Letters that cannot be sent/Yoonmin

Why do I care so much about him?

Yoongi Hyunga ikinci mektubu göndermemin üzerinden 1 hafta geçmişti. Ama hala dönmemişti. Olsun, bekleyecektim, benim hyungum üşengeçti biraz ve bana yazacağını biliyordum. Sadece, gönderdiği ilk mektubun başına gelenler yüzünden kızgın olmasından ve cevap yazmamasından endişeliydim. Rutin hayatım devam ediyordu; okula gidiyor, derslere giriyor, salak arkadaşlarım ile sohbet ediyor, oyunlar oynuyorduk. Akşamları ailemle vakit geçiriyor, hyungumla şakalaşıyor, ödevlerimi yapıyordum. Sık sık hyung aklıma geliyordu. Ne zaman cevap yazacaktı. 

Bugün içim içime sığmıyordu, Tae'yi beklemeden koşarak eve gittim. Hissediyordum, biricik hyungumun mektubu gelmişti. Eve varır varmaz, hızlıca salona geçtim. Evde kimse yoktu, Jin hyung henüz okuldan dönmemişti, annem ve babam ise işteydi. Karnım acıkmıştı. Bir şeyler atıştırdıktan sonra odama geçip ders çalışmaya başladım. Ödevlerimi yapmaya dalmışken, zil çaldı. Kapıya koştum, evdeki herkesin kendi anahtarı vardı, biliyordum postacı mektubumu getirmişti. Kapıyı açtığımda yanılmadığımı anlamıştım. Postacıdan mektubumu aldıktan sonra, teşekkür edip, kapıyı kapattım ve hemen odama koştum, yatağıma attım kendimi. 

Zarfın üzerindeki "Gönderen: Min Yoongi " yazısını görünce gülümsemeden edemedim. Canım hyungnim, sonunda mektubuma cevap vermişti, bana küsmemişti. Mektubu büyük bir heyecanla açtım ve okumaya başladım.

......................................................................................................

Miniğim,

Umarım, geç cevap verdiği için bu tembel hyunguna çok kızmazsın. İlk mektubumun başına gelenler için üzülmene gerek yok. Sakın böyle sudan sebeplerden sana kırılacağımı düşünme. Biz, uzun yıllar mektuplaşmaya söz verdik unuttun mu? Hem biliyor musun? Senin fikrini çalmış olabilirim. Bende bir kutu aldım, senden gelen mektupları bende orada saklayacağım ve tüm mektuplar, yatağımın yanı başında bu kilitli kutu içinde olacak. 

Mektuplarım senin için ne kadar değerliyse, seninkiler de benim için o kadar kıymetli. Artık her hafta bir mektup göndereceğim sana Jiminie. Her hafta birbirimize neler yaptığımızı  anlatabilir ve tüm mutluluklarımızı, hüzünlerimizi birbirimizle paylaşarak, tüm zorlukların üstesinden beraber gelebiliriz küçüğüm. Bu hafta, sınavlarım vardı, sana hemen cevap verememe sebeplerimden birisi de sınavlar ile boğuşmamdı. Annem, bir iş seyahati için yurt dışında, babam ise, tüm gün  bürosunda çok yoğun bir avukat malum. Biz de kardeşimle idare ediyoruz. Evdeki yardımcımız yemeklerimizi, temizlik vs. işlerimizi hallediyor. 

Sana bir sır vereceğim Jiminie; 5 yaşımdan beri piyano çalıyorum. Ailemin geleceğimle ilgili başka planları olsa da, ben başarılı bir müzisyen olmak istiyorum, müziği çok seviyorum. Ben piyano çalarken bazen minik kardeşim de bana eşlik ediyor. İlerde bir gün sana da piyano çalmak istiyorum. Beğenir misin bilmiyorum ama beğenmezsen söylemeni tercih ederim. Bu arada, okulun basketbol takımının kaptanıyım. Bu seferlik, bu kadar bilgi yeter dimi. Bir sonraki mektubunda sende kendinden biraz bahset olur mu? 

En kısa zamanda cevap bekliyorum, hoş çakal küçüğüm.

.........................................................................................................

Mektubu defalarca okudum yine. Çok mutluydum, Yoongi hyung bana küsmemişti. Aptal gibi boşu boşuna endişelenmiştim. Öyle güzel yazmıştı ki, kendimi çok değerli hissetmiştim. Ayrıca, en büyük sırrını benimle paylaşmıştı. İyi bir müzisyen olmak istiyordu ve ben onun çok başarılı bir sanatçı olacağına emindim. Gözlerim dolmuştu, onu piyano çalarken hayal etmiştim. Yoongi hyungu görmemiştim, nasıl bir yüzü var, piyano çalarken nasıl görünüyor bilmiyordum ama onun harika birisi olduğunu hissediyordum. Üstelik baskette oynuyordu, hem de takımın kaptanıydı. Çok havalı bir hyungum var. Bense okul ve derslerim dışında bir şey yapmıyordum. Dans etmeyi ve şarkı söylemeyi seviyordum. Bir dahaki mektubumda hyunguma bende bunlardan bahsedebilirdim.