What If

Part Fifteen

Sinubukan kong mag iwas ng tingin sa kanya, pero hindi ko magawa. Hiyang hiya na ko sa mga sinasabi ko at wala pa ko sa kalahati. May parte sa akin na ayoko nang ituloy at tumakbo na lang. Pero andito na ako, naumpisahan ko na. Ngayon pa ba ako susuko. Siguradong sa pinagsasasabi ko, nakuha niya na.

I took a deep breath before I continued. Nanatili lang siyang nakatingin sa akin.

I smiled at him. "You know I lost it during one of our supposed "happy skype night" where you were just so happy telling me stories, and then suddenly you just simply broke the news, that danna, finally agreed to be courted by you."

"I remember how I felt during that night, how I became numb, how I felt so weak, the fake smile I gave, the half-hearted congratulations and the pain in my chest that I have to endure dahil kausap pa kita. How I let it all out after you drop the call. How I silently cried and finally admit to myself that," I paused and looked away. I don't think I can say it properly while he's looking at me intently.

I can feel my heart beats so hard. Hirap na hirap akong aminin sa kanya. Ang tagal kong kinimkim to. Ang tagal nakatago and now, here I am, Finally.

I cleared my throat. "How I finally admit to myself that," I took a courage to at least look at him. Kaya mo yan Chandra.

"I'm in love with you." There, I said it. Right in front of him, eye to eye.

I am just so glad na nakisama yung mata ko. Hindi niya hinayaan na tumulo ang mga luha ko. Even though I feel that they welled up.

"I'm sorry, hindi ko sinasadya. I crossed the line. I'm sorry I fell for you." I faintly smile.

Habang nakatingin sa kanya, hindi ko malaman kung ano ang nararamdaman niya. Seryoso lang siyang nakatingin sa akin ngunit bakas ang kalungkutan sa kanyang mga mata.

I shift my gaze at the lake.

"You know what's funny? Kinain ko yung mga sinasabi ko. Dati kapag inaasar tayo, or ginagamitan mo ko ng mga pa fall tricks mo, I'm so proud, telling you na hindi oobra sa akin yan." I sneered. "But looked at me now, Confessing." I sighed.

"I guess, jokes on me." Saad ko at nakangiting humarap sa kanya.

Mariin lang siyang nakatingin sa akin.

"Pero kahit naman ganun, kahit noong mga panahong gulog gulo na ko sa nararamdaman ko, hanggang sa inamin ko sa sarili ko na mahal kita, kaibigan mo pa rin ako." I said.

"That time, iwasan ka ang pinaka hindi ko kayang gawin. Kahit lapagan ako ng milyong milyong dahilan ng mga kaibigan ko para layuan ka at mailayo ko ang sarili ko sa sakit, hindi ko kaya. Kasi nangako ako sayo, nangako ako na nasa tabi mo lang ako lagi, na hindi masisira ang pagkakaibigan natin dahil lang sa magkalayo tayo." I sadly smile at him.

"So, I rather chose to hurt myself than hurting you because I broke our promise." Dugtong ko.

Huminga ako ng malalim at tumingin ulit sa lawa dahil pakiramdam ko matutunaw na ko sa paraan ng pagtitig niya sa akin.

"Mas pinili kong masaktan habang kaibigan mo kaysa masaktan ng wala ka sa buhay ko." I laugh half-heartedly. "Ang tanga no?" tumingin ulit ako sa kanya.

"I'm sorry, dahil mula nung inamin ko sa sarili ko na mahal kita, pakiramdam ko araw araw akong nagsisinungaling sayo. I'm sorry kasi mas pinili kong maging kaibigan mo kaysa maging honest sayo. Kasi kung umamin ako sayo noon, paniguradong masisira tayo." Tiningnan ko siya sa mata. His expression becomes softer. Naaninag ko din ang namumuong luha sa mata niya pero mataman pa ring nakikinig sa akin.