Couple of Murderers/Jake Duskwood

6.

Pov Avani

Obudziłam się dość późno, była godzina 10. Co mnie zdziwiło było to że Jake mnie nie obudził. Na pewno ktoś na grupie już pisał.

Złapałam telefon w rękę i spojrzałam na grupę. Jak się okazało nikt nic nie pisał. Cóż, chyba czekamy na Dana A to może potrwać na prawdę długo.

Gdy podniosłam się do siadu zaczęła mnie ściskać głowa.

A: Ow...to mi się chciało pić.

Powoli wstałam i poszłam się ubrać. Schodząc na dół usłyszałam krzyki.

J: Jeszcze raz do cholery jasnej tak zrobisz to przysięgam że wylatujesz w trybie natychmiastowym! Zero litości, mam już tego dosyć!

Weszłam do kuchni i zobaczyłam Jake krzyczacego na jedną z pracowniczek.

J: I nie jestem twoim kolegą, Panie Jake mówiłem już to wiele razy! Każdy w tym domu ma się tak wyrażać bez wyjątku!

A: Jake?

Chłopak nagle złagodniał i założył maskę po czym się obrócił przodem do mnie.

J: Coś się stało Avani?

A: Chciałam się dowiedzieć czemu krzyczysz.- przymknełam oczy gdy w moje oczy uderzyło światło dzienne.

J: Nie przejmuj się tym. Widzę że jednak głowy mocnej do picia nie masz.- zaśmiał się, ręką zrobił gest aby tamtą poszła. Widziałam jak patrzyła na mnie wrogim spojrzeniem.

A: Dlaczego na nią krzyczałeś?- spytałam wracając wzrokiem na chłopaka.

J: Zrobiła coś, ale to jest nie istotne.- otworzył szafkę i wziął szklankę. Wrzucił do niej jakaś tabletkę po czym zalał wodą. Po chwili podszedł do mnie i postawił szklankę na blacie obok mnie.- Wypij to zaraz. Nie będzie Ciebie aż tak głowa boleć.

A: 100% zatrute?- zaśmiałam się.

J: Skąd wiedziałaś?- spytał obracając się zaskoczony.

A: Co.- nagle spowarznialam jednak on widząc moją minę zaczął się śmiać.

J: Tak tak, zatrute.- spowrotem do mnie wrócił wziął w rękę szklankę ale przypomniał sobie jedno. Uniosłam jedną brew do góry.

A: Hm..i co teraz, zapomniałeś że masz maskę. Nie możesz się obrócić.

J: Wiesz co. Mam już tego dosyć.- złapał za maskę i ją ściągnął.

Przyglądałam się jego twarzy. Miał wyraźne rysy twarzy, kość policzkowa również była widoczna. Plus jego niebiesko szare oczy wszystkiego dodawały.

J: Zakochalas się?- zaśmiał się i wziął szklankę, upił łyk z niej.

A: Nie.- przeglądałam się szklance.

J: Na co czekasz?

A: Trucizna nie zadziała od razu przecież.- spojrzałam na niego. Patrzył na mnie z politowaniem.

J: I myślisz że bym to wypił i sam siebie otruł?

A: Na pewno by Ciebie uratowali ale nie mnie.

J: Pani detektyw, dobra jesteś. Ale spokojnie, nie jest zatrute. To zwykła tabletka na ból głowy. Gdybym chciał Ciebie zabić zrobiłbym to wczoraj gdy byłaś pijana.

Wzięłam szklankę do ręki i upiłam łyk.

J: I co? Takie straszne?

A: No nie.- założyłam ręce na piersi.