***Watty 2021 Bilim Kurgu kazananı ve En Etkileyici Dünya ödüllü N.O.A.H.'nın devam kitabıdır.***
---
Vahşi bir kedinin pençelerine, keskin kulaklarına, her şeyi gören gözlerine sahibim. Ve bunların hiçbiri yaklaşan kıyameti öngörmemi sağlamadı.
Hay...
İşle ve hayatla savaş içinde geçirdiğim günlerden sonra sizi fantastik bir savaşın ortasına çekmeye geldim. Bol aksiyon ve adrenalinle araya giren zamanı telafi etmeyi umuyorum.
Kaplanlar ve kedi kız hazır. Peki ya siz?
Hadi keyifli okumalar :)
E.Ç.
***
You better get up out the way
Tomorrow we'll rise, so let's fight today
***
BÖLÜM 22:
Tyron
"Ne düşünüyorsun?" diye sordu Will merakla.
Pek çok şey diye cevapladım içimden. Ne yazık ki bu düşüncelerden hiçbiri Will'in bana gösterdiği şeyle ilgili değildi. Gözlerimi odanın diğer ucundan zorla koparıp yeniden önüme çevirdim. Ateş bastığı için çıkardığım, sonra yeniden giydiğim ve yeniden çıkardığım ceketimi bir kez daha kolumdan geçirirken Will kaygıyla beni izliyordu. Parçalayabileceğim en yakınımdaki şey bu ceketti ne de olsa. Aksi halde sinirimi inatçı mı inatçı bir keçiden çıkaracaktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İstersen sonra devam edelim?"
Burnumdan soludum. "Detaylara gerek yok Will. Bana her şeyin yolunda gittiğini söyle yeter."
Will'in yüzü ekşimişti. "Hımm... Sanırım kısmen öyle diyebiliriz. Özetle, makinalardan birini kaybettik, diğeri ağır hasar aldı, elimizde kalanlarla devam ediyoruz, yıkılmadık, ayaktayız."
"Güzel," dedim omzuna vurup.
Will bu söylediklerinin neresinin güzel olduğunu düşünüyor gibiydi, ama gözlerim gibi aklım da çoktan karşı köşeye kaymıştı yeniden. Kat, Ace ve Fitz Kesik'le birlikte gelen kızın etrafına toplanmış, ağızları kulaklarında onun bilgisayarda yaptıklarını seyrediyorlardı. Xristal diye hatırlattı beynim. Kızın adı buydu ve görünen o ki Çukur'daki robot hayvanları programlayan da oyun sırasında onları kontrol eden de bu minik kızdan başkası değildi. Maviye boyadığı küt saçları, yüzündeki piercingler ve tüm parmaklarını kaplayan dövmelerle başka bir gezegenden aramıza düşmüş gibi görünüyordu. Bir bilgisayara, sandalyeye ve telsizlere ihtiyacı olacağını söylemiş, o andan beri de parmakları hiç durmamıştı.
"Tamam," dedi sonunda geri yaslanıp. "Kaplanlar hazır. Onları salabiliriz."
Kat bunu duyup duymadığımı görmek için bana döndü. Yüzündeki şu hınzır ifade yok muydu... onu tutup kendine gelene dek silkelemek istiyordum.
