16 [Z]

1.4K 144 0
                                    

အပိုင္း (၁၆)
🌳သစ္ပင္ဆယ့္ေျခာက္ပင္🌳

ဒါဆို သစ္ပင္ကေန လူသားအသြင္ကိုေျပာင္းသြားတာက ငါတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ငါ့ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ ေခ်ာင္ဟန္ဆိုတဲ့လူႀကီးကလည္း သစ္ပင္ကေန ေျပာင္းလဲလာတာပဲ။

ေခ်ာင္ဟန္က ငါ့ကို ေရတစ္ခြက္ ငွဲ႔ေပးတယ္။

"အဆင္ေျပေျပနဲ႔ ေနေနရတဲ့ပုံပဲ.. လူသားျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ?"

ငါလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ ခြက္ကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။ သတိႀကီးႀကီးထားၿပီး ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ ငါျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

"သုံးလေလာက္ ရွိၿပီ"

"မင္းက စိတ္ထားေကာင္းတဲ့လူနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရတာပဲ"

ေခ်ာင္ဟန္က ငါ့ပခုံးေတြကို ပုတ္လိုက္တယ္။ ငါ့ေနာက္ေက်ာကို ေရာပဲ။ ၿပီးေတာ့ စကားဆက္ေျပာတယ္။

"မင္းက ေတာ္ေတာ္သန္မာေနၿပီပဲ"

ငါလည္း လည္ပင္းကို ႀကဳံ႔လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူသြားသမွ်ေနာက္ကို လိုက္ၾကည့္ေနေရာ။

"ကြၽန္.. ကြၽန္ေတာ္ ရွင္းလ်ဲ႕နဲ႔ပဲ အၿမဲတူတူရွိေနခဲ့တာ"

ေခ်ာင္ဟန္က သူ႔႐ုံခန္းစားပြဲဆီ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။

"အင္း.. ေကာင္းတာေပါ့.. မင္းမွာ မွတ္ပုံတင္ကဒ္မရွိေသးဘူးေပါ့? စာရင္းမသြင္းရေသးတာလား?"

ငါ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။ စာရင္းသြင္းတယ္ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိတဲ့အျပင္ မွတ္ပုံတင္ကဒ္လည္း မရွိေသးဘူးေလ။

"ဒီလိုဆိုရင္ေရာ.. နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ? ငါ မင္းအတြက္ မွတ္ပုံတင္ကဒ္လုပ္ဖို႔ ကူညီေပးမယ္ေလ"

"ရွင္းထုန္..."

"တစ္ဆိတ္ေလာက္ပါ.. ေဒါက္တာေခ်ာင္.. ကြၽန္ေတာ္က အခန္းနံပါတ္(၃၀၈)က လူနာရဲ႕မိသားစုဝင္ပါ"

လူတစ္ေယာက္က တံခါးတြန္းဖြင့္ၿပီး အခန္းထဲဝင္လာတယ္။ ငါနဲ႔ ေခ်ာင္ဟန္ရဲ႕ စကားဝိုင္းလည္း အစျပတ္သြားေရာ။

ေခ်ာင္ဟန္ကလည္း ခ်က္ခ်င္း မတ္တပ္ထ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။

"ဟုတ္.. မဂၤလာပါ"

🌱သစ်ပင်ဖြစ်ရတာ တကယ်လွယ်မနေဘူး🌳Where stories live. Discover now