Yavaş yavaş gözlerimi açtığımda karşılaştığım ilk şey beyaz tavan oldu. Sonra olduğum yeri incelemeye başladım. Bir hastane odasındaydım. En son dayak yiyordum sonra biri geldi.
Hızla odaya baktım sonra gözüme komidinde ki gül takılı onu almak içim uzandığımda ağzımdan bir inilti çıktı. Zalımın oğulları nasılsa sert vurmuşlardı.
"Hareket etmeyin"
Gelen sesle konisinden bakışlarımı çekip o tarafa döndüm hemşire bana bakıp gülüyordu. Sonra gözü almaya çalıştığım güle takıldı. Komidine yaklaştık aldı ve bana uzattı
"Sizi getiren beyefendi bıraktı"
Gülümseyerek gülü aldım. Kimin bıraktığını biliyordum. Onu bilmek bile yüzüme bir gülümseme oluşturdu.
"Fazla endişeliydi sizi önemsediği çok belliydi"
Gülümden bakışlarımı kaldırdım
"Burada mı?"
"Acil bir işi çıktığı için gitmek zorunda kaldı"
Başımı anladım dercesine salladım.
"Arkadaşlarınıza haber verdik birazdan burada olurlar. Bir şeye ihtiyacınız olursa düğmeye basmanız yeterli"
Tam gidiyordu ki onu durdurdum
"Telefonumu verebilir misisiniz?"
Gülümsedi ve komidindeki telefonu bana uzattığı.
"Teşekkürler"
"Rica ederim"
Mesajlar kısmına girdim ve birkaç gün önce engellediğim numaraya mesaj atım
Hakan: Teşekkür ederim
Bana Yanık Beyefendi: İyi misin?
Hakan: Evet efsaneyim
Bana Yanık Beyefendi: Ona ne şüphe
Hakan: Gül içinde teşekkürler daha önce kimse hiç bana gül almamıştı
Bana Yanık Beyefendi: Sana daha çok ilkler yaşatacağım gülüm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimsin | Gay
أدب المراهقين[TAMAMLANDI] Bilinmeyen: O kızlarla bir daha buluşma Hakan: Kimsin Bilinmeyen: O herkesin merak etiği seni dize getirecek kişiyim ;) _______________________ BxB konuludur Güneşim kitabındaki Hakan'ın Çapkın Hakanın hikayesidir. Bağımsız okunabilir
