Qur'on Birlashtirgan Qalblar ✍Fahriya_Yaqub

5

***
Bilol masjidga kirib keldi. Usmon uni ochiq chehra bilan kutib oldi. Bilol va Usmon darsni boshlab ham olishdi. Bilol Fotiha surasini Usmonga qiroat qilib berdi. Deyarli xatolari yõq edi. Usmon  kichik Bilolning Qur'onga bõlgan muhabbatidan hayratlandi va  raĝbatlantirdi:
—MashaAlloh juda gõzal qiroat qilding , Alloh ziyoda qilsin , õzi oson qilib , hofizi Qur'on , homili Qur'on ,mutqin qorilardan qilsin ,ey Bilol dedi. Bilol ustozining maqtovlaridan  xursand bõldi. Yangi darsni olib, ustozi bilan xayrlashdi. Uyga ketarkan tezroq  Sakiynani quchib minnatdorchiligini aytishni xohlardi. Uyiga ham keldi. Apil-tapil oyoq kiyimini yechib opasinining xonasiga kirdi va :
—Opajonim, mehribonim , rahmat sizga õzimning qoriya opam deb qattiq quchoqlab oldi. Sakiyna Bilolning maqtovlaridan osmonlarda uchardi gõyo. Ayniqsa, Bilolning "qoriya opam" degan sõzlaridan tõlqinlanib ketdi. Biloldan dars qanday õtganligini sõradi.
Bilol:
—Ustozim Fotiha surasini õqitib kõrdilar . Deyarli xatolar chiqmadi, siz  ham aynan Fotiha surasini õqishni õrgatgandingiz, foydali maslahatlar bergan edingiz , men bu maslahatlar tufayli darsimni qiynalmay topshirdim dedi. Sakiyna ham olgan bilimlari manfaat berganidan baxtli edi.
Bilol:
—Endi har doim siz bilan dars tayyorlayman , hõpmi dedi.
Sakiyna:
—Alloh xohlasa sen bilan har doim Qur'ondan dars qilaman, bir- birimizga  ilm yõlida yordam beramiz dedi.
***
Kunlar shu zayilda õtardi. Bilol qisqa muddat ichida yigirma pora yodlab oldi. Usmon ham uni juda yaxshi kõrardi. Bilolning zehni, muhabbati, ilmga shijoati  kun sayin ortib borishiga Sakiynaning mehnatlari  katta edi. Juma kuni ham keldi. Bilol juma namoziga tahorot oldi. Sakiyna tikkan joynomozni olib masjidga ketdi. Masjidga odamlar tõplandi. Imom oppoq salla va chakmon kiygan holda jamoat bilan salomlashdi.i Usmonni kõrgan Bilol:
" subhanAlloh,Allohim bu insonmi yoki kõkdan tushgan farishtami?!" deb qõydi ichida. Masjidda odamlar tõlib toshib ketdi. Joynamozlar kõpchilikka yetmay qoldi.Xatto, imomga ham joynamoz yetmadi. Kimdir bilmay imomning joynamozini olib qõygan edi. Bilol ustoziga õzining joynamozini berib õzi uning orqasida otasi bilan bitta joynamozda namoz õqidi. Namoz ado etilib bõlgach xutba boshlandi. Imomning qalblarning tubigacha yetib boruvchi nasihatlari butun jamoatni õziga qaratgan edi. Masjiddagi odamlar xutba tamom bõlmaguncha õrinlaridan siljilamasdilar. Xutba tugab odamlar  tarqalib ketardi. Yangi imom qalblarni zabt etgan, odamlar Usmon bilan quchoqlashib xayrlashardi.
Juma namozidan sõng Usmon Biloldan darsini oldi. Har doimgidek pishiq, tartil bilan yoddan õqirdi. Usmon:
—Har doimgidek meni lol qoldirding Bilol dedi kulib.
Bilol:
—Rahmat ustoz , bu darajaga erishishimda sizning õrningiz katta dedi, kamtarlik bilan.
Usmon Bilolni kuzatardi, uning qisqa vaqt mobaynida Qur'onni puxta õrganoyotganiga ajablanardi. Bilolning otasi oddiy qoravul, onasi uy bekasi edi. Ular ibodatli oila edi. Ammo Qur'onni bu darajada mukammal bilishmasdi. Usmon qiziqib sõradi:
—Ey Bilol aytchi Qur'ondan yolĝiz õzing dars qilasanmi, yoki biror biladigan tanishing bormi? dedi.
Bilol:
—Opam bilan birga shuĝullanaman dedi.
Usmon:
—Opang Qur'onni biladimi?! dedi hayratlanib.
Bilol:
—Ha biladilar ,boshlanĝich ta'limni ulardan õrganganman dedi.
Usmon:
—Opangga kim õrgatgatgan dedi.
Bilol:
—Rahmatli otangiz Usoma hazratlari deb javob berdi.
Usmon otasining shogirdlarini yaxshi tanirdi. Va Biloldan sõradi:
—Opangning ismi nima ? dedi.
Bilol:
— Sakiyna deb javob berdi. Sakiyna...bu ismni avval eshitmagandi. Õyga chõmdi Usmon.
Bilol Usmonning xayollarini buzdi:
—Ustoz, ketaveraymi dedi. Usmon ruxsat bergach uyiga ketdi. Usmon otasining umri shu masjidda õtganini õylab, u qizga ham masjidda dars bergan bõlsalar kerak deb bu mavzuni yopti.