Alihan
Kapımın açılmasıyla gözlerimi daha çok yumdum.
"Alihan"
Ablamın sesiyle hiçbir şey söylemedim
"Daha odanda ne kadar o tişörte sarılıp durmayı düşünüyorsun"
Sonsuza kadar
"Alihan"
Yanıma gelip yorganı üstümden çekti
"Başlayacağım şimdi senin depresyonuna"
Bıkınca bir nefes alıp yataktan doğruldum.
"Ne var abla"
Yüzüme baktı
"Banyo yapıyorsun kendine çeki düzen veriyorsun sonra da okula gidiyorsun Alihan"
Omuz silktim
"Gitmeyeceğim bugün"
Yanıma geldi
"Alihan seni döverim zaten 2 gündür gitmiyorsun ya bugün gideceksin ya gideceksin"
Hakan
Ağaçların altında oturmuş okulun giriş kapısına bakıyordum. Alihan iki gündür okula gelmiyordu. Onu ne kadar arasam da telefonumu açmıyor benimle konuşmuyordu.
Kapıdan giren Sercan'ı görmemle oraya doğru yürüdüm
"Selam Sercan"
Yüzüme baktı baktı
"Alihanın gelip gelmeyeceğini bilmiyorum"
Ona kötü bakışlar attım
"Yalan söyleme lan!"
Sabır dilercesine yukarıya baktı
"Ne yalan söyleyeceğim lan sana! Bilmiyorum benimle konuşurken ne zaman geleceğini söylemedi hem söylese de sana söylemem"
Dediği şeyle yüzüm düştü ve demin kalktığım yere geri oturdum. Gözlerimi tekrar okulun girişine diktim.
Gıcık prens beni ne hallere soktu
Sercan yanıma geldi ve başımda dikildi
"İstersen sınıfına git Alihan gelirse ben sana söylerim"
Dediği şeyle ona inanmamış bir bakış attım. Demin bilsem de söylemem diyordu. Ona hiçbir şey söylemedim ve tekrar bakışlarımı kapıya çevirdim
Başımda biraz bekledi bıkınca bir nefes verdi
"İkisinde birbirinden deli. İyi otur öyle akşama kadar"
Omuz silktim. Bıkınca bir nefes verdi ve sonra yanımdan uzaklaştı. Bir süre sonra giriş kapısından giren Alihan'ı görmemle güldüm. Hızla yerimden kalktım ve yanına doğru yürüdüm. Kolundan tuttuğum gibi iki gün önce girdiğimiz sınıfa tekrar gittim
Kolunu bırakmamla yüzüne baktım duygusuz bir ifadeyle bana bakıyordu
"Niye telefonlarımı açmıyorsun Alihan"
Cevap vermedi
"Okula da gelmedin iki gündür"
"Canım öyle istedi Hakan"
Soğuk bir şekilde Hakan demesiyle yüzüm düştü. Gülüme ne oldu ki
"Alihan beni yanlış anladın gerçekten Sinem'le aramda hiçbir şey yok bardan sonra onu bir daha görmedim kendi kendine kafasında kuruyor"
Bir çırpıda söylediğim şeyle heyecanla yüzüne baktım
"Artık beni ilgilendirmez Hakan"
"Ama Alihan gerçekten yanlış anladın"
Bıkınca bir nefes verdi
"Peki bunu yanlış anladım bundan öncekileri"
Kaşlarımı çattım
"Bundan öncekiler"
Alayla güldü
"Hani etrafında dört dönen kızlar"
Gergince nefes verdim
"Onların bir anlamı yok benim için"
Güldü
"Emin misin"
Başımı evet anlamında salladım
"Ben pek öyle düşünmüyorum Hakan."
"Eğer hepsiyle aramdaki saçma bağı koparırsam beni dinleyecek misin?"
Ona gülerek söylediğim şeyle yüzüme sadece baktı
"Onların sana karşı olan hislerine saçmalık mı diyorsun"
Söylediği şeyle yüzüm düştü
"Tamam bana olan hislerinin karşılıksız olduğunu söyleyeceğim"
"Özür de dileyeceksin. Onları kullandığın ve kırdığın için"
Başımı tamam anlamında hızlıca saldım
"Sen burada bekle ben hemen özür dileyip geleceğim"
Heyecanla dediğim şeyle kapıdan tam çıkıyordum ki durdum
"Ama bekle beni burada tamam mı?"
Yanıma geldi
"Senin işin uzun sürer dersim var bir ara işin bitince beni bul"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimsin | Gay
Roman pour Adolescents[TAMAMLANDI] Bilinmeyen: O kızlarla bir daha buluşma Hakan: Kimsin Bilinmeyen: O herkesin merak etiği seni dize getirecek kişiyim ;) _______________________ BxB konuludur Güneşim kitabındaki Hakan'ın Çapkın Hakanın hikayesidir. Bağımsız okunabilir
