Bir Aşk Hikayesi #wattys2015

BAH 13

Öncelikle hikayeyi okuyan var ama vote veren yorum yapan yok. Okuyanlar yorum da yapsa beğendiklerini anlıycam. Ama böyle olduğunda kim beğeniyo kim beğenmiyo bilmiyordum. Bu da fazlasıyla canımı sıkıyo. Lütfen biraz daha dikkat edelim ki yazma hissi oluşsun içimde. Bu arada her bölümüme oy veren gerektiği yerlerde yorum yapan es_ma13 e teşekkür ederim ♥♥♥

Neredeydim ben? Her taraf karanlık. Neden bu koridordayım? Off çıldırmak üzereyim. Ne oluyor bana? Az önce ben Erdem'in yanindaydım. Hangi ara buraya geldim? Erdem nerede? Merve'yle Kaan nerede? Bağırmaya çalıştım ama kendi sesimi bile duyamadım. Ne oluyor bana? Öldüm mü acaba? İleride beyaz bir ışık belirdi ve bir kadın sesi,

"Ölmedin kızım buraya gel" Bu benim anneannemin sesiydi. Onunla ne alakası var? Beyaz ışığa doğru yürüdüm. Gözümden yaşların geldiğini yeni fark ediyordum. Üzerime baktım geceliklerim vardı. Şimdi ben neden buradayım? Yeniden herşeyi hatırlamak için mi? Yeniden acıyı hissetmek için mi? Neden? Neden herşey düzelmişken ben tekrar onun sesini duyuyorum? Biraz daha yürüdüğümde beyaz bir kapı gözüktü. Kapının kolunu tutup açtım. Beyazlar içinde gözlerini bana dikmiş bakıyordu,

"Ağlama. Bak ben gerçeğim. Tam da karşında duruyorum." Kafamı hayır anlamında salladım.

"Gercek değilsin" dedim gözlerimi elimin tersiyle silerek. Anneannem benim en sevdiklerimden birtanesidir. 2 yıl önce vefat etmişti. Ailemiz alt üst olmuştu. Onu çok seviyordum. Daha yeni yeni kendimi toparlamışken acımı yeniden neden tazeliyor?

"Gerçeğim." Tam koşup sarılacaktımki beni durdurdu. Neden durduruyordu beni? Karşıma geçmiş gerçeğim diyor.

"Neden? Seni çok özledim. Neden engelliyorsun? Acım daha yeni kabuk bağlamışken neden yine kabuğumu koparıp kanatıyorsun? Sana sarılmayı, öpmeyi, koklamayı bu kadar özlemişken neden engelliyorsun?"

"Çünkü bana sarılırsan, seni hiç bırakamam. Yanıma almak isterim ve ölürsün. Daha gencecik bir kızsın. Sana bunu yapamam."

"Peki... Neden buradayım?"

"Seni bilgilendirmek için"

"Ne hakkında?"

"Dikkatli olmalısın. Çevrende tehlikeler var. Erdem'i hiç bırakma. O seni çok seviyor. Sen de onu. Ona sıkıca tutun ancak o seni bu çukurdan çıkarabilir. Gerektiği yerlerde mutlu olursunuz, gerektiği yerlerde kavga edip konusmazsınız. Ama bu tür şeylerin sizi ayırmasına izin vermeyin. Ben şimdi gidiyorum seninde artık uyanman lazım okula geç kalacaksın. Herşey için özür dilerim tekrar bu acıyı sana yaşattığım için..." istamsizce gözümden yaş döküldü. Bu sırada arkasını dönmüş gidiyordu. Beyazın içinde kayboluyordu. En sonunda ağzımı açabildim.

"Hayır... Gitme..."

Erdem'den

Sabah Nazlı'nın ağlama sesiyle uyandım. Neden ağlıyordu şimdi? O ağlarken benimde boğazımı sıkan birşey oluyordu sanki hızlıca dogrulup Nazlı'nın yüzünü avucumun içine aldım. Uyuyordu. Kabus gördü herhalde. Hemen yanına uzanıp başını göğsüme yasladım. Saçlarını okşayarak "Geçti sevgilim..." diyordum. Nazlı'nın sesine Merve'yle Kaan da geldi. Kaan,

"Ne oldu abi?"

"Kabus görüyor herhalde" dedim. Hala uyanmıyordu. Birşey olmuş olmalıydı. Yoksa kimse uykusunda kolay kolay ağlamazdı. Yavaş yavaş gözlerini açtığında "Erdem" dedi boynuma sarılıp bu sefer hıçkırıklarla ağlamaya başladı. Bir elimi beline bir elimi de saçlarına götürdüm. Kulağına "Geçti sevgilim" dedim. Hala sıkıca tutuyordu beni. Sanki birşeyden korkarmış gibi.