Kimsin | Gay

11

Alihan

Elimdeki kahveyi yudumlarken ilerde arkadaşlarıyla konuşan adamı izledim. Onunla neredeyse 1 haftadır konuşmuyorduk. Onu barda kızlarla gördükten sonra içimi ona dökmüştüm sonra ise bir daha yazmaya elim varmamıştı. Hem ne diyeceğimi bilmiyordum hem de içimde küçük bir umutla onun yazmasını bekliyordum.

Yazmayacağını da biliyordum ama yine de işte umut fakirin ekmeği.

"Ona bakmayı kes biri anlayacak"

Konuşan Sercan'a sadece bakmakla yetindim. Tekrar gözüm o gülüşe takıldı onun gülüşü benim de dudağımın kıvrılmasına neden oldu.

Elim parmağımdaki gül motifli yüzüğe gitti. Siyah bir yüzüktü üstünde ise bir gül motifi yavaşça üstündeki Gül motifini okşadım.

Onu ilk bir tanıcıda görmüştüm. Öyle yüzüklere bakarken ikimizin eli de o yüzüğe gitmişti. O an siyahlarım kahveleriyle kesişti nefesim kesilmişti o an o mükemmellik karşısında. Sonra bana gülmüş yüzüğü bana uzatmıştı "Sana daha çok yakışır" o an belki onun için normal bir andır ama benim için en güzel dakikalardı. O günden sonra onu üniversitede görmüştüm.

Hakan o gün bana sadece yüzüğü değil kalbime de bir tohum koymuştu zamanla o tohum güzel bir güle dönüştü. Canımı yakan güzel bir dikenli gül.

"Alihan sana diyorum"

Bıkınca bir nefes verdim

"Ne var Sercan"

Sesim biraz sert çıkmıştı. Kantindeki çoğu kişi bize dönmüştü onun o kahveleride.

"Ne bakıyorsunuz önünüze dönün"

Bunu dememle herkes önüne döndü. Hakan'da son kez bana baktı ve tekrar arkadaşlarına döndü. Sonra yanına gelen kıza bir şeyler dedi güldü ve yanağına bir öpücük kondurdu.

Bu görüntüye elimdeki karton bardağı fazla sıkmış olacağım ki kahve üzerime döküldü

"Hayyy sikicem ama yaa"

Bağırarak yerimden kalktım yere düşen sandalyeyle birkaç kişi tekrar bana baktı. Sandalyedeki çantamı aldım. Gözüm tekrar onun masasına kaydı. Bana bakmamıştı bile yanındaki kıza gülerek bir şeyler anlatıyordu. Bu görüntüyle yanan vücudumun acısını unutmuştum.

Çünkü kalbimdeki gülün dikenleri batmaya başlamıştı