His Island

Chapter 17

"Do you take your meds continuously? No skip?" tanong ni Doctora at may chinecheck na kung ano sa papel.

"Yes."

"Hmm.. Good. Any headaches? Seizures, Vomiting, or you feel a little nauseous?" she asked.

"Ahm... Yeah. 4 days ago I experience a headache and uh... No seizures just vomiting."

Lumapit si Mommy sakin? "What?" she frowned. "Bakit hindi mo sinabi? Hindi ka muna allowed lumabas!"

Napapikit. "No Mom! I had a headache but it fades quickly and it just happens once!"

"Kahit pa! Dapat kahit smallest details na mga ganyan ay sinasabi mo padin sa akin!" hingal nyang sabi at umataas baba ang balikat.

Yumuko ako at pinisil pisil ang kamay. "I'm sorry."

She sighed. "You're grounded hanggang matapos ang operasyon at gumaling ka." she said with finality.

I frowned. "Mom! I said give me a week! You can't do this. I won't do the surgery if you won't allow me," banta ko. Ayokong magaway kami, alam ko naman na may kasalanan ako pero I just need one more week!

Napanganga si Mommy sa sinabi ko. Hindi nya ata iyon inaasahan. Hindi sya kumibo at nakatingin lang saken.

"Uhm.. Ehem! Ah.. I suggest mamaya nyo nalang pagusapan ang tungkol dyan dahil baka maistress ang bata." paggitna ng Doctor.

"Lyle. We'll go to the hospital right now para matingnan ang condition mo at maasikaso na natin ang operasyon mo."

I nodded and I walk upstairs to get ready. Nagpunta kame sa hospital ni Mom ng walang kibuan. Walang gustong magsalita. Ayaw ko din muna sya ng kausapin dahil ayoko sa sinabi nya. Nang makarating ay bumaba na kami at pumasok sa loob.

Si Doctora na mismo ang nagasikaso sa amin. May pinasagutan lang ang nurse bago ako pinagpalit ng hospital gown. Pinahiga ako sa kama. Sa totoo lang kinakabahan ako patagal kami ng patagal dito. Natapos din iyon at pinaghintay nalang kami sa resulta.

Nakahiga ako sa bed habang sa sofa naman si Mommy. Hindi padin kami nagkikibuan pero halata mo sa kanyang gusto na nya akong kausapin. Pataasan talaga kami ng pride. Hays. Pumikit ako saglit. Grabe ayoko talaga sa hospital, parang pag pumupunta ako dito alam mong may mali. Mas feel mong may sakit ka.

"Lyle," napamulat ako sa pagtawag sakin ni Mommy. Ingat ko ang katawan ko para makaupo at makausap si Mommy.

"1 week. Pagkatapos ay hindi ka muna lalabas at magpahinga para sa chemo mo maliwanag? Hindi ka muna makikipagkita kay Cole." mariin nyang sinabi.

I sighed. Bigla kong naalala ang pngako ng lalaking yon. He said he will be there no matter what. "Okay, but I have a wish. I couldn't do the surgery if he wasn't here. I want him beside me. I want him to be there. Before, during and after the surgery. Please mom?" nagmamakaawa akong tumingin sa kanya.

"Why? Why do you need him? Lyle, he can't be-"

Pinutol ko sya. "Mom. Please."

"No!"

"I don't have the courage to do the surgery but because of him, I can do it. I'm scared but because of  Yvan, I become brave. He's the reason why I'm here. So, please. I need him. Whenever I'm with him I become stronger, I don't feel that I'm sick. Not at all." naiiyak kong saad.