Qur'on Birlashtirgan Qalblar ✍Fahriya_Yaqub

42

***
Usmon ularning mashinasiga õtirib uyidan uzoqlashar ekan, õylardi. Yonidagi ikki kishining sovuq basharasi bir- biriga qarab tirjayishi, sõzlashishi uning kõz õngida ovozsiz harakatlanayotgandek edi. Qõlidagi kishan...
Xuddi yana uyquda  tushida kõrayotgandek. Xayolida esa Sakiynaning õsha mahzun chehrasi. Zaynabning qõnĝiroqdek jaranglagan yiĝisi. Endi ularni yana qayta kõra olarmikin. Bularni õylar ekan, bir yil oldin ustozining unga aytgan nasihati miyyasiga chaqmoqdek urildi: «Sen Qur'on va sunnat yõlida ekansan, bilginki yõling ravon bõlmaydi, har qadamingda tõsiqlar, sinovlar, imtihonlarga duch kelasan. Xohla bilganingni õrgatmay omonlikda yasha, xohla oxiratgacha bu yõlda sinalishga tayyor tur!.»
Demak, Usmonning imtihoni shu edi. Usmon bir kun sinalishini bilardi. U kun albatta kelishini sezgandi. Ammo qay shaklda kelishini bilmasdi. Usmon uchun bu tahlikali holat qõrqinchili emasdi, biroq onasi, Sakiyna  azoblanishini õylab siqildi. Bu õy-xayollar bilan yetib kelganini ham bilmadi. Usmonni jinoyatchi kabi ikki qõlidan ushlab olib kirib ketishgan, Usmonni qoronĝu faqatgina bitta lampochkasi yonib, uyoqdan buyoqqa tebranayotgan xonaga tergov uchun olib kirishdi. Tergovchilarning savollarini anglamas, tebranayotgan lampochkaning goh qoronĝu, goh yoruĝ kõrinayotgan odamlarning yuzlari bir ĝoyib bõlar, bir yana kõzga tashlanardi. Oradan õttiz daqiqa vaqt õtgan, Usmon endi u tush kõrmayotganiga amin edi. Va õziga kelib:
— Alloh menga shunday  imtihon beribdi deb  pichirladi.  «Hasbunallohu va ni'mal vakiyl»dedi.
—Allohim õzing madad ber deya Allohdan sõrardi.
Õziga berilgan savollarga javob qaytarmas, bir nuqtaga tikilib õtirardi. Tergovchilardan biri:
—Nega indamaysan deb yuziga musht tushirdi. Usmonning labi  qonar, tergovchining sherigi esa uni tinchlantirardi:
—Sudgacha unga tegishga haqqimiz yõq , õzingni bos deya uni chiqarib yubordi.
Tergovchi Usmonga qarab:
—Hozir senga beradigan savollarimni diqqat bilan tingla va javob ber dedi. Usmon kulib, beraver qanaqa savoling bor degandek qaradi.
Tergovchi:
—Mana bu kitobni tanimadingmi ?! deb boyagi kitobni kõrsatdi.
Usmon:
—Necha marta aytishim mumkin bilmayman deb dedi.
Tergovchi ortiqcha savol bermay, uni vaqtinchalik turmaga joylashtirishlarini buyurdi.
***
Bosqindan sõng, Usmonni olib ketgan mashina ortidan Anas bilan Aliy ham kuzatib bordilar. Nima uchun olib ketishganini sõradilar. Sudgacha ushlab turishga asoslari borligini aytib, Usmonni kõrsatishmadi. Anas va Aliy umidsiz ahvolda qaytdilar. Mashinani Anas boshqarib ketayotgandi, rolga urib asabiylashardi:
—Nimaga shunday yaxshi yigitni terrorist deb ayblashadi tuhmatga qara Aliy, terroristmish. Umrida birovga ziyoni tegmagan, qilsa faqat yaxshilik qiladigan odamni shartta borib qamarmish. Kõchadagi qimorbozlar, aroqxorlar erkin yursa bõlarkanda, Usmonga õxshaganlar panjara ortida qolarkanmi?!. Aslo u ifloslarga berib qõymayman Usmonni dedi kõzidan otash yonib. Aliy ham:
— Men ham hayronman, ortiqcha gap-sõzi bõlmasa, na siyosatga, na davlatga aralashmasa, ulashgani faqat ilm bõlsa, qanaqasiga terrorist bõlsin. Ashyovi dalillari ham bitta kichkina kitob bõlsa, tavba! Allohdan qõrqmaydi-da bu tuhmatchilar dedi. Anasning boshi birdaniga ishlab ketdi:
—Tuhmatchilar ?!. Menimcha bu ishlarning orqasida kimlar turganini bilgandekman dedi õzini bosib.