***Watty 2021 Bilim Kurgu kazananı ve En Etkileyici Dünya ödüllü N.O.A.H.'nın devam kitabıdır.***
---
Vahşi bir kedinin pençelerine, keskin kulaklarına, her şeyi gören gözlerine sahibim. Ve bunların hiçbiri yaklaşan kıyameti öngörmemi sağlamadı.
Hay...
Haftaya bomba gibi başlamak için işte geldim buradayım!
Size yine sınırları zorlayan uzunlukta bir bölümle geldim. Üstelik yepyeni bilgiler ve sonunda da büyük bir sürpriz saklı bu bölümün.
Sustum şimdi, ama sonunda yorumlarınızı heyecanla bekliyorum :))))
Keyifli okumalar,
E.Ç.
***
I am the monster you created
You ripped out all my parts
***
BÖLÜM 9:
Kat
Bir arı kovanı... Evet, tek kelimeyle buydu. Koca, yapış yapış, karanlık bir arı kovanı...
Gözlerimi bir kez daha etrafımda, meydan dedikleri ana salonun içinde gezdirdim. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım başka bir tanım bulamıyordum burası için. Bundan önceki tüm sabahlarda olduğu gibi mekanı dolduran onlarca insan önlerine eğilmiş sabit bir ritimle kahvaltılarını bitirmekteydi. Süre dolduğunda aynı anda ayaklanacak, tepsilerini mutfağa bırakıp görevlerine dağılacaklardı. Çocuklar eğitime, doktorlar sağlık kanadına, ziraatçılar balık havuzlarına, üreticiler yosun bahçelerine, mekanikler aletlerinin başına, askerler antrenman salonlarına...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tam bir haftadır asla teklemeyen bir saat gibi çarkların dönüşünü izliyordum su altına saklı bu kalede. Sabah, öğle, akşam, birbiri üstüne eklenmiş labirentvari odalar, içini dolduran arılar, onları vızır vızır çalıştıran adanmışlık... Bir tek kraliçe yoktu ortalıkta. Yaptığımız konuşmadan sonra annemi bir daha hiç görmemiştim. Öyle görünüyordu ki Dr. L., Morris ve o seviyede her kim varsa halkın arasına karışmıyordu günlük hayatta.
Yarın akşam... demişti Flame dün geceki yemeğimizde. Morris her pazartesi yemek sonunda konuşma yapıyormuş.
Annemi görmemek sorun değildi. Hatta, onu görmek istemediğime emindim. Ama her cümlenin sonunda adını duyduğum, her kararın altında imzası olan Morris'le bir kez bile karşılaşmamış olmak sinirimi bozuyordu. Nedense burada kraliçenin annemden çok o olduğunu düşündürmüştü insanların verdiği tepkiler. Her şeyi başlatan, tüm bu kaçaklara bir ev ve amaç verenin o olduğu düşünülürse bu kadarı mantıklıydı sanırım. Benim için Noah gibi, annem gibi hırslı bir diktatörden fazlası değildi. Ve tüm bu insanları, bu yosun kokan zindanda bunca yıl hizada tutmayı başardığına göre işinde gerçekten başarılı olmalıydı.
