His Island

Prologue

I was near the shore, I sat down and put my hands above my knee while waiting for the water to come over my feet. 

"Lyle! Madilim na! Come on!" sigaw nya.

I didn't move.

I was drown from my thoughts. Hindi man lang pumapasok sa utak ko yung sinabi nya kahit tagalog na. I'm busy thinking about my condition.

Hindi ko maiwasang magisip ng magisip. Bakit ako? Hanggang kailan ganito? Hindi ko alam. Maayos naman lahat pero bigla nalang nagiba ang takbo ng buhay ko dahil sa sakit nato.

"Lyle!!!"

I sighed. "Fineee!" napipilitang sigaw ko at tumayo.

Nang makalapit ay inismiran ko sya. "Ikaw talaga Kaila napakanerbiyosa mo! E ano naman kung abutin tayo ng gabi? Wala na silang magagawa. Papagalitan nadin naman tayo, lubusin na natin!" Sabi ko pagkalapit ko sa kanya.

Natawa sya pero sumeryoso din kalaunan. "Lyle,alam mo naman kung bakit diba? Inaalagaan kalang namin. Bilisan na natin! Tita is mad already!"

I rolled my eyes. "Ang OA nyo ha! I'm okay!"

Kaila is my cousin and bestfriend. I met her when we're seven years old at Daddy's funeral. We become very close because we're both girls and we have the same interest in things. She's like the soft version of me. She's introverted and sophisticated but many boys want that.

Madami akong kaibigan dahil kilalang kilala ko dito sa Negros. Lahat ba naman ng baryo at mga lugar dito sa Isla ay may kaibigan at kilala ako.

Daig ko pa mga konsehal na nangangandidato at artista! Pero ang totoo mayaman ang mga magulang ko, mababait din kaya iginagalang. Dun kame nakilalang mga Pascua. Syempre papahuli bako?

I'm Laliana Eile Pascua, the only daughter of my parents. I'm an extrovert, very vocal, friendly, and kind. I'm tall, have tan skin, brown eyes, curly hair and last but not least I'm gorgeous. I love to dress and I always make sure to look elegant in my own way but sometimes my action depends on the people I talk to.

Minsan napagkukumpara pako kay Moana paano pati mga isda at pagong kinakausap at kaibigan ko. Kulang nalang sugpuin ko din ang dagat at kumanta ng How far i'll go! 

Lagi ako sa may dagat, kahit kailan hindi ako nanawa sa tanawin dito. Nangako ko sa sarili ko na hindi ko iiwan ang lugar na to.

Nakauwi na kami at sermon and sumalubong daming dalawa. 

"Jusko! Mga batang to! Ganito ba ang tamang oras ng paguwi ng isang babae ha?" Pinalisikan nya ko ng mata. Napanguso ako.

"Ikaw Lyle, we're doing everything we can to take care of you. We cancel everything! Everything to focus on you pero mas lalo kang nagpapasaway! Baka nakakalimutan mong may sakit ka!"