzlerimi bir alev topu gibi geçirmemin nedeni. Birkaç kelimeyle hastalığımın teşhisini koyuvermişti Tyron. Ben... hayatı boyunca birine bağlanmaktan kaçmış ben... ilk kez bir adama aşıktım. Tokat gibiydi idrak. Dehşet vericiydi kendini keşfetmek. Asla Tyron kadar cesur olup bunu dile dökemeyecektim muhtemelen ama... ben de ona aşıktım işte. Aşık! Hem de anneme karşı gelecek, kuralları yıkacak, inandığım her şeyi yerle bir edip bu gece bu baloya katılacak kadar... Korkudan gebersem de panikleyip kaçmak istesem de gerçek buydu.