Kimsin | Gay

26

Elimdeki pamuğu Alihan'ın dudağındaki yaraya bastırdım. Ağzından çıkan iniltiyle yüzümü buruşturdum

"Acıttım mı?"

"Acımadı"

Gülerek dediği şeyle dudağı acımış olacak ki yüzünü buruşturdu.

"Belli belli"

Dediğim şeyle omuz silkti. Dudağına son kez pamuğu bastırdım. Şuan evdeydik. Barda sevgili olduğumuzu söylediğimden sonra koca bir sessizlik oluştu ve ikisi hala tek kelime etmediler.

Pamuğu sehpaya bırakmamla ikisinin de şaşkın bakışları bendeydi. Onlara bakmayıp masadaki çöpleri alıp mutfağa gittim.

Güneş kahve hazırlıyordu. Elimdekileri çöpe attım ve Güneşe döndüm. O da bana bakıyordu

"Sen ciddisin"

Gülerek dediği şeyle bende gülümsedim

"Ciddiyim"

Elimi tuttu

"Çok sevindim Hakan"

Gülümsedim

"Teşekkürler yengeniştem"

Sonra ellerimi çekip yüzüne baktım

"Sen çok şaşırmadın"

Söylediğim şeyle bilmiş bir gülüş takındı

"Anlamıştım diyelim"

Kaşlarımı çattım

"Nasıl?"

"Bakışlarından hep bizim masaya bakıyordu. İlk önce Yağızı sinir etmek için baktığını falan düşündüm ama sonra sadece sana baktığını gördüm. Bakışları sende değişiyordu"

Dediği şeylerle yüzümdeki gülümseme daha da büyüdü.

"Desene bi ben anlamadım"

Gülümsedi

"Kondurtmadığınız için o bakışları başka anlıyorsunuz bende Yağızı anlamamı-"

Birden gelen sesle ikimizde o tarafa baktık ve salona doğru yürüdük

"Bak her şeye eyvallah ama sevgime tek laf etme yoksa fena olur"

Alihan Yağız'ın yakasından tutmuş konuşuyordu. Yağız güldü

"Yaa çok merak ettim ne olurmuş"

Hızla yanlarına gittik. Güneş Yağızı bende Alihan'ı tuttum

"Sakin ol sevgilim"

Kulağına doğru söylediğim şeyle bana baktı. Sonra da hırsla ellerini çekti ve koltuğa oturdu. Yağıza baktığımda onun da oturduğunu gördüm

"Biraz sakin mi olsanız. Eve konuşmak için geldik birbirimizi öldürmek için değil"

"Sevgili arkadaşın sevgim hakkında atıp tutmazsa sakin sakin konuşuruz gülüm"

Alihan'ın dedikleriyle Yiğit ve Yağız güldü.

"Komik mi?"

Alihan'ın sinirli sesiyle daha çok güldüler

"Evet"

Yiğit'in sert sesiyle yerimde kıpraştım. Alihan derin bir nefes aldı. Yavaş yavaş sinirleniyordu

"Bakın sakin olun. Tamam birbirinizi sevmiyorsunuz ama yine de birbirimizi kırmayalım"

Güneş'in dediği şeyle başımı salladım

"Güneş haklı biraz sakin olalım."

Derin bir nefes aldım

"Biliyorum şaşkınsınız bende ilk zamanlar baya şaşırmıştım. Ama Alihan'ı tanıdıkça sempatisine aşkına inandım. O gerçekten düşündüğünüz kadar kötü biri değil"

İkisi de sadece bana bakıyordu

"Bakın biz size hemen alışın gelin kucaklaşalım mutlu aile tablosu oluşturalım demiyorum. Sadece Alihan'ı bir dinleyin anlamaya çalışın"

Alihan'ın elini tuttum

"Sizde onun aşkına inanacaksınız"

Gülerek dediğim şeyle beklentiyle onlara baktım

"Alihan'ın sevgisine güveniyor musun?"

Yiğit'in sorusuyla ikisindeki bakışlarımı ona çevirdim. En azından anlamaya çalışıyorlar

"Evet inanıyorum"

"Bu kadar güvenme"

Yağız'ın konuşmasıyla bu sefer ona baktım

"Nedenmiş"

Alihan'ın sert sesiyle Yağız güldü.

"Çünkü daha birkaç ay önce beni kışkırtmak için Güneşe yavşadın. Şimdi ne malum arkadaşımı gerçekten sevdiğin. Yaa hepsi yalansa"

Dediği şeyle yerimde kıpraştım. Alihan tam tekrar ayağa kalkıyordu ki elimle onu durdurdum

"Yağız saçmalıyorsun."

Dediğim şeyle bakışları bana döndü

"Saçmalamıyorum sadece gerçekleri söylüyorum. Bu adam bizden nefret ediyorsun şimdi de gelmiş seni sevdiğini söylüyor!"

Bağırarak konuşmasıyla Alihan yerinde dikleşti

"Bağırma lan!"

"Sanane lan! Sen kimsin de bize karışıyorsun"

Alihan sinirle nefes verdi

"Sırf Hakanın arkadaşlarısınız diye kendimi tutuyorum sabahtan beri o yüzden sabrımı daha fazla sınama"

Yiğit alayla güldü

"Rahatsız oluyorsan siktir git o zaman"

Derin bir nefes aldım

"Hadi Alihan gidiyoruz"

Bunu dememle Güneş yanıma geldi

"Hakan önce bir sakin olalım onlar şaşkın oldukları için saçmalıyorlar böyle kırgın ve kızgın ayrılmayın"

Başımı hayır anlamında salladım

"En iyisi gidelim yoksa daha çok birbirimizi kıracağım"

"Hakan yanlış yapıyorsun çok pişman olacaksın"

Alihan'ın elini tuttum ve onlara baktım

"Kimin pişman olacağını göreceğiz"