His Island

Chapter 18

Umupo ako sa chair pagdating ko dahil wala pa sya. Naglakad lakad ako para hindi maburyong.

But 10 minutes had passed, pero wala paring Yvan na dumating. Nagtaka nako dahil sabi nya ayaw nya daw na pinaghihintay ang ababe sa kanya, pero baka mamaya nandito na din yon. I waited for another but no one come. Niyayakap ko na ang sarili ko at iniisip kung anong nangyari sa kaniya. Tama naman na ngayong araw ang nakalagay dun sa text nya. I'm getting worried, hindi sya ganito e. Alam kong may mali, baka may nangyari? 

Yun ang naiisip ko kaya hindi ko mamgawang magalit. Nakalimutan nya ba?

Another 20 minutes at kapag wala pa sya ay uuwi nako. 

Busangot nako habang naghihintay at naluluha nadin. Nang wala padin ay kinuha ko ng ang mga gamit ko at aalis na sana pero... may naaninag akong lalaking tumatakbo papunta sa direksyon kung nasaan ako. Alam ko kung sino iyon. Lahat ng pagtatampo ko ay nawala sa isang iglap at naglakad papalapit sa kanya. Huminto ako ng may tamang distansya sa pagitan naming dalawa.

"Yvan," mahina kong saad.

Ngumiti sya ng pagkalaki laki pero may luha sa kanyang mata na hindi nakaligtas sakin. Mula sa likod ay inilahad nya sakin ang kumpol ng bulaklak. "Lyle. Sorry, I'm late. Sorry pinaghintay kita ng matagal, pero thank you padin kasi hinintay moko." He gulped.

I slowly took the flowers in his hand. I stared at his eyes. "w-what's w-wrong? h-hu?"

"Tell me, what's wrong? W-why are you crying?" I asked softly.

Tumingala sya ng matagal at pagtingin sakin ay wala ng luha don. Ngumiti sya abot ang mata. May kinuha sya sa kanyang bulsa at kinuha ang aking kamay. Sinuot nya ang isang gintong bracelet na may nakaukit na waves don. Sa likod ay may initial na C Y L E. Hindi nya sinagot ang tanong ko.

"Do you like it? Sorry yan lang kase ang nadala ko. Babawi ako," he said softly na para akong hinehele bago halikan ang pulsuhan ko kung saan nya iyon kinabit.

"When I saw it, I know na bagay sayo kaya hindi nako nagdalawang isip na bilhin."

I'm getting emotional again and forget everything. Natatakpan ng saya ang lahat ng tanong ko sa kaniya.  

Siya lang ang trumato sakin ng ganto. Si Cole Yvan Geronimo ang nagparanas sakin halos lahat ng una. Siya ang unang lalaking pinapasok ko sa buhay ko, unang nagdala sakin sa mga lugar na hindi ko pa napuntahan, unang lalaking nagbantay noong may sakit ako, unang lalaking nagparamdam na espesyal ako. siya ang unang lalaking minahal ko. Kaya sana sya ang una at huli ko dahil ngayon ay hindi ko nakikita ang sarili sa iba.

Tumingin ako sa kanya ng puno ng pagmamahal. "Yvan. I appreciate all of this. The efforts, time and gifts. Ako ang pinakamasayang tao sa mundo pagkasama ka. Mailap ako sa lalaki pero iba ka e." Natawa ako pero tumulo na ang isang butil ng luha saking mga mata. He wipe my tears with his thumb and caressed my cheeks. Hindi ko inaalis ang tingin sa kanya. He look hurt.

"Don't cry then. I don't want to see you crying," bulong nya.

I pursed my lips and nodded. He grabbed my hand and he made me sit on the sand. Nang makaupo ay inilagay nya ang ulo sa balikat ko bago hawakan ang isa kong kamay. I bit my lower lip and look at our hands. He squeeze my hand a little and I just let him do whatever he wants.

Nangunot ang noo ko ng makita ang sugat sa kanyang kamao. Namumula ito at halatang bago pa. Kinuha ko ito at inilapit sakin para makita ng maayos. Inagaw nya iyon pero hindi ako nagpapigil at hinigpitan. "Yvan." may diin kong sambit.