Bölüm şarkısı: Mabel Matiz-Aşk Yok Olmaktır
1 Ay Sonra
Tam 1 ay olmuştu. Babam öleli tam tamına 1 ay. Bu süre içinde hiç kimseyle konuşmamış, Erdem'in zoruyla bir kaç lokma yemiştim. Evden dışarı çıkmıyordum. Beni konuşturmaya çalışıyorlardı ama konuşmuyordum. Kapı çaldığında yine yatağımdan kalkmadım. Muhtemelen annem veya Pelin açardı. Kapım tıklatıldığında hiç birşey söylemedim uyuma taklidi yaptım. Kapı açılıp kapandı.
"Uyumadığını biliyorum Nazlı!" Erdem'in sesini duyduğumda yine de sesimi çıkarmadım ve uyuma taklidime devam ettim.
"Nazlı numara yapmayı kes!" Bu sefer bağırmıştı. Ürkmüştüm. O yüzden gözlerimi araladım. Yatakta yavaşça doğruldum. Gözlerinde ki siniri gördüğüm de afalladım. Neye sinirlendi ki bu şimdi?
"Yeter artık Nazlı! Seni böyle görmeye dayanamıyorum! Kendine gel tamam mı? 1 aydırlı böylesin konuşmuyorsun, yemiyorsun, içmiyorsun! Bari bizimle konuşmazsan bilene bir şeyler ye! Seni böyle görmeye dayanamıyorum anlamıyor musun? Sen şu an nasılsan bende öyleyim. Lütfen Nazlı! Bak sana yalvarıyorum artık kendine gel! Sana sadece 2 gün veriyorum. 2 gün sonra yeniden geleceğim. Seni tekrar bu şekilde görürsem beni kaybedersin Nazlı! Dediğimi de yaparım! Beni az bir şey seviyorsan seni geldiğim de toparlanmış olarak göreceğim!" Dedi ve gitti. Kapıyı çarpıp arkasında gözü yaşlı beni bırakarak. Aslında haklıydı! Lanet olsun ki her sözünde haklıydı! Erdem için toparlanacaktım. Ona olan aşkım sayesinde toparlanacaktım. Onu kaybetmemek için toparlanacaktım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Aşk Hikayesi #wattys2015
Teen FictionYeni bir güne uyanmıştım... Herşey çok güzel olsun istiyordum ama herşey berbattı. Çünkü annemle babam ayrılmıştı ve benim için o gün hayat bitmişti. Ben annemle kalacaktım. Artık yeni bir okul yeni bir hayata başlama vaktiydi.
