Chapter 22

59 2 0
                                        

We've been together for days now. After lunch, we always meet each other in the sea. And right now we're just sitting here again, talking about things and plans for the future.



Nakahilig ako sa kanya at sya naman ay nakayakap sakin. I continuously drink my medicine because it's a must and he becomes my human reminder. He always asks me what I feel, told me that it's time to drink my meds, always greets me with a good morning and goodnight, frequently says how much he loves me, and sometimes he ordered all the food craved because of... nothing. No reason.



I'm spoiled already but he extend it to the next level. I don't know if it's a bad thing but I like it.



That's the effort he did that I didn't expect him to do because he, himself is already enough. His time and attention are all I want. I don't want luxury things because I have enough but earlier he just gave me flowers again and it's so pretty. I want to put it on the vase later after I got home.



Though he become busy this past few days he said it's nothing and I didn't ask more about it. I understand.



Ngayon naman ay nagtatalo kami.




"No man is an island. Walang taong nagiisa." anas ko.




"No baby, may ganoong tao." hindi sya nagpatalo.




"Wala nga!"





"Why there's so called "strong independent woman or man?" Diba kaya ganon ang tawag sa kanila dahil kaya nilang magisa at hindi humihingi ng tulong sa iba." giit ni Yvan.



"That's not it. Kahit pa ganon, meron at meron padin silang naging katuwang. May mga tao pading tumulong sa kanila kahit hindi nila iyon hiningi." hindi ako nagpatalo.




Nangatal naman sya ng sasabihin. "Oh ano? Human beings necessarily depend on one another. Tinuturo kaya yan." dagdag ko pa.




He laughed. "Baka absent ako nyan." pagsuko nya.



Hinampas ko sya. "Baka hindi ka lang nakikinig! Buti naka graduate ka." takang tanong ko.



Humalhak nanaman sya at humawak pa sa kanyang tiyan. Ang sexy ng tawa nya.




"Hindi naman porke hindi ko alam yan hindi nako makakagradute babe." pilosopo nyang sagot.




I rolled my eyes. "You know, that's not what I mean," maarte kong sabi.




Binuhat nya ko kaya napatili ako ng malakas. He settled me in his parted legs. Nasa gitna na nya ko nakaupo at sya naman ay nasa likod. Pinahilig nya ang ulo ko sa kanyang dibdib bago ibinalot ang kamay sa akin. I rested to his chest and he keeps on kissing my head.



"You know what baby, every time I visit Manila, I always saw the sea on my way. I can't help but think of you, always." he sniffed my neck and I closed my eyes.



"Really?" ayon lang ang nakayanan kong sabihin dahil nadidistract ako sa mukha nyang nasa leeg ko na.



"Uhmm.."



I gulped. Hindi ko pinahalatang mabilis na ang tibok ng puso ko pero ramdam ko ang kanya na mas mabilis kesa sakin.



"You smell so..... Expensive." He chuckled.



I know right. Nagugustuhan ko din ang ginagawa nya sadyang nakikiliti lang ako. Dyan ka nalang wag mo alisin yan Yvan! Parang narinig nya ang iniisip ko at mas binaon pa ang ulo sa aking leeg.




His IslandTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon