Haven't met you [Larry Stylinson] Tłumaczenie

Rozdział 16 [2/2]

"Louis Tomlinson".

Głos prezentera wręcz wybuchnął przez głośniki, sprawiając, że publiczność zaczęła piszczeć i klaskać, podczas kiedy delikatne dźwięki jego piosenki wypływały przez głośniki, znajdujące się w studio sygnalizując początek występu Louisa. Drzwi prowadzące na scenę zostały otworzone, stawiając Louisa w centrum uwagi. Scena oświetlona była tylko jednym światłem skierowanym na drżące i roztrzęsione z nerwów ciało Louisa, stojącego naprzeciwko publiczności.

Delikatne dźwięki muzyki rozeszły się po całej widowni, którą ogarnęła przerażająca cisza. Muzyka zapanowała nad mózgiem Louisa i odurzyła go emocjami. Zatracił się na chwilę w nutach swojej piosenki do momentu, aż nie usłyszał znajomej przerwy, która sygnalizowała, że już ma zacząć śpiewać. Słowa wypływały z jego ust bez najmniejszego wysiłku, kiedy kierował się do przodu, obejmując dłonią statyw mikrofonu i wsłuchując się w piosenkę, która właśnie wychodziła przez jego rozchylone usta.

Przed nim cała widownia siedziała w kompletnej ciszy, nie będąc w stanie opisać tego jak wspaniale głos Louis łączył się z piosenką. Chłopak otworzył oczy i pozwolił im znaleźć drogę do oczu Harrego. Jedna z mniej popularnych piosenek Katy Perry, Not Like the Movies, wciągnęła jego mózg w ciemność i zamknęła go w jego własnym świecie, kiedy kontynuował wyciąganie wysokich dźwięków.

"Jest dobry". Sędzia siedzący obok Harrego wyszeptał, jego głos załamał się w podziwie, a uśmiech pojawił się na jego policzkach, wchłaniając wspaniały sposób, w jaki głos Louisa rozchodził się po widowni, hipnotyzując pomieszczenie jakby emocje przechodzące przez każde jego słowo wciągało wszystkich głęboko do jego mózgu. "I jeszcze te żyły, które zarysowały się na jego szyi. To pokazuje jak ta piosenka jest dla niego ważna".

„Tak, wiele znaczy". Harry wyszeptał. Jego wzrok wciąż wpatrzony był w Louisa. Delikatnie się uśmiechnął. Nie był w stanie oderwać go od niego i przerwać tą znajomą bliskość, którą w tym momencie posiadali, pomimo odległości jaka ich dzieliła. "On wybrał tą piosenkę... Wie, co jest na tyle emocjonalne dla niego, że pozwoli mu przejść przez występ".

Z kiwnięciem głową, sędzia z powrotem powrócił do oglądania występu Louisa, pozwalając myślą Harrego odpłynąć. Harry błagał tylko o to, aby chłopak przełamał swoją barierę emocjonalną, którą zbudował przed nim i przeszedł przez granicę, którą ich od siebie oddzielił. Harry tak bardzo chciał, żeby Louis wczuł się w ten występ i wyrażał siebie przez każde słowo, które powie. I to proste zakrzywienie ust - tworzące ten uśmiech, który chłopak ukrywał przed nim od kilku dobrych tygodni - sprawiło, że wszystko w Louisie aż zawrzało. Cofając się bardziej w tył sceny, załamał się w pół i zaczął śpiewać głośniej, robiąc z siebie zwycięskiego artystę, a nie tylko nieśmiałego zawodnika programu.

"Cause I know you're out there,"

"And you're, you're looking for me, oh,"

Oczy Louisa wręcz przyklejone były do oczu Harrego, kiedy pozwalał sobie jeszcze bardziej utonąć w słowach piosenki. Nie mógł się powstrzymać od podkładania jej znaczenia pod swoje życie. Na twarzy Harrego nadal rysowywał się dumny uśmiech, kiedy Louis nadal śpiewał. Jego ciało było wulkanem emocji. Słowa mieszały się w jego głowie i sprawiało to, że jego głos stawał się jeszcze głębszy. Starał się odrzucić od siebie wszystkie głębokie uczucia, jakie w sobie trzymał, odnajdując się w braku słów jak gdyby znaczenie i doniosłość tych słów kompletnie go obezwładniła.

"It's a crazy idea that you were made perfect for me,"

"You'll see."

Słowa, które wydostawały się przez roztrzęsione usta Louisa można było odebrać jak gdyby się jąkał. Louis poczuł, że do jego oczu zaczynają napływać niechciane łzy. Zamrugał oczami, sprawiając, że zaczęły one spływać po jego rzęsach i dalej w dół po policzkach. Napad niewyjaśnionej ciszy zaatakował całą salę, kiedy Louis upuścił swój mikrofon na ziemie z głośnym hukiem. Nie potrafił powstrzymać jęku, który wydostał się przez jego lekko rozchylone usta - usta, które teraz pokryte były łzami i zniszczyły początki kariery o jakiej marzył od zawsze.